Λίγο μετά την κυκλοφορία του ομώνυμου ντεμπούτου άλμπουμ τους και λίγο πριν την εμφάνισή τους στη σκηνή του Gagarin, όπου και θα μας το παρουσιάσουν, οι Chickn βάζουν σε σειρά τους αγαπημένους τους ελληνικούς δίσκους.

Οι Chickn αποτελούν το τώρα της αγγλόφωνης ελληνικής μουσικής σκηνής γι αυτό, αν δεν θες να χάνεις επεισόδια, πάτα το play κι άκου το άρτι αφιχθέν ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους. Ένα φοβερό μουσικό οδοιπορικό 68 λεπτών, όπου οι εκστατικές κιθάρες και τα δυνατά τύμπανα διασταυρώνονται με τα έξυπνα riffs και την αλλόκοσμη φωνή του Άγγελου Κράλλη, δημιουργώντας ένα φαντασιακό μουσικό αποτέλεσμα, που δεν έχει αφήσει ασυγκίνητους τους φανς του είδους. Ποιο το είδος αυτό; Οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται ως jetztzeit rock, ωστόσο, αν ακούσεις τον φερώνυμο δίσκο τους, θα διαπιστώσεις πως η ψυχεδέλεια είναι 100% παρούσα. Κάτι που θα αντιληφθείς ακόμα περισσότερο αν βρεθείς στο επερχόμενο live τους, την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου στο Gagarin 205, όπου οι Chickn θα παρουσιάσουν ζωντανά στο κοινό την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά, σε ένα ακόμα απρόβλεπτο κι αυτοσχεδιαστικό show, σαν αυτά που συνηθίζουν να κάνουν. Αναρωτιόμαστε πόσα άτομα θα ανέβουν αυτή τη φορά στη σκηνή του Gagarin!

Λίγο πριν από αυτό, ζητήσαμε από τους Chickn να μας πουν ποιοι είναι οι δικοί τους αγαπημένοι ελληνικοί δίσκοι, αυτοί που σε ένα βαθμό, υποσυνείδητα ή ενσυνείδητα, καθόρισαν και το δικό τους «Chickn». Άγγελος Κράλλης και Βαγγέλης Ασλανίδης μας απαντούν:

Στη συλλογική συνείδηση των μουσικών στην Eλλάδα, όταν μιλάμε για την ελληνική ροκ φόρμα με όρους ιστορικότητας, δεν υπάρχει κάτι πέρα από τους Aphrodite’s Child και το 666 (ο οποίος δίσκος δεν υπάρχει στη λίστα μου γιατί πέραν της  καταγωγής τής μπάντας, δεν ηχογραφήθηκε εντός μιας ελληνικής πραγματικότας, στοιχείο απαραίτητο για να θεωρήσω έναν δίσκο “ελληνικό”. Θα ήταν υπέρ του δέοντος μίζερο ούτως ή άλλως έναν μνημειώδη δίσκο του ιδιώματος παγκοσμίως να τον κατηγοριοποιήσω σε αυτή την ελληνική λίστα). Οπότε, όταν ακούμε κάτι από εκείνη την περίοδο, ξέρουμε πως δεν θα είναι τόσο καλό όσο το 666, πριν καν το ακούσουμε. Με αυτό το mind set άκουσα τον ομώνυμο δισκο των Ακρίτας και μου κόπηκαν τα πόδια. Ένας δίσκος διαμάντι, γνωστός στις τάξεις των μουσικόφιλων και των συλλεκτών, αλλά όχι τόσο διαδεδομένος στο ευρύ κοινό, σε περιμένει να τον ανακαλύψεις. Αυτή η σουίτα χορού για κουαρτέτο και play back σε λιμπρέτο του Κώστα Φέρρη, υπεύθυνου για τους στίχους του 666, είναι εδώ για να σε συγκλονίσει. Ένα από τα λίγα δείγματα γραφής σε αυτό το είδος που η σημασία τους ξεπερνά τα στενά όρια της Ελλάδας.

