Μπορεί το κοινό να τον έχει ταυτίσει με την τηλεόραση, όμως ο κρυφός έρωτας του Φώτη Σεργουλόπουλου είναι το θέατρο. Με αφορμή τη συμμετοχή του στο λαμπερό μιούζικαλ «Πρισίλα, η βασίλισσα της ερήμου» (από τις 6 Μαϊου στο Badminton) μας αποκαλύπτει μερικές ενδιαφέρουσες πτυχές του ρόλου-έκπληξη που θα ερμηνεύσει.

Προερχόμενος από οικογένεια με ισχυρά καλλιτεχνικά γονίδια και αγάπη για τα εικαστικά και την υποκριτική (η θεία του είναι η Κατερίνα Γιουλάκη), ο Φώτης Σεργουλόπουλος είχε την τύχη να ακολουθήσει τις σπουδές που επιθυμούσε στο θέατρο,  στη δραματική σχολή Βεάκη αλλά και στη φημισμένη σχολή του Ζακ Λεκόκ στο Παρίσι.

Πώς  προέκυψε η πρόταση να συμμετέχετε στο μιούζικαλ «Πρισίλα, η βασίλισσα της ερήμου» αλλά και η συνεργασία σας με τον Γιώργο Καπουτζίδη;

Με τον Γιώργο Καπουτζίδη γνωριζόμαστε μέσα από την δουλειά. Δεν κάναμε πολύ στενή παρέα αλλά εκτιμούσε ο ένας τον άλλον από πριν. Από ό, τι ξέρω, η πρόταση πρέπει να έγινε σε συνεννόηση με τον Φωκά  Ευαγγελινό. Τον γνωρίζω εδώ και πάρα πολλά χρόνια κι εκείνος με γνωρίζει ως ηθοποιό, ξέρει τι έχω κάνει στο παρελθόν. Νομίζω ότι κάπως έτσι πρέπει να έγινε, αν και για να πω την αλήθεια, δεν ρώτησα και ιδιαίτερες λεπτομέρειες για το πώς του κατέβηκε στο κεφάλι.  Όμως νομίζω ότι και οι δύο κατάλαβαν ότι θα μπορούσα να αναλάβω το ρόλο.

Γιώργο Καπουτζίδης, Φώτης Σεργουλόπουλος και Παναγιώτης Πετράκης πρωταγωνιστούν  στο μιούζικαλ «Πρισίλα η βασίλισσα της ερήμου» που θα κάνει πρεμιέρα στο Badminton στις 6 Μαϊου.

Η Μπερναντέτ ίσως είναι από τους πιο συμπαθητικούς χαρακτήρες που μπορώ να φανταστώ. Το ότι έχει κάνει διόρθωση φύλου την καθιστά πολύ ιδιαίτερη και σπάνια. Από την άλλη πλευρά όμως, έχει έναν χαρακτήρα που θα μπορούσε να ταιριάξει σε οποιαδήποτε γυναίκα. Έχει διαφορετικό μυαλό, τσαγανό, ευαισθησία και  είναι μια γυναίκα με εμπειρίες και από τις δύο πλευρές.

Αν βγάλει κανείς από το μυαλό του την ιδιαιτερότητά της, η Μπερναντέτ είναι ένας θεατρικός χαρακτήρας με τον οποίο μπορεί κανείς να ταυτιστεί σε μεγάλο βαθμό διότι είναι διαφυλικός. Έχει μεγάλη σημασία για την εξέλιξη του έργου και γενικότερα νομίζω ότι θα την αγαπήσουν όλοι οι θεατές. Είναι καλός χαρακτήρας, με μεγάλη ιστορία και τα όποια προβλήματα της, τις αδυναμίες και τους εκνευρισμούς.

