Δυο νέα βιβλία Ελλήνων συγγραφέων από τον Καστανιώτη
Από την Τασούλα Επτακοίλη και τον Κώστα Αρκουδέα.
Κέρμα στον αέρα
Τασούλα Επτακοίλη
Οι λέξεις έχουν τη δύναμη να ανοίγουν δρόμους στο χρόνο, να ανασύρουν γεγονότα, συναισθήματα. Με τις λέξεις περιγράφεις τους ανθρώπους που συνάντησες. Τις κινήσεις τους, τη σπίθα στο βλέμμα τους, ό,τι θυμάσαι από την αύρα τους. Αλλά και τον τρόπο που πορεύτηκαν, μερικές από τις αποφάσεις που πήραν, την κατεύθυνση που διάλεξαν μπροστά σε κάποια σταυροδρόμια. Ένα βιβλίο είναι σαν φωτογραφία, σαν πολαρόιντ. Κάτι πασχίζεις να κρατήσεις μ’ ένα «κλικ»· έστω μια στιγμή, πριν σβηστεί οριστικά
από τη μνήμη σου. Και κάτι ακόμα: μέσα από ένα βιβλίο λες ένα «Σ’ αγαπώ» ή μια «Συγγνώμη» που παρέλειψες, δεν πρόλαβες, ή δεν τόλμησες να πεις.
Από τα βουνά της Αλβανίας, στη Σάμο του Εμφυλίου και της Χούντας, στον Πειραιά και στην Αυστραλία. Από τις προσδοκίες της Μεταπολίτευσης στις διαψεύσεις της κρίσης και στη νέα μετανάστευση. Η ελπίδα όμως δεν χάνεται. Ούτε η αγάπη.
Οκτώ δεκαετίες. Δέκα πρόσωπα.
Μια μέρα στη ζωή καθενός.
Στιγμές από την ιστορία μιας οικογένειας.
Θα μπορούσε να είναι η δική μου.
Θα μπορούσε να είναι η δική σου.
Επικίνδυνοι συγγραφείς
Κώστας Αρκουδέας
Από την πληθώρα των απαγορευμένων βιβλίων που εμφανίστηκαν τους τελευταίους δύο αιώνες νιώθει κανείς πως κάτι έχει αλλάξει. Λες και μια ομάδα προικισμένων με εξαιρετικές ικανότητες ανθρώπων έβγαλε ξαφνικά γλώσσα, αμφισβητώντας θέματα τα οποία μέχρι πρότινος θεωρούνταν ταμπού. Συγγραφείς που κρίθηκαν επικίνδυνοι και τιμωρήθηκαν από τους φύλακες της μιας και μοναδικής αλήθειας – της σιωπής των τυράννων. Αναιδείς Ρώσοι σαν τον Λέοντα Τολστόι και τον Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, αθυρόστομοι Ιρλανδοί σαν τον Όσκαρ Ουάιλντ και τον Τζέιμς Τζόυς, Λατινοαμερικάνοι αντάρτες σαν τον Πάμπλο Νερούδα και τον Χούλιο Κορτάσαρ, Νοτιοαφρικάνοι ακτιβιστές σαν τον Αντρέ Μπρινκ και τη Ναντίν Γκόρντιμερ, διαβόητοι αιρετικοί σαν τον Φραντς Κάφκα και τον Σαλμάν Ρούσντι, ασύδοτοι πορνογράφοι σαν τον Ντ. Χ. Λώρενς και τον Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ, ψευδοπροφήτες του μέλλοντος σαν τον Άλντους Χάξλεϋ και τον Ρέυ Μπράντμπερυ, γνωστοί εξωμότες σαν τον Ηλία Πετρόπουλο.
Πέντε ήπειροι, τέσσερα είδη λογοκρισίας, τρεις χρόνοι, δύο αντίθετοι πόλοι και μια αρμαθιά από λογοτέχνες συνθέτουν αυτό το ευρηματικό παζλ. Η τέχνη συγχωνεύεται με την πραγματικότητα σε έναν απέραντο κυματισμό. Οι ζωές των συγγραφέων εμφιλοχωρούν στα κείμενά τους σχηματίζοντας διαφορετικές στρώσεις ανάγνωσης, με συνέπεια να έχει κανείς την αίσθηση ότι διαβάζει όχι ένα αλλά πολλά βιβλία συγχρόνως.