Hint: Μεχρι και σήμερα υπάρχουν ακυκλοφόρητα tracks αυτού του σχήματος. Βγάλτε τα, μη μας τα κρύβετε. (Α.)

Αυτόν τον δίσκο τον πρωτοείδα στο κομοδίνο ενός ξένου σπιτιού και τον περιεργάστηκα από περιέργεια καθώς πρόκειται για μία όμορφη έκδοση. Με παιδαριώδη πρόφαση την απέχθεια που έχω για τη μουσική του Μίκη (ο Γιώργος είναι ο γιος του Μίκη Θεοδωράκη) δεν τον άκουσα για καιρό, μέχρι που το έκανα και ένοιωσα γυμνός. Δεν μπορώ να περιγράψω καλύτερα το αίσθημα που μου προκάλεσε η ακρόαση αυτού του δίσκου. Συνθέσεις από ambient, experimental, synth pop έως και “Μίκης-με-σύνθια” με έπιαναν ακριβώς από εκεί που με άφησε η προηγούμενη και με πήγαιναν απρόσμενα κάπου αλλού. Αν και είναι συλλογή και όχι LP, πρόκειται κυρίως για outtakes που η συνοχή της έκδοσης και η συνέπεια της μουσικότητας του Γιώργου Θεοδωράκη είναι τέτοια που δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω σαν best of ή σαν ρετροσπεκτίβα. Απίστευτα ευαίσθητος μουσικός, σπάνια μουσική, απίθανη επιμέλεια και έκδοση. Το  κομμάτι “nicotine 2” μου θυμίζει ακόμα αυτό το κομοδίνο. (Α.)

Για την Λένα Πλάτωνος δεν μπορώ να πω πολλά. Ανοίγω το στόμα μου και βγαίνει αέρας. Από τη Λιλιπούπολη έως και τις Μάσκες Ηλίου, είναι από τα λίγα πράγματα που ήρθαν σε τοσο εκτενή και ουσιαστική επαφή με εμένα σε μία τρυφερή ηλικία, χωρίς να έχω ακούσει ιδιαίτερα πολλή μουσική μέχρι τότε. Το Σαμποτάζ το άκουσα σε ένα λεωφορείο ΚΤΕΛ απο Θεσσαλονίκη για Αθήνα στα 19 μου και όταν έκλεισε ο δίσκος στον “αστερισμό του πιγκουίνου” χάθηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου ακούγοντας μουσική και λίγο αργότερα έκανα το πρώτο σχέδιο της ενήλικης ζωής μου. Πρόκειται  για τον μόνο δίσκο που εμπλέκεται τόσο με την απόφασή μου να γίνω μουσικός όσο και με την απόφασή μου να γίνω εικαστικός. Πέραν της προσωπικής μου σχέσης με αυτόν τον δίσκο, θεωρώ πως συγκεντρώνει πολλά στοιχεία που τον καθιστούν σημαντικό: η μαγική παραγωγή και το synth arrangement σε συνδιασμο με ένα απόσμενο οπερατικό στοιχείο, η ξεκάθαρη αναφορά σε έναν παιδικό δίσκο (μουσική για παιδιά που μεγάλωσαν απότομα), ο πολιτικός χαρακτήρας των στίχων αλλά και κάτι που δεν έχω ξανασυναντήσει σε κανέναν δίσκο. Μία αίσθηση εγγύτητας και γνώριμου που σε προσκαλεί να έρθεις κοντά, εσύ τρέχεις όλο λαχτάρα, αλλά, τρία βήματα πριν, σκας πάνω σε έναν γυαλινο τοίχο που σε εμποδίζει να πας πιο κοντά. Αυτό το παιχνίδι οικείου/ανοίκειου είναι απλά ευφυέστατο. (Α.)

