Από Έλληνες συγγραφείς.

Δείτε ακόμα

[CREDITS]

9 βιβλία που μόλις κυκλοφόρησαν μας «σώζουν» από την πανδημία

Ο Λάμπης ερωτεύεται άλλη, μια νταρντάνα, και παρατά τις "τρεις ομορφάδες", όπως αποκαλούσε την οικογένειά του τον καιρό της αγάπης. Η μοίρα όλων κρίνεται όταν η γυναίκα του βρίσκεται τσακισμένη στα βράχια. "Αυτοκτόνησε", συμπεραίνουν στο χωριό.

Η Αθηνά, η μικρή κόρη, κλείνεται τότε στην Παιδόπολη της Λάρισας, όπου ανάμεσα σε εκατοντάδες παιδιά μεγαλώνει ψάχνοντας τον εαυτό της. Η μεγαλύτερη, η Ευθαλία, παντρεύεται τον εύπορο Νίκο, έναν σύζυγο-δυνάστη. Για να βρει την ελευθερία της, σκέφτεται να τον δηλητηριάσει. Οι ζωές των ηρώων περιπλέκονται με σφιχτό υφάδι.

Η Γιώτα Κούγιαλη σκιαγραφεί τη ζωή στις Παιδοπόλεις, τη δεκαετία του ’60 και τις πολιτικές αναταράξεις της, τις σχέσεις των δύο φύλων, τους πόθους και τα πάθη. Στηρίζει τη μυθοπλασία της σε γεγονότα πραγματικά, σε βιώματά της αλλά και σε μαρτυρίες άλλων παιδιών που έζησαν σε ιδρύματα.

Το βιβλίο της είναι ένα δραματικό μυθιστόρημα απαλλαγμένο από μελοδραματισμό, με αισιόδοξη ματιά και υφέρπον χιούμορ που απαλύνει την αγωνία στις συγκλονιστικές ανατροπές. Καταδεικνύει τα λεπτά όρια της ταυτότητάς μας σε σχέση με το περιβάλλον όπου κινούμαστε.

Οι τρεις άσοι
Λένα Μαντά
Ψυχογιός, 2020

Γεννήθηκαν και οι τρεις την πρώτη του μηνός. Στα δέκα τους χρόνια συναντήθηκαν τυχαία μια νύχτα σ’ ένα αστυνομικό τμήμα κι έγιναν αχώριστοι από ιδιοτροπία της μοίρας. Ήταν πλέον "Οι τρεις Άσοι."
Πήραν δρόμους που τους έφεραν αντιμέτωπους και το μόνο τους μέλημα ήταν να διαφυλάξουν εκείνη την αλλόκοτη φιλία. Ένας ιερέας, ένας αστυνομικός κι ένας νονός της νύχτας... Τι πιθανότητες είχαν να συνεχίσουν την παράλληλη πορεία τους; Δοκιμάστηκαν σκληρά σε κάθε τους βήμα, αλλά άντεξαν. Μέχρι που μια Ντάμα ανακάτεψε ύπουλα την τράπουλα και έστησε το παιχνίδι.

Η μοίρα αποφάσισε να ρίξει ξανά τα χαρτιά όπως εκείνη ήθελε. Κράτησε στο μανίκι της κρυμμένους τρεις Άσους...

Έντεκα διηγήματα, έντεκα διαφορετικές ματιές στην πραγματικότητα και τον μύθο, στα αισθήματα και τα πάθη, στο όνειρο ή την τιμωρία, στα σύνορα μνήμης και λήθης. Και στα άλλα όμως σύνορα, αυτά που ενώνουν, που χωρίζουν, που σημαίνουν πόλεμο και προσφυγιά.

Έντεκα διηγήματα, έντεκα απόπειρες για να ειπωθούν, όσο είναι δυνατόν να ειπωθούν, τα ανείπωτα. Για να ζυγιστεί, όσο κι αν είναι δύσκολο να ζυγιστεί, το σωστό και το λάθος στις ζωές των ηρώων, αλλά και στις δικές μας τις ζωές. Τι σώζει, ή τι στήνει ίσως την παγίδα της μοίρας.

