Το ντουέτο από τη Νέα Υόρκη έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας την 1η Απριλίου στο Fuzz Live Music Club. Λίγο πριν από αυτό, μιλήσαμε με την Sarah Barthel, το 1/2 των Phantogram.

Στα δέκα χρόνια τής μέχρι τώρα κοινής μουσικής τους πορείας, οι παιδικοί φίλοι Josh Carter και Sarah Barthel έχουν δημιουργήσει ένα ξεχωριστό και εντελώς δικό τους στυλ που οι ίδιοι έχουν βαφτίσει «street beat / psych pop». Οι αναφορές τους στην electronica, τη dream pop και την trip hop είναι σαφείς και στα τρία albums που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα. Με αφορμή το τελευταίο τους album, «Three», το οποίο και θα παρουσιάσουν στη χώρα μας το ερχόμενο Σάββατο, μιλήσαμε με τη Sarah Barthel για το τραγικό γεγονός που σημάδεψε την ηχογράφησή του (η αδερφή της, Becky, αυτοκτόνησε την ώρα που η ίδια βρισκόταν στο studio) αλλά και για τη δυναμική τους ως δίδυμο, τις επιρροές τους, τις αμερικάνικες εκλογές και τα επόμενα βήματά τους.

Instargram/sarahbarthel

Μπορεί να γίνει δύσκολο όταν ξέρεις κάποιον τόσο καλά, φαντάζομαι, αλλά δε θα το άλλαζα με τίποτα. Τα πάμε πολύ καλά και καταλαβαινόμαστε περισσότερο με αυτόν παρά με κανέναν άλλο. Αυτό είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα όταν είσαι σε μια μπάντα που αποτελείται από δύο άτομα μόνο.

Όσο ηχογραφούσατε το «Three», ήρθες αντιμέτωπη με μια προσωπική τραγωδία. Η δημιουργία του album σε βοήθησε να διαχειριστείς το γεγονός;

Ήταν πολύ δύσκολο να επιστρέψω στο studio και να τελειώσω το album. Αλλά μόλις πήγα ξανά εκεί, η όλη διαδικασία λειτούργησε ως μια καθαρτική εμπειρία. Ήταν μια διέξοδος που δεν θα μπορούσα να έχω αν δεν έκανα αυτό που έκανα. Νομίζω ότι είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να εκφράζουν τα συναισθήματά τους ή να λένε στους άλλους πως είναι θλιμμένοι. Μπόρεσα να κάνω και τα δύο με αυτόν τον δίσκο.

Στο album υπάρχουν τραγούδια για τον πόνο της απώλειας και την αυτοκτονία, μολονότι ο θάνατος της Becky προηγήθηκε. Ωστόσο, το γεγονός αυτό άλλαξε την κατεύθυνση του album;

Ναι, τα τραγούδια αυτά γράφτηκαν μετά τον θάνατο της Becky. Δεν μπορούσαμε να αποφύγουμε να γράψουμε κάτι τέτοιο. Ήταν το μόνο πράγμα που μας απασχολούσε και τους δύο και νομίζω θα επηρέαζε την τέχνη μας αναπόφευκτα.

Απαραίτητα. Πιστεύω ότι η τέχνη πρέπει να είναι αληθινή. Ό,τι συναίσθημα έχεις, δεν χρειάζεται να είναι επίπονο, πρέπει να το εκφράζεις και να αντιπροσωπεύει εσένα.

Έχεις αναφέρει σε συνέντευξη: «Θα ήθελα να έχω επιτυχία, αλλά με έναν τρόπο που διατηρείται η ακεραιότητά μας σε αυτό που θέλουμε να κάνουμε ως καλλιτέχνες. Δε θα ήθελα ποτέ να μπω σε χώρους που θα μου έλεγαν “Γράψε μας ένα τραγούδι και θα το κάνουμε να ακούγεται σαν Phantogram”». Εσύ πώς θα περιέγραφες ένα «Phantogram τραγούδι»;

Θεωρώ ότι ήμασταν πάντα ειλικρινείς με τους εαυτούς μας και πώς δεν υπάρχει κάποιο τραγούδι που έχουμε γράψει και δε μας αντιπροσώπευε με κάποιο τρόπο. Είναι συνήθως βασισμένα στα samples αλλά έχουν μεγάλη ορμή και πολλά beats.

Ιδανικά, με ποιους καλλιτέχνες και παραγωγούς θα θέλατε να συνεργαστείτε στο μέλλον;

Μας αρέσει το hip hop γι αυτό και θα θέλαμε να δουλέψουμε με τους Vince Staples και τον Danny Brown. Είμαστε ανοικτοί σε κάθε συνεργασία, αρκεί να έχει κάποιο νόημα και για τις δύο πλευρές, και το καλύτερο με τους Phantogram είναι ότι μπορούμε να ενταχθούμε σε τόσα πολλά μουσικά είδη, όπως η ηλεκτρονική μουσική, η hip hop, η indie rock κτλ.

Πιστεύω ότι είναι υπέροχο να έχεις ένα μήνυμα και μια άποψη να μεταδώσεις, και με αυτά που συμβαίνουν στις Η.Π.Α. τώρα πρέπει να έχεις κάτι να πεις. Δεν πιστεύω όμως πως πρέπει να το εκβιάσεις. Βρισκόμαστε σε μια αρκετά διχαστική εποχή και είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις πώς να κινηθείς μέσα σε αυτήν.

Τι να περιμένει το κοινό από την εμφάνισή σας στην Αθήνα;

Μια απίστευτα γαμάτη εμπειρία!

Οι Phantogram θα εμφανιστούν στο Fuzz Live Music Club το Σάββατο 1η Απριλίου. Εισιτήρια θα βρείτε από 25 ευρώ στην προπώληση, ενώ στο ταμείο η τιμή διαμορφώνεται στα 28 ευρώ. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ.

ΡΟΖΙΝΑ ΑΡΑΠΗ