Αν σκεφτεί κανείς ότι το γήρας...ού γαρ έρχεται μόνον, είναι δεδομένο ότι όσο γερνάει ο άνθρωπος μειώνονται οι δυνατότητες του σωματικά και πνευματικά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στο όνομα της «ηλικίας» πρέπει να αποδίδουμε όλες τις ευθύνες για την κακή διάθεση, τους συνεχείς πόνους, τη μειωμένη λίμπιντο και ένα σωρό ακόμα δυσάρεστα και δεινά της ανθρώπινης ύπαρξης.

Όσο συμβιβασμένοι και να είναι ορισμένοι με την ηλικία τους και με το γεγονός ότι η γήρανση είναι η φυσική εξέλιξη του ανθρώπου, υπάρχουν ορισμένοι μύθοι που σύμφωνα με το Reader’s Digest, διαιωνίζονται αποδίδοντας τα δεινά της …τρίτης ηλικίας στην ίδια την ηλικία.

Μύθος 1ος: Οι πόνοι στις αρθρώσεις είναι αναπόφευκτοι

Στην πραγματικότητα η έλλειψη άσκησης και όχι η ηλικία είναι ο κύριος «υπεύθυνος» που κάνει τις αρθρώσεις να …σκουριάζουν. Όταν Αυστραλιανοί ερευνητές της ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Monash εξέτασαν γυναίκες ηλικίας 40 έως 67 ετών, ανακάλυψαν ότι εκείνες που έκαναν γυμναστική τουλάχιστον μία φορά κάθε δεύτερη εβδομάδα, για περίπου 20 λεπτά ή περισσότερο, είχαν μεγαλύτερη ποσότητα χόνδρου στις αρθρώσεις τους. Αυτό δείχνει ότι όταν κάποιος ασκείται συστηματικά έχει λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσει αρθρίτιδα.

Μύθος 2ος: Τα οστά γίνονται πιο εύθραυστα και το σώμα κυρτώνει

Κανείς δεν αμφιβάλει ότι πράγματι η οστεοπόρωση είναι πιο κοινή στους ηλικιωμένους ανθρώπους αν και πρόκειται για μία ασθένεια που μπορεί να προληφθεί.

Μία έρευνα που έγινε σε γυναίκες άνω των 100 ετών, αποκάλυψε ότι ποσοστό της τάξης μόλις του 56% έπασχε από οστεοπόρωση, με την οποία μάλιστα διαγνώστηκαν οι ασθενείς σε ηλικία 87 ετών κατά μέσο όρο. Όχι και άσχημα αν σκεφτεί κανείς ότι οι συγκεκριμένες γυναίκες έζησαν πολύ πριν «εφευρεθούν» οι ευεργετικές ιδιότητες της σύγχρονης δίαιτας αλλά και της επιστήμης στο θέμα των οστών.

Μύθος 3ος: Οι ηλικιωμένοι είναι ιδιόρρυθμοι και δυστυχισμένοι

Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Όταν οι ερευνητές από τη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας, μελέτησαν 40 αιωνόβιους, ανακάλυψαν ότι παρά το γεγονός ότι αντιμετώπιζαν σοβαρά σωματικά και πνευματικά προβλήματα, το 71% αυτών είπαν ότι ήταν ευτυχισμένοι, ενώ περισσότεροι από τους μισούς τόνισαν ότι ήταν το ίδιο χαρούμενοι όπως και σε νεότερη ηλικία. Οι ερευνητές μάλιστα σύγκριναν τους αιωνόβιους με μία ομάδα ανθρώπων μέσης ηλικίας και ανακάλυψαν ότι οι δύο ομάδες ήταν εξίσου ευτυχισμένες. Το πιο σημαντικό ωστόσο ήταν ότι περίπου το 70% των αιωνόβιων είπαν ότι γελούσαν αρκετά συχνά.

Μύθος 4ος: Για όλα φταίει το DNA

Ένας από τους μεγαλύτερους …ηλικιακούς μύθους είναι ότι τα γονίδια παίζουν το σπουδαιότερο ρόλο στον τρόπο που γερνάτε. Ακόμα και αν γεννηθείτε με τις καλύτερες…προοπτικές, δηλαδή τα πιο υγιή γονίδια, αυτό που καθορίζει το πώς θα γεράσετε οφείλεται στον τρόπο ζωής που θα κάνετε. Τα γονίδια σας μπορούν εύκολα να αλλάξουν καθώς καθορίζονται από το διατροφολόγιο σας, την γυμναστική, ακόμα και την έκθεση του οργανισμού σε χημικές ουσίες.