Έντεκα διηγήματα, καράβια να μας ταξιδέψουν, να μας κάνουν να σκεφτούμε, να συναισθανθούμε. Να μας πάνε παραπέρα.

Εβόρα
Κώστας Κρομμύδας
Διόπτρα, 2020

Η αγάπη, όταν τη μοιράζεσαι, μεγαλώνει...

Λένε πως όταν κάποιος σώζει μια ζωή είναι σαν να σώζει τον κόσμο όλο. Η δική μου ζωή άλλαξε τη μέρα που ο Αντώνης με γλίτωσε από βέβαιο θάνατο.

Συνέχισα την πορεία μου στο δύσβατο μονοπάτι του δικού μου παραδείσου, αλλά πλέον αφουγκραζόμουν περισσότερο τη φύση, εναρμονίστηκα μαζί της, μοιάζοντας με αγρίμι που κινείται αθόρυβα στο πυκνό δάσος.
Ο Αντώνης έγινε συνοδοιπόρος μου και σκαρφάλωσε μαζί μου στην κορυφή της αγάπης. Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια για μας…

Υπάρχουν άνθρωποι που θα μας κάνουν δώρο κομμάτια της καρδιάς τους για να τα ενώσουμε με τα σπασμένα δικά μας. Είναι εκείνοι που περιμένουν αυτή την ιδανική ώρα, όταν ο έρωτας θα φυσήξει σαν δροσερός άνεμος.

Είναι αδύνατον να αφεθούμε στο μεγαλείο της αγάπης αν σκεφτόμαστε από την αρχή την κατάληξή της. Μόνο έτσι ο καθένας μας θα ανακαλύψει τον δικό του παράδεισο. Την Εβόρα του.
Αριάδνη

Εβόρα...
Αέρας, άνεμος, δροσερός καιρός, δροσερός τόπος, σκιερό μέρος... Απολαμβάνουν οι αισθήσεις... Απολαμβάνει και η ψυχή... Εβόρα ή και ευώρα, η καλή ώρα, η ιδανική στιγμή της ημέρας...

Πόσο δική μας είναι η ζωή;
Διά πυρός και σιδήρου
στο αμόνι και στο σφυρί.
Ανούσιοι σημαντικοί,
αδιάφοροι διάφοροι,
σύντροφοι, φίλοι…

Κάποτε σε πείθουν
ότι είμαστε ίσοι
να ξεχωρίζουν άλλοι.

Νομίζεις,
βλάπτεις μαζί μ’ αυτούς
τον εαυτό σου.

Παράκτιες διαδρομές
35 ποιήματα και 35 πεζά
Χρήστος Κεραμίδης
Κέδρος

Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΝΑ ΤΗ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΛΗ

Είναι οι γιρλάντες από φώτα, που απλώνονται
από τη μια άκρη της στην άλλη.
Όπου κι αν σταθείς, δεν μπορείς να τη δεις όλη.
Είναι οι χερσόνησοι,
οι κάβοι που σ’ εμποδίζουν να βλέπεις.
Είναι η δυσκολία που σε κάνει να φαντάζεσαι
πως η άλλη μισή είναι πιο γοητευτική.

Οίμοι, λέγουσα
Αγγελική Σιδηρά
Κέδρος, 2020

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΕΙΣ

Ο μικρός μου γιός
παίρνει τον ρόλο του πατέρα μου.
"Κουλιώ" με αποκαλεί
και ξαναγίνομαι μικρή
κι εκείνος μεγαλώνει, ο προστάτης μου.
Ο πιο μεγάλος αποφεύγει να με προσφωνεί,
κι αν υποχρεωθεί
"μαμά" με λέει
ντροπαλά σχεδόν
και είναι σαν να θέλει
να κρυφτεί από τον εαυτό του.
Ο Αλέξης μου "μάνα" θαρρετά με φώναζε
- προσέξτε τον παρωχημένο χρόνο -
και τα σπλάχνα μου τραντάζονταν
καθώς με ταύτιζε
με τον υπέρτατό μου ρόλο.
Τώρα ίσως να καταλάβατε
γιατί θρηνώ. "Μάνα" ποτέ,
ποτέ δεν πρόκειται να ξανακούσω.

Η συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων του Αλέκου Ε. Φλωράκη από το 1968 έως το 2018.