Η Μπερναντέτ είναι ένας σπουδαίος ρόλος, θα σου δώσει τη χαρά να ανακαλύψεις πράγματα. Ανήκει στους ρόλους που θα ζήλευαν να κάνουν οι ηθοποιοί, οπότε νομίζω ότι η ευκαιρία που μου δόθηκε ήταν αναπάντεχη, πέρα από κάθε προσδοκία.

Η Μπερναντέτ, ο Τικ και ο Άνταμ είναι τελείως διαφορετικοί ως χαρακτήρες. Αυτό που τους ενώνει όμως είναι ότι βρίσκονται σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής τους. Η Μπερναντέτ έχει μόλις χάσει το σύζυγό της και συναντιέται με τον Τικ στην κηδεία. Ο Τικ θέλει να συναντήσει τον γιο του στην άλλη άκρη της Αυστραλίας. Ο Άνταμ αισθάνεται ότι τώρα αρχίζει η ζωή του και θέλει να την κυνηγήσει.

Οπότε και οι τρεις βρίσκονται σε μια κατάσταση που τους επιτρέπει να κάνουν εύκολα ένα μεγάλο ταξίδι. Έχουν τις συγκρούσεις και τις αγάπες τους και ενώνονται πάρα πολύ στο τέλος. Έχουμε πολύ συγκινητικές στιγμές στις τελευταίες σκηνές όταν καταφέρνουν να φτάσουν στο όνειρό τους.

Πράγματι, είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζομαι στο μιούζικαλ αλλά και σε μια τόσο μεγάλη παράσταση. Έχω ξαναπαίξει στο θέατρο, πριν ασχοληθώ με την τηλεόραση, όμως οι παραστάσεις στις οποίες συμμετείχα δεν ήταν αυτού του βεληνεκούς. Στο μιούζικαλ απαιτείται  να συγχρονιστούν πολλά πράγματα μαζί, διαφορετικές τεχνικές και πολλοί καλλιτέχνες. Ο ερμηνευτής του μιούζικαλ πρέπει να τα ενορχηστρώσει όλα στο μυαλό του. Η μπαγκέτα χτυπάει σε κάθε μέτρο και πρέπει ο ηθοποιός να την ακολουθεί με μεγάλη πίστη.

Από την έναρξη της παράστασης μέχρι την αυλαία, υπάρχει πραγματικά ένας μαραθώνιος μεταμορφώσεων και αλλαγών. Προσωπικά αλλάζω 15 κοστούμια και με τον όρο κοστούμια εννοώ κατασκευές ολόκληρες. Πρόσφατα είχαμε την πρώτη συνάντηση με το γκρουπ από την Αγγλία, τους παραγωγούς και τον μάνατζερ.

Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δουλεύεις με West End προϋποθέσεις. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό παρά μόνο, όταν ήρθαν παραστάσεις από το εξωτερικό. Και οι ηχητικές εγκαταστάσεις που τοποθέτησαν και χρησιμοποιούμε είναι κάτι το συγκλονιστικό. Όταν είσαι backstage (πίσω από τη σκηνή) απαγορεύεται ακόμη και να ψιθυρίσεις το παραμικρό, συνεννοούμαστε μόνο με νοήματα. Είναι κάτι μαγικό και αξίζουν συγχαρητήρια στον Μιχάλη Αδάμ που το έκανε. Είναι μεγάλη εμπειρία για έναν ηθοποιό να δουλέψει σε αυτή την παραγωγή.

Είχατε δει προηγούμενες παραγωγές του συγκεκριμένου μιούζικαλ στο εξωτερικό;

Το είχα δει πρώτα στη Νέα Υόρκη και φέτος στο Λονδίνο, όταν μας πήγαν να δούμε εκεί την παραγωγή. Γενικά βλέπω πολλά μιούζικαλ όταν ταξιδεύω και η «Πρισίλα, η βασίλισσα της ερήμου» ανήκε στις παραστάσεις που ήθελα να δω. Με είχε ενθουσιάσει η ομότιτλη ταινία και όταν έγινε μιούζικαλ μού έκανε εντύπωση γιατί θεωρούσα ότι δύσκολα θα μπορούσε να διασκευαστεί. Η ταινία είναι λίγο πιο σκοτεινή και σκληρή, ενώ το μιούζικαλ είναι κάπως διαφορετικό.

