Τα πράγματα δε θα είναι ποτέ ξανά τα ίδια στο Westeros.

Λύπη, απόγνωση, θάνατος, «Game of Thrones»

Το «Metal Gear Solid 3: Snake Eater» είναι η πιο ιδιαίτερη κυκλοφορία στην δημοφιλή και σούπερ επιτυχημένη σειρά video games. Τοποθετείται σε μια σοβιετική ζούγκλα στα 60s, πολύ πριν τα γεγονότα των υπόλοιπων παιχνιδιών. Είναι ένα video game ρηξικέλευθο και σε σημεία αρκετά ποιητικό και μια από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες όσων το έχουν παίξει είναι αυτή που ο πρωταγωνιστής με το κωδικό όνομα Naked Snake (τον οποίο συναντάμε ως villain στα υπόλοιπα games του franchise) βρίσκεται σε έναν ποταμό και έρχεται αντιμέτωπος με το πνεύμα του The Sorrow, σε ένα boss fight χωρίς διαφυγή. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να περπατάς αυτό τον ατελείωτο ποταμό και σε αυτή τη διαδικασία μπροστά σου εμφανίζονται τα φαντάσματα όσων έχει σκοτώσει ο Naked Snake στις αποστολές του, ώστε να «νιώσει την λύπη όλων αυτών που οι ζωές τους χάθηκαν». Δεν υπάρχει διαφυγή και ούτε μπορείς να νικήσεις, παρά μονάχα να περπατήσεις αυτό τον ποταμό του θανάτου μέχρι να μάθεις με κάποιον τρόπο ότι πρέπει να χρησιμοποιήσεις κάποιο cheat για να προχωρήσεις παρακάτω.

Αυτήν ακριβώς την αίσθηση απόγνωσης δημιούργησε το έκτο επεισόδιο της έβδομης σεζόν του «Game of Thrones», σίγουρα το πιο σημαντικό της σειράς έως τώρα, στο επίπεδο που πλέον αυτή αλλάζει κατεύθυνση και μπαίνοντας στην τελική ευθεία εξελίσσεται σε κάτι διαφορετικό. Το επεισόδιο της προηγούμενης εβδομάδας μας είχε αφήσει με ένα cliffhanger. Ο Jon Snow, ο Tormund, ο Jorah, ο Hound, ο Beric, ο Thoros και ο Gendry ξεκίνησαν για μια αποστολή αυτοκτονίας βόρεια του Eastwatch ώστε εν μέσω χιονοθύελλας και πολικού ψύχους να πιάσουν αιχμάλωτο έναν νεκροζώντανο από τον στρατό του Night King και να τον πάνε στην Cersei ως πειστήριο ότι αυτή η απειλή είναι αληθινή και πρέπει να συμμαχήσουν για να κερδίσουν. Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία, μιας και μετά από καιρό η σειρά μπορούσε να φύγει μακριά από τη ζώνη ασφαλείας στην οποία είχε βρεθεί για ένα διάστημα.

Είχαμε αναφέρει την διαμάχη για το αν τελικά το «Game of Thrones» είναι τελικά σαπουνόπερα ή όχι και καταλήξαμε στο ότι αν αυτό δεν ήταν εμφανές εξαρχής, είναι ηλίου φαεινότερο όταν ξέφυγε από τα βιβλία, εκμηδένισε τις αποστάσεις για χάρη της πλοκής και άρχισε να παραδίδει ξεδιάντροπα ολόκληρες ιστορίες που αποτελούν fan service. Βέβαια, σε κάθε του μορφή το «Game of Thrones» παραμένει μια εθιστική σειρά και ακόμη και αν είναι σαπουνόπερα ή προσθέτει fanfic στο σενάριο, πάντα μετά την κάθε προβολή επεισοδίου θα θες να το συζητήσεις με φίλους και γνωστούς και πάνω σε αυτή την κουβέντα θα καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι δίπλα ας πούμε στο ρομάντζο της Daenerys και του Jon Snow θα υπάρχουν και πιο πολύπλοκες σχέσεις και εξελίξεις που έχουν βάθος και σημασία. Αυτό ακριβώς το επεισόδιο με τον ενδεικτικό τίτλο «Beyond the Wall» διαθέτει και τις δύο αυτές τάσεις και μάλιστα στο έπακρο.

Ό,τι συμβαίνει βόρεια του Τείχους βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην υπαρξιακή αγωνία και το πρωτόγονο ένