Βασίλης Ζούλιας: «Από το παρελθόν νοσταλγώ μόνο τη χαμένη κομψότητα και τη χάρη»

ΠΕΜΠΤΗ, 23 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017

Αν ήταν Αμερικανός, θα ήταν ο Oscar de la Renta, κι αν ήταν Γάλλος, θα δούλευε σήμερα ως καλλιτεχνικός διευθυντής στον Balenciaga ή στον Dior. Ο Βασίλης Ζούλιας, ή Vassilis Zoulias όπως είναι η επίσημη υπογραφή του στη μόδα, σκηνοθετεί αυτή τη φορά γυναίκες στον Εθνικό Κήπο, για την Athens Xclusive Designers Week. Μεσημέρι, λίγο μετά τις 3, Πρωταπριλιά. Αστείο; Όταν η μόδα ανθίζει, τα αθώα ψέματα μας κολακεύουν (πιο) πολύ. της Σάντυς Τσαντάκη

Τίτλος και σενάριο για την καινούργια συλλογή;

Women in the Garden.

Ποιοι (και ποιες) πρωταγωνιστούν στο καστ; Και στο κοινό; Ποιοι σας εμπνέουν;

Women in the Garden. Oι γυναίκες στον κήπο.

Μόδα τότε και τώρα. Τι νοσταλγείτε από το παρελθόν και τι απολαμβάνετε στο τώρα;

Γιορτάζοντας 30 χρόνια από την πρώτη μας συνάντηση, εκείνη ως μοντέλο κι εγώ ως στυλίστας, και την πρώτη μας φωτογράφιση στον Εθνικό Κήπο το 1987 με την Μάρα Δεσύπρη. Ξαναβρισκόμαστε λοιπόν στον Κήπο, γύρω από το σιδερένιο περίπτερο του 1850 και ξαναζούμε τις μέρες που της έκανα styling. Άσπρα, μαύρα και κόκκινα χρώματα σε 30 ρούχα και 30 μοντέλα, ανάμεσα τους και πολλές κοινές μας φίλες, όπως η Βίκυ Καγιά, η Δήμητρα Κωστάκη, η Βίκυ Κουλιανού και η Δωροθέα Μερκούρη, ιέρειες των '90s. Το στιλ είναι επηρεασμένο από το 1850 μέχρι το 1950 με '90s επιρροές. Στο μακιγιάζ, τα χτενίσματα και τη μουσική. Τα κοσμήματα είναι του Περικλή Κονδυλάτου και τα καπέλα της Κατερίνας Καρούσσου.

Πρώτο και τελευταίο ρούχο. Τι θα έλεγαν αν μιλούσαν τα ρούχα που φέρουν την υπογραφή σας;

Από το παρελθόν νοσταλγώ μόνο τη χαμένη κομψότητα και τη χάρη. Απολαμβάνω να δημιουργώ για τη γυναίκα του σήμερα που θέλει να γίνεται η ειδοποιός διαφορά άμα τη εμφανίσει. Το πρώτο ρούχο αυτής της συλλογής είναι 1850s και το τελευταίο 1950s. Θα έλεγαν δυνατά: «Eίμαστε εδώ για να κάνουμε δηλώσεις κι όχι να κλέψουμε τις εντυπώσεις».

Η καλύτερη και η χειρότερη κριτική μέχρι σήμερα; Και αυτή που δεν έχει γραφτεί ή περιμένετε να ακούσετε;

Η καλύτερη είναι φυσικά η δική σου, όταν έγραψες στη Vogue για την πρώτη μου συλλογή με τσάντες και παπούτσια «και τώρα από κριτής κρινόμενος…» Η χειρότερη σκέφτομαι τώρα ότι ήταν απόλυτα σωστή και με βοήθησε να γίνω καλύτερος.... Αυτή που δεν έχει γραφτεί, θα έλεγε, «Τελικά ήταν πολύ καλός και διαχρονικός. Άντεξε στον χρόνο».