Μια νέα ταινία που φέρει κάτι από το άρωμα της δεκαετίας του ’60 αναδεύοντας ρομαντισμό και επαναστατικότητα υπογράφει ο μοναδικός στο στυλ Γουές Άντερσον. Πρόκειται για το The Moonrise Kingdom- Ο Έρωτας του Φεγγαριού, στο οποίο δόθηκε η τιμή να κάνει την έναρξη του φετινού 65ου Φεστιβάλ στις Κάννες.

«Ο Έρωτας του Φεγγαριού»(The Moonrise Kingdom)

Ο αυτοδίδακτος Γουές Άντερσον από το Τέξας, γνωστός στο ευρύ ευρωπαϊκό κοινό από την ταινία του «Οικογένεια Τάνενμπάουμ», έχει από καιρό μπει στη λίστα των σκηνοθετών του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά.

Με αποσκευές ένα δίπλωμα στη Φιλοσοφία και μια μητέρα Αρχαιολόγο, ήδη από την αρχή της καριέρας του έρχεται να εμφυσήσει μια νέα πνοή στις αμερικανικές παραγωγές έτοιμος να τις ανανεώσει.

Λάτρης της nouvelle vague βάζει τη σφραγίδα του σε δραματικές κομεντί που έχουν να κάνουν με τις ανθρώπινες σχέσεις, φιλικές, οικογενειακές, περιπετειώδεις, και που αφήνουν συνήθως πίσω έναν αέρα ονείρου, νοσταλγίας και τρυφερότητας. Κάτι παρόμοιο αντανακλάται και στην περίπτωση της ταινίας «Ο Έρωτας του Φεγγαριού».

Έχοντας δημιουργήσει μια μόνιμη ομάδα-οικογένεια συνεργατών, ο Γουές Άντερσον γράφει το σενάριο της μαζί με τον Ρομάν Κόπολα (με τον οποίο είχε ξανασυνεργαστεί για το «The Darjeeling Limited»), γιο του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Τα γυρίσματα έγιναν σε ένα νησί της Νέας-Αγγλίας και ο χρόνος της ιστορίας είναι το 1965.

Η αφήγηση επικεντρώνεται στον κεραυνοβόλο έρωτα δύο δωδεκάχρονων παιδιών που «κάνουν την επανάστασή τους» διαλέγοντας την απόδραση από το στενό, μίζερο και αυστηρά τακτοποιημένο περιβάλλον των ενηλίκων (κλείνοντας το μάτι σε αυτό το σημείο στα 400 Χτυπήματα του Φρανσουά Τρυφώ).

Ο Σαμ είναι ένας πρόσκοπος που αναπτύσσει σχέσεις με ένα κορίτσι της ηλικίας του, τη Σούζυ, ανταλλάσσουν γράμματα -και όχι ηλεκτρονικά μηνύματα φυσικά- σχεδιάζοντας τη φυγή τους. Κάτι που πραγματοποιούν. Όπως είναι αναμενόμενο, «σηκώνουν στο πόδι» όλη την κοινωνία –τις οικογένειές τους, την αστυνομία, την Πρόνοια- για να τους ψάξει, ενώ στη διάρκεια αυτού του κυνηγητού απρόσμενα επεισόδια λαμβάνουν χώρα, παρασύροντας το θεατή σε ένα παραμυθένιο ταξίδι.

Ένα ταξίδι μέσα στη φύση όπου περιπλανώνται τα παιδιά με πυξίδα το ένστικτό τους, ψάχνοντας να κατασκηνώσουν, απολαμβάνοντας τη γνωριμία τους και την ζωή. Ο τίτλος της ταινίας αναφέρεται σε έναν κόλπο που τα παιδιά, θεωρώντας τον μαγικό, θα τον βαφτίσουν Moonrise Kingdom.

Για την αναπαράσταση ενός τέτοιου θέματος ο σκηνοθέτης επιστρατεύει όλες σχεδόν τις δυνατότητες κίνησης της κάμερας, με απότομα contre-plongé, μακρά travelling, λίγο πλάγια κάποιες φορές, με μια ποικιλία από ζουμ και ένα βάθος πεδίου συχνά παραπλανητικό. Αυτές οι τεχνικές, σε συνδυασμό με μια καλά μελετημένη φωτογραφία, κυοφορούν ένα σύνολο από ταμπλό όπου το ρετρό ντεκόρ των σπιτιών και των ενδυμάτων διαδέχεται ο πολύχρωμος διάκοσμος της φύσης συνεπαίρνοντας κυριολεκτικά το θεατή.

Ο σκηνοθέτης δεν διστάζει να παίξει και με το χρόνο, παραθέτοντας απρόσμενα flash-back, ελλείψεις ή εντυπωσιακές επιταχύνσεις διανθίζοντας το φιλμικό του κείμενο με πρωτοτυπία.

Με αφοπλιστικά φυσικό τρόπο, και με παιχνιδιάρικη διάθεση ο Γουές Άντερσον κινηματογραφεί τον αθώο, κεραυνοβόλο έρωτα των δύο ηρώων του, οι οποίοι στο κατώφλι της εφηβείας τους, βιώνουν το ξύπνημα της σεξουαλικότητας. Την απρόσμενη ευτυχία του Σαμ και της Σούζυ έρχονται να επιβεβαιώσουν τα λόγια του τραγουδιού της Françoise Hardy,«C’est le temps de l’amour, le temps des copains et des aventures», αποδεικνύοντας και με αυτή την επιλογή, τη λεπτομερειακή δουλειά του Άντερσον.

Ο σκηνοθέτης με πρόσχημα αυτήν την περιπέτεια θέτει ξανά το ζήτημα της σχέσης παιδιών και γονιών ή καλύτερα του νεανικού-εφηβικού κόσμου και του κόσμου των ενηλίκων. Η κατασκήνωση, στα πλαίσια της οποίας ξεκινά η δράση, με τους αυστηρούς κανόνες της δεν μπορεί να μην παραπέμψει στην προγραμματισμένη ζωή των μεγάλων, που καταντούν νευρωτικοί ασφυκτιώντας κάτω από τα δεσμά της.

Αντίθετα, τα παιδιά απελευθερωμένα, χαίρονται την απλότητα και την ομορφιά της ζωής «βγάζοντάς τα πέρα» χωρίς πολλές δυσκολίες. Στο τέλος, θα λέγαμε ότι αντιστρέφονται οι όροι και οι τρελοί δεν είναι τα παιδιά που έχουν αποδράσει αλλά όλοι οι υπόλοιποι.

Με ένα εντυπωσιακό κάστινγκ (Μπρους Γουίλις, Έντουαρντ Νόρτον, Τίλντα Σουίντον, Μπιλ Μάρει) και με τις συνθέσεις κυρίως του Alexandre Desplat να κρατάνε γερά το ρυθμό, ο σκηνοθέτης αποτυπώνει ένα θέαμα που δεν πρέπει να χάσετε.

Σκηνοθεσία: Γουές Αντερσον, πρωταγωνιστούν: Μπρους Γουίλις, Εντουαρντ Νόρτον, Μπιλ Μάρεϊ, Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, Τίλντα Σουίντον, Κάρα Χέιγουαρντ, Τζάρεντ Γκίλμαν. Η ταινία προβάλλεται από την Odeon.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