Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί είναι τόσο δύσκολο να ξαναγίνετε fit μετά από ένα μικρό διάλειμμα μερικών μηνών από το γυμναστήριο; Μια πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Σουηδίας ίσως να βρήκε την απάντηση.

Σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό PLOS Genetics, οι μύες δεν έχουν ιδιαίτερα καλή μνήμη. Η έρευνα εξέταζε, συγκεκριμένα, το κατά πόσο η άθληση επηρεάζει το σώμα σε γενετικό επίπεδο. Αν και η άθληση ωφελεί το σώμα πολλαπλά, ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά στο πώς μπορείς να επηρεάσει την γενετική δραστηριότητα του σώματος.

Οι 23 συμμετέχοντες της έρευνας γύμναζαν το ένα του πόδι σε ποδήλατο γυμναστικής επί 45 λεπτά την ημέρα, τέσσερις φορές την εβδομάδα για τρεις μήνες. Μετά από αυτό το τρίμηνο, δεν έκαναν καθόλου ασκήσεις για εννέα μήνες. Οι ερευνητές έκαναν ανάλυση στους σκελετικούς μύες και των δυο ποδιών των εθελοντών πριν και μετά τις ασκήσεις, με τα αποτελέσματα να δείχνουν ότι η άθληση επηρεάζει πάνω από 3.000 γονίδια στα κύτταρα των μυών.

Στις μετρήσεις που έκαναν στα πόδια των εθελοντών της έρευνας, μετά την εννιάμηνη παύση, δεν ανίχνευσαν καθόλου αυτές τις μεταβολές σε γενετικό επίπεδο μεταξύ του γυμνασμένου και του αγύμναστου ποδιού. Η συγγραφέας της έρευνας Μαλέν Λίντχολμ του Ινστιτούτου Καρολίνσκα εξήγησε ότι τα οφέλη της άσκησης σε γενετικό επίπεδο εξασθενούν και σχεδόν εξαφανίζονται μετά από ένα-δύο μήνες παύσης.

Στη συνέχεια της έρευνας, 12 από τους συμμετέχοντες ξεκίνησαν πάλι τις ασκήσεις, αλλά αυτή τη φορά και στα δύο πόδια. Όταν οι ερευνητές συνέκριναν τις αναλύσεις που έκαναν πριν και μετά τις ασκήσεις, είδαν μεν τις γενετικές μεταβολές που ανέμεναν,  αλλά οι διαφορές στα αποτελέσματα μεταξύ των δυο ποδιών ήταν αμελητέες. Η Λιντχολμ εξήγησε ότι είναι τόσο αμελητέες οι διαφορές, που δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί κάποια υπόθεση περί μνήμης στους μύες.

Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι δυο, σύμφωνα με την Λίντχολμ. Το πρώτο, ότι η άθληση μπορεί να τονώσει υγιείς βιολογικές αλλαγές στο σώμα μας, αλλά χρειάζεται συστηματική άθληση για να διατηρηθούν. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό για όσους κάνουν καθιστική ζωή, αφού τα αποτελέσματα και η θετική επίδραση της άθλησης στους σκελετικούς μύες σε γενετικό επίπεδο είναι τα ίδια σε όλους, ακόμη και εκείνους που ξεκινούν από το μηδέν να γυμνάζονται. Όπως αναφέρει η Λίντχολμ: «Όταν πρόκεται για τους μύες, δεν είναι ποτέ αργά να ξεκινήσει κανείς να αθλείται».