Οι μουσικές επιλογές στο μιούζικαλ «Πρισίλα, η βασίλισσα της ερήμου» αποτελούν μέρος της ιδιαίτερης γοητείας του;

Είναι ένας ύμνος στη διαφορετικότητα και στο ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να ζήσει τη ζωή που επιθυμεί. Είναι επίσης ένα πάρτι, ο κόσμος διασκεδάζει και επειδή γνωρίζει τα τραγούδια του. Οι κριτικοί  έγραψαν στο Λονδίνο ότι αν αγαπήσατε το «Mama Mia» θα λατρέψετε το «Priscilla», γιατί έχουν χρησιμοποιηθεί μεγάλα hits,  αγαπημένα τραγούδια των ‘70’s και των ‘80’s. Είναι πολύ ντίσκο.

Αυτή είναι μια ερώτηση που μου κάνουν πάντα οι δημοσιογράφοι για το έργο, αν το ελληνικό κοινό είναι έτοιμο. Το έχω ξαναπεί και θα το λέω σε όποιον με ρωτάει:  το ελληνικό κοινό δεν είναι ανάπηρο  συναισθηματικά. Θα το υποτιμούσα αν πίστευα κάτι άλλο. Ούτε μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα «ειδικό» μιούζικαλ. Όταν το ξαναείδα πρόσφατα στο Λονδίνο παρατηρούσα το κοινό με άλλο μάτι, γιατί ήξερα ότι θα έπαιζα.  Ήταν πολυπληθές και αποτελούνταν από παιδιά μέχρι γριές.

Ο πρωταγωνιστής του έργου, ο  Τικ επισκέπτεται την πρώην γυναίκα του  για να γνωρίσει επιτέλους τον 8χρονο γιο του. Τελικά το συγκεκριμένο μιούζικαλ ανατρέπει τα στερεότυπα για τους Λ.Ο.Α.Τ. (Λεσβιακά, ομοφυλόφιλα, αμφισεξουαλικά και τρανσεξουαλικά άτομα) και τον ρόλου τους ως γονείς;

Το μιούζικαλ «Πρισίλα, η βασίλισσα της ερήμου»  παρουσιάζει την έννοια της οικογένειας. Δηλαδή, οικογένεια υπάρχει όταν υπάρχει αγάπη και διαλύεται η οικογένεια, όταν δεν υπάρχει αγάπη. Οικογένεια μπορεί να βρει κάποιος οπουδήποτε, ακόμη και σε μια παρέα. Δεν είναι στενά τα όρια της οικογένειας. Θα ήταν κρίμα να ισχυριζόταν κάποιος το αντίθετο, άλλωστε νομίζω ότι και η ίδια η ζωή το ανατρέπει. Αν κοιτάξουμε γύρω μας  θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει κόσμος που ζει πολύ διαφορετικά απ’ ότι μια οικογένεια του 1950.

MARO KOURI

Στο τέλος φτάνουν σε ένα πολύ υψηλό βράχο της Αυστραλίας από όπου υποτίθεται ότι μπορούν να δουν την απέραντη έρημο και λέει ο Τικ «τόσος άδειος χώρος που μπορεί να μας χωρίσει όλους». Για εμένα το ότι υπάρχει χώρος για όλους στους ανθρώπους είναι το τελικό μήνυμα του έργου. Έχει πολλές ωραίες ατάκες. Τη συγκεκριμένη, τη συζητούσα και στην πρόβα. Λέει αυτό το πράγμα: τόσος άδειος χώρος, γιατί να τσακώνεσαι, να στενοχωριέσαι, να πολεμάς, να αντιδράς για κάτι το οποίο μπορεί να είναι μικρό...