Μύθος 5ος: Μεγαλύτερη ηλικία, λιγότερη δημιουργικότητα

Αυτό δεν ισχύει απαραίτητα, καθώς στην ουσία η δημιουργικότατα προσφέρει περισσότερα οφέλη στους μεγαλύτερους. Μία έρευνα του πανεπιστημίου George Washington, έδειξε ότι πιο μεγάλοι ηλικιακά άνθρωποι, που αποφάσισαν να συμμετέχουν σε μία χορωδία, βελτίωσαν την υγεία τους, μείωσαν τις φαρμακευτικές αγωγές τους και μάλιστα έπεφταν λιγότερο από αντίστοιχη ομάδα ανθρώπων της ίδιας ηλικίας που δεν συμμετείχε.

Οι τραγουδιστές τόνισαν ότι ένιωθαν λιγότερο μόνοι, άρχισαν να βλέπουν τη ζωή πιο αισιόδοξα και συμμετείχαν σε ακόμη περισσότερες δραστηριότητες, σε σχέση με όσους συμμετείχαν σε ομάδες που δεν τραγουδούσαν και οι οποίοι μάλιστα μείωσαν τις δραστηριότητες τους μέσα σε ένα χρόνο.

Μύθος 6ος: Η ανάπτυξη του εγκεφάλου σταματάει στην ηλικία των 3

Ο συγκεκριμένος μύθος καταρρίφθηκε πανηγυρικά τη δεκαετία του 1990 και έκτοτε οι ερευνητές δεν αντιμετωπίζουν έναν μεγαλύτερο ηλικιακά εγκέφαλο ως ένα στατικό αντικείμενο. Αντίθετα, μελέτες έχουν δείξει ότι ο εγκέφαλος συνεχίζει να εξελίσσεται, να δημιουργεί νέες ιδέες και να ενισχύει μάλιστα και τις ήδη υπάρχουσες, εφόσον φυσικά εξασκείται και... προκαλείται. Στην ουσία πρόκειται για τον ύστατο ανθρώπινο μυ.

Μύθος 7ος: Ο εγκέφαλος συρρικνώνεται όσο ο άνθρωπος γερνάει

Ο συγκεκριμένος μύθος ξεκίνησε όταν μελέτες το 2002 έδειξαν ότι το μέρος του εγκεφάλου που ελέγχει τη μνήμη, (ιππόκαμπος) ήταν σημαντικά μικρότερος σε όγκο, στους μεγαλύτερους ανθρώπους από ότι στους νέους. Η ειδικός Dr. Lupien ωστόσο διεξήγαγε, στη δεκαετία του 1990, μία έρευνα η οποία έδειχνε ότι το χρόνιο στρες ευθύνεται για την συρρίκνωση του ιππόκαμπου και όχι η ηλικία. Όταν η Dr. Lupien εξέτασε τις αξονικές των εγκεφάλων 177 ατόμων, ηλικίας 18 έως 85 ετών, διαπίστωσε ότι ο ιππόκαμπος του εγκεφάλου του 25% των ατόμων ηλικίας 18-24 ετών ήταν το ίδιο μικρός σε μέγεθος όπως και αυτών των ενηλίκων ηλικίας 60 έως 75 ετών.

Μύθος 8ος: Η ηλικία σκοτώνει τη λίμπιντο

Η ανικανότητα και η μειωμένη λίμπιντο συνήθως σχετίζονται με ιατρικές παθήσεις που ελέγχονται κλινικά, όπως είναι η υψηλή πίεση, οι καρδιοπάθειες, ο διαβήτης και η κατάθλιψη.

Η λύση είναι να …κρατιέστε σε φόρμα. Κάτι πολύ απλό, όπως για παράδειγμα το να σηκώνετε βαράκια κανά δυο φορές την εβδομάδα, θα μπορούσε να βελτιώσει τη σεξουαλική σας ζωή.

Και για όσους ισχυρίζονται ότι η ηλικία «κουβαλάει» και την μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας, η απάντηση είναι ότι αυτό δεν συμβαίνει πριν από τα 75 χρόνια.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι ίσως τελικά να μην υπάρχει μία και μόνο οριστική απάντηση στον ορισμό της γήρανσης. Ίσως η ηλικία να εξαρτάται από τον καθένα μας ξεχωριστά.