Πέραν της εκπληκτικά καλής ποιότητας ποπ που θα ακούσει κανείς σε αυτόν τον δίσκο (και ίσως το μόνο δείγμα γραφής που έχω υπ’ όψιν μου με ελληνικό στίχο -αν και δεν ειμαι ο πλέον κατάλληλος να το κρίνω) αυτός ο δίσκος είναι σημαντικός για μένα γιατί υπήρξα μέσα στο στούντιο για κάποιες μέρες ενώ γραφόταν, καθώς είχα δανείσει τον ενισχυτή μου για να γραφτεί. Σε έναν όροφο κάποιου βιομηχανικού κτιρίου λίγο έξω από το κέντρο της Θεσσαλονίκης, βρέθηκα για πρώτη φορά στον μαγικό χώρο που ακούει στο όνομα “αυτοσχέδιο στούντιο”. Εκεί που όλα συμβαίνουν εκ των ενόντων και αν και λειπουν διαρκώς πράγματα και οι συνθήκες απέχουν από το να είναι ιδανικές, τα πάντα με έναν τρόπο δουλεύουν. Μόνο με έναν τρόπο όμως, και εσύ πρέπει να τον βρεις. Σε τετοιους χώρους έχω περάσει το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής ζωής μου από τότε και δεν θα το αντάλλαζα με το καλύτερο στούντιο του κόσμου. Επιπλέον γνώρισα τον Θανάση, έναν από τους πιο χαρισματικούς μουσικούς που έχω συναναστραφεί μέχρι σήμερα και είδα πώς γίνεται να είσαι ιδιοσυγκρασιακός και pop ταυτόχρονα, αλλά και το πώς γίνεται να είσαι δημιουργικός με ό,τι έχεις τριγύρω σου. Μεγάλο μάθημα ζωής. (Α.)

Συγκλονιστικό songwriting σε έναν δίσκο μέσα στον οποίο δύσκολα εντοπίζεις “ελληνικότητα” και αυτό σε τέτοιου είδους περιπτώσεις είναι μόνο καλό. Υποδειγματική παραγωγή από τον Prins Obi στο μαγικό υπόγειο του King Elephant και το αποτέλεσμα ακροβατεί με φοβερή επιδεξιότητα μεταξύ ηλεκτρονικής μουσικής και ψυχεδέλειας στην παραδοσιακή της ροκ εκδοχή. Το μόνο καλύτερο πράγμα από ένα πείραμα, είναι ένα πείραμα που πέτυχε. Κατά τη γνώμη μου, ο καλύτερος ελληνικός δίσκος του 2013.

Hint: Άκουσα τον δίσκο εθισμένος στο frozen yogurt και από τότε δεν ξαναέφαγα. (Α.)

Echo Canyon live​@​kedros (2016 Digital album)

Ένα live που με τρέλανε στην Δονούσα στο φεστιβάλ του Κέδρου τον Αύγουστο του '15. Laptop, synths και ένας drummer, και οι δύο μέλη των εξίσου αγαπημένων Masturbation goes cloud. Ευτυχώς ο Βαγγέλης Μόσχος ήταν εκεί για να το ηχογραφήσει και λίγους μήνες αργότερα κυκλοφόρησε από το bandcamp του Echo Canyon. Βάλτε ποτό και πατήστε play, κλείστε τα μάτια και μεταφερθείτε σε μια ξάστερη αυγουστιάτικη νύχτα στην παραλία του Κέδρου. (Β.)

Πεταλάκια, έγχορδα, κιθάρες, λούπες αυτοσχεδιάζουν και δημιουργούν περιπετειώδη κινηματογραφικά ηχοτοπία. Ο Φώτης Σιώτας και Κώστας Παντέλης ξανασυναντιούνται με αφορμή μια παράσταση χορού και δημιουργούν μουσικές οι οποίες λίγο αργότερα θα οδηγήσουν σε αυτό τον ορχηστρικό δίσκο. Το αποτέλεσμα είναι ενα ταξίδι με τρένο, θέση παράθυρο, που διασχίζει μια ηχητική ζούγκλα προκαλώντας τη φαντασία να δημιουργεί κάθε φορά  διαφορετικές εικόνες για το τί κρύβεται στο βάθος. (Β.)

Acrid Fluff - Dunkirk (digital album, 2014)

https://acridfluff.bandcamp.com/track/--2

#kapsoura 

(Β.)

Από τα πιο όμορφα και  groovy live που μπορεί να πετύχει κανείς στην Αθήνα. Πρόκειται για μια καλοφτιαγμένη και απενοχοποιημένη pop με retro στοιχεία και το μπάσο να έχει κυρίαρχο ρόλο. Το project αυτό, από όσο ξέρω, ξεκίνησε απο τον  Μπάμπη των Expert Medicine ο οποίος για αυτό το album συνεργάστηκε και με άλλους μουσικούς όπως τον αγαπημένο μου Κύριο Κ. (Β.)

Αν και αυτός ο δίσκος δεν πρόκειται ακριβώς για ελληνική παραγωγή, τον συγκαταλέγω σε αυτή τη λίστα γιατί πρόκειται για αγαπημένο μου σχήμα αλλά και για να γίνει κατανοητό ότι δεν παίζει τόσο σημαντικό ρόλο η καταγωγή ή η γλώσσα στη μουσική και τα τραγούδια. Το προηγούμενο album των δυο μουσικών είχε γραφτεί στην Κρήτη αλλά η καινούργια τους δουλειά, που περιέχει περισσότερα τραγούδια με ελληνικό στίχο, έχει ηχογραφηθεί παντού, όπως λένε και οι ίδιοι.

Προφανώς το ότι ο drummer Jim White είναι γνωστός στην παγκόσμια μουσική σκηνή (Dirty Three, Pj Harvey, Cat Power, Smog) βοηθάει την κατάσταση, αλλά το ντουέτο αυτό για να παίξει τη μουσική του έχει γυρίσει ολόκληρο τον κόσμο, από φεστιβάλ στην Κρήτη μέχρι Αμερική και Αυστραλία. Το μόνο όμως που φέρνει την ουσιαστική επιτυχία του εγχειρήματος είναι η μουσική που παράγεται από αυτή τη συνεργασία Ξυλούρη-White. Είναι άγρια, αυτοσχεδιαστική, ελεύθερη, αλλά μοιάζει χορογραφημένη. Μουσική παγκόσμια και περιπετειώδης, γνώση, τεχνική και άμεση επαφή με τα όργανα αλλά τα ξεπερνάει όλα αυτά και εμφανίζεται χωρίς στεγανά και κόμπλεξ. Πηγαία και ελεύθερη. (Β.)

Οι Chickn είναι οι:
Άγγελος Κράλλης (φωνή, στίχοι, ηλεκτρικές-ακουστικές-resonator κιθάρες, ηλεκτρικό sitar, λαούτο, synthesizers, τσαμπούνα, στάμνες, drum machine, steel drum)
Ευάγγελος Ασλανίδης (τύμπανα, κρουστά, djembe, νταρμπούκα, μπεντίρ)
Παντελής Καρασεβδάς (τύμπανα, κρουστά, congas, djembe)

Info
Πέμπτη 24 Νοεμβρίου
CHICKN Live
Special guests: A Victim Of Society
dj set by Adamantios (Teranga Beat)
Τιμή εισιτηρίου: 8 ευρώ προπώληση, 10 ευρώ ταμείο
Σημεία προπώλησης: viva.gr, τηλεφωνικά στο: 11876, Ευριπίδης , σε όλα τα καταστήματα Public, Seven spots, Reload και Syd Records (Πρωτογένους 13 Ψυρρή)

ΣΟΦΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ / [email protected]