Στη σημερινή Ελλάδα  χωρούν όλοι; Διατηρούμε την αίσθηση της συναισθηματικής απλοχωριάς ή την έχουμε ξεχάσει;

Η Ελλάδα είναι κατεξοχήν φιλόξενη χώρα. Είχα γνωρίσει μια γαλλίδα η οποία ζούσε τα τελευταία 25 χρόνια στην χώρα μας επειδή είχε παντρευτεί Έλληνα. Μου διηγήθηκε ότι όταν ήρθε στην  Ελλάδα ως φοιτήτρια  ήταν με τα σακίδια στον ώμο μαζί με την παρέα της. Στην Κρήτη έκατσαν κάτω από ένα δέντρο μέσα στη ζέστη, το καταμεσήμερο. Τους πήρε ο ύπνος και όταν ξύπνησε βρήκε στο πλάι μια κανάτα με κρύο νερό, σκεπασμένη με πετσέτα και μια πιατέλα με φρέσκα σύκα.

Αυτό είναι ελληνικό, δεν μπορεί να μου πει κάποιος ότι η Ελλάδα δεν είναι φιλόξενη. Μπορεί να αισθάνεται ότι απειλείται και όταν κάποιος απειλείται, κλείνεται στο καβούκι του για να αισθανθεί ασφάλεια. Όμως αυτό είναι ένα πολιτικό θέμα το οποίο δεν έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του ίδιου του ανθρώπου. Τον αναγκάζουν να είναι καχύποπτος, τον βάζουν σε  τέτοιου είδους «τριπάκι». Έχω συγγενείς στο εξωτερικό, στη Γαλλία, οι οποίοι είναι μεγάλοι και αγαπούν την Ελλάδα για αυτό ακριβώς το χρώμα που δεν το βρίσκει κανείς πουθενά και τρέχει στο ίδιο μας το αίμα.

Ταυτότητα παράστασης: σκηνοθεσία: Φωκάς Ευαγγελινός. Απόδοση στα ελληνικά: Γιώργος Καπουτζίδης, Σταμάτης Πατρώνης. Μουσική διεύθυνση: Αλέξης Πρίφτης. Μουσική διδασκαλία Χριστίνα Αργύρη. Φωτισμοί Γιώργος Τέλλος, παραγωγής Μιχάλης και Βανέσα Αδάμ. Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Καπουτζίδης, Φώτης Σεργουλόπουλος, Παναγιώτης Πετράκης, Παύλος Ορκόπουλος, Ευαγγελία Μουμούρη και Τάνια Τρύπη. «Τhe 3 Divas»: Demy, Melina (Vegas), Shaya. Mαζί τους και οι Μανώλης Θεοδωράκης, Ιάσων Μανδηλαράς, Benji Adeyemo, Θοδωρής Μπουζικάκος, Κρίστης Κουπάτος, Ανδρέας Βούλγαρης, Κωνσταντίνος Τσερκάκης, Στράτος Μενούτης, Yevgen Buli, Κατερίνα Ίντρα, Ελίζα Γεροντάκη, Μαριλού Κατσαφάδου, Ιώβη Φραγκάτου.

Πληροφορίες: Priscilla Queen of the desert («Πρισίλα η βασίλισσα της ερήμου») από τις 6 Μαϊου στο θέατρο Badminton, τηλ. . 210 8840600 (Άλσος Στρατού, Γουδή). Ώρα έναρξης 21:00. Τετάρτη και Κυριακή στις 20:00. Τιμές εισιτηρίων ανά ζώνη: 45 ευρώ, 35 ευρώ, 30 ευρώ, 25 ευρώ, 15 ευρώ, 10 ευρώ φοιτητικό. Προπώληση: 210 8840600, www.abcd.gr, www.viva.gr, καταστήματα Public, Παπασωτηρίου, Seven Spots και Ιανός.

Μάνια Στάικου