Με αφορμή τον 29ο Κλασικό Μαραθώνιο Αθηνών, στις 13 Νοεμβρίου, θα σας παρουσιάσουμε τις έρευνες και τις αντικρουόμενες απόψεις για το αν ο μαραθώνιος αποτελεί μια «ανθρώπινη» ή μια… απάνθρωπη μορφή άθλησης.

Στις 13 Νοεμβρίου ο 29ος Κλασικός Μαραθώνιος Αθηνών

Η αντίστροφη μέτρηση για τον 29ο Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας έχει πλέον αρχίσει, όπως και οι τελευταίες διαδικασίες πριν την μεγάλη εκκίνηση. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την κλασική διαδρομή του μαραθωνίου με αφετηρία τον Μαραθώνα και τερματισμό το Παναθηναϊκό Στάδιο, ενώ παράλληλα διεξάγονται οι αγώνες δρόμου των 10 χλμ., των 5 χλμ. και του δυναμικού βαδίσματος, με αφετηρία και τερματισμό το Παναθηναϊκό Στάδιο.

Η Οργανωτική Επιτροπή του Κλασικού Μαραθωνίου Αθηνών αποφάσισε τη διατήρηση στα περυσινά επίπεδα, τόσο του κόστους του αντιτίμου συμμετοχής, όσο και των ορίων συμμετοχής σε κάθε έναν από τους αγώνες δρόμου της διοργάνωσης.

Μαραθώνιος Δρόμος (μαζί με το Δυναμικό Βάδισμα): 12.500 εγγραφές

Αγώνας Δρόμου 10χλμ: 4.500 εγγραφές

Αγώνας Δρόμου 5χλμ: 3.500 εγγραφές

Το Κέντρο Εγγραφών στο Ζάππειο Μέγαρο θα λειτουργήσει για το κοινό την Παρασκευή 11 και το Σάββατο 12 Νοεμβρίου στις 09.00-18.00. Kανένας αριθμός συμμετοχής δε θα δίνεται την ημέρα του αγώνα.

Για οποιαδήποτε ερώτηση μπορείτε να απευθύνεστε στα τηλέφωνα: 6909092893 & 6909092894 και για πληροφορίες συμβουλευτείτε την ιστοσελίδα: www.athensclassicmarathon.gr .

Οι δύο όψεις ενός… νομίσματος

Οι φωνές, που κατηγορούν τον Μαραθώνιο ως μια απάνθρωπη μορφή άθλησης, που εξαντλεί τους αθλητές και τους ωθεί να υπερβούν κατά πολύ τα όριά τους, πληθαίνουν ανησυχητικά. Ωστόσο, όπως αναφέρουν οι New York Times, πρόπερσι, μόνο στις ΗΠΑ, περίπου 425 μαραθωνοδρόμοι, τερμάτισαν με επιτυχία, μια αύξηση που αγγίζει το 20% από την αρχή της δεκαετίας. Αλλά μαζί με τις συμμετοχές, αυξήθηκαν παράλληλα και οι τραυματισμοί καθώς παρατηρήθηκε, πως το 90% των συμμετεχόντων, αντιμετώπισαν μικροτραυματισμούς και πόνους…

Τρέξιμο με σανδάλια;

Αφορμή για την εκκίνηση διαλόγου υπήρξε ένα βιβλίο με τίτλο «Born to Run» (γεννημένος δρομέας), ενός επαγγελματία δρομέα, του Christopher McDougall, ο οποίος ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το θέμα των τραυματισμών κατά τη διάρκεια του τρεξίματος. Αφετηρία της μελέτης του, ήταν οι Ινδιάνοι Tarahumara στο Μεξικό, μια φυλή ιδιαίτερα γνωστή για τις επιδόσεις της στο τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων φορώντας μόνο λεπτά σανδάλια!

Ο συγγραφέας του πρωτότυπου αυτού βιβλίου, αναφέρει, πως το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων δεν είναι επικίνδυνο για τον οργανισμό. Αντίθετα, η εμπορευματοποίηση των τελευταίων ετών και η προώθηση στην αγορά υπερσύγχρονων παπουτσιών, που εμποδίζουν τους τραυματισμούς και τις κακώσεις, είναι αυτά που έχουν προκαλέσει το μεγαλύτερο κακό… Άλλωστε, όπως υποστηρίζει και ο ίδιος, μόλις τα τελευταία χρόνια, το τρέξιμο μακρινών αποστάσεων έχει συνδεθεί με πόνους και τραυματισμούς-πράγμα που δεν ίσχυε παλιότερα…

Και η γνώμη της επιστήμης

Οι επιστήμονες αναφέρουν, ότι το ανθρώπινο σώμα, είναι ανατομικά «κατασκευασμένο» κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στο τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων. Μια μελέτη, που δημοσιεύθηκε από το βιολόγο του Harvard, Daniel E. Lieberman και το βιολόγο του Πανεπιστημίου της Γιούτα, Dennis B. Bramble, αποκάλυψε, πως το ανθρώπινο σώμα, διαθέτει κάποια μοναδικά χαρακτηριστικά, που του επιτρέπουν να διανύει τρέχοντας μεγάλες αποστάσεις. Και κυρίως, πως το τρέξιμο, έπαιξε ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην ανθρώπινη εξέλιξη…

Τα περισσότερα θηλαστικά τρέχουν πιο γρήγορα από τον άνθρωπο επειδή διαθέτουν 4 πόδια. Ωστόσο, στις μεγάλες αποστάσεις, ο άνθρωπος σημειώνει καλύτερες επιδόσεις από πολλά ζώα. Και αυτό, γιατί μέσω της εφίδρωσης, ο οργανισμός διατηρεί σε σχεδόν φυσιολογικό επίπεδο τις λειτουργίες του, χαρίζοντας έτσι στον αθλούμενο αντοχή και μεγαλύτερη διάρκεια στην προσπάθειά του. Οι μελετητές αναφέρουν χαρακτηριστικά, πως σε μια ζεστή ημέρα, ο άνθρωπος, θα μπορούσε να νικήσει ένα άλογο στο τρέξιμο μιας μεγάλης απόστασης αρκετών χιλιομέτρων!

Ποιες είναι οι βασικότερες εξελικτικές θεωρίες σχετικά με την σχέση ανθρώπου και τρεξίματος; Μια θεωρία αναφέρει, πως το τρέξιμο αποστάσεων ήταν εκείνο, που επέτρεψε στους ανθρώπους να εντάξουν το κρέας στο διαιτολόγιό τους. Συχνά, παρακολουθούσαν τον ουρανό για τα πουλιά-θηράματά τους και έτσι έτρεχαν να τα πιάσουν μόλις ακουμπούσαν το έδαφος ή προσπαθούσαν να τα προφτάσουν πρώτοι και να τα διεκδικήσουν από άλλα ζώα.

Μια άλλη, ιδιαίτερα δημοφιλής έρευνα, αναφέρει, πως η αντοχή του ανθρώπου στο τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων υπό συνθήκες ζέστης, ήταν αυτή, που βοήθησε ιδιαίτερα στην εξέλιξή του. Οι πρωτόγονοι άνθρωποι, κυνηγούσαν για ώρες τα ζώα, μέχρι εκείνα να εξαντληθούν από τη ζέστη, να νιώσουν αδύναμα και να παραδοθούν άνευ όρων στον κυνηγό τους. Οι άνθρωποι διαθέτουν το τελειότερο σύστημα εσωτερικού κλιματισμού», όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, λόγω της διαδικασίας της εφίδρωσης και του λιγοστού τριχώματος σε σχέση με τα υπόλοιπα ζώα.

Οι μελέτες προχώρησαν ακόμη πιο πέρα. Έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο «Journal of Experimental Biology», ανέφερε, πως το βασικότερο ίσως στοιχείο, που μαρτυρά, πως ο άνθρωπος αντέχει το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων είναι το γεγονός, ότι διαθέτει μικρά δάχτυλα στα πόδια, που του επιτρέπουν να τρέχει γρηγορότερα. Ενδεικτικό της ιδιάζουσας ανατομικής «κατασκευής» μας είναι και το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, που είναι τελείως επίπεδο και όχι καμπύλο, όπως τα υπόλοιπα, καθώς είναι εκείνο, που συντελεί στην επιτάχυνση του ποδιού-είναι το τελευταίο, που εγκαταλείπει το έδαφος, πριν ανασηκωθεί εντελώς το πόδι.

Θέλετε και άλλα; Οι τένοντες, που βρίσκονται στα πόδια μας και είναι ιδιαίτερα σημαντικοί για το τρέξιμό μας, δεν υπάρχουν ούτε καν στους χιμπαντζήδες, το πιο «κοντινό» εξελικτικά είδος με εμάς. Η μέση μας, επιτρέπει να γυρίζουμε και να κουνάμε τα χέρια μας, για μεγαλύτερη επιτάχυνση ενώ έχουμε και μεγαλύτερη αίσθηση ισορροπίας από τα υπόλοιπα ζώα. Τέλος, ο οργανισμός μας μπορεί να αποθηκεύσει γλυκογόνο, ικανό να προστατεύσει τους μύες μας για μια απόσταση 32 χιλιομέτρων…

Αφού λοιπόν είμαστε γενετικά προκαθορισμένοι να τρέχουμε, γιατί σημειώνονται τόσοι πολλοί τραυματισμοί κατά τη διάρκεια των μαραθωνίων; Για μια σειρά από ποικίλους λόγους, όπως αναφέρουν οι ειδικοί. Αρχικά, γιατί οι περισσότεροι δεν ξεκινούν να αθλούνται από μικρή ηλικία και ξεκινούν-ειδικά τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων-αφού ενηλικιωθούν. Όμως, οι μύες και οι τένοντες συνήθως διαμορφώνονται από μικρή ηλικία και έτσι ο ενήλικος αθλούμενος, που δεν έχει προπονηθεί στα νιάτα του, αντιμετωπίζει ποικίλα προβλήματα. Επίσης, το τρέξιμο σε τεχνητές επιφάνειες (π.χ. σε κυλιόμενους διαδρόμους γυμναστικής) και με παπούτσια, που απορροφούν τους κραδασμούς και την ένταση, μπορεί να αλλάξουν τους βιομηχανισμούς του τρεξίματος και να οδηγήσουν σε τραυματισμό του αθλητή.

Απλά παπούτσια και εντατική προπόνηση

Ποια είναι η λύση; Περισσότερη προπόνηση αλλά με λιγότερη ένταση και για μεγαλύτερη χρονική διάρκεια, όπως αποκαλύπτουν οι ειδικοί. Οι άνθρωποι πρέπει να συνηθίσουν το τρέξιμο σε πολλές και διαφορετικές επιφάνειες (π.χ. στην άσφαλτο, σε χωματόδρομο, σε βουνό ή επίπεδη επιφάνεια, σε κυλιόμενο διάδρομο κ.α.) και κυρίως να χρησιμοποιούν πιο απλά παπούτσια. Του λόγου το αληθές, επιβεβαιώνει και ο συγγραφέας Christopher McDougall, ο οποίος ανέφερε, πως άρχισε να χρησιμοποιεί απλά, αθλητικά παπούτσια στην προπόνησή του και έκτοτε δεν έχει τραυματιστεί ποτέ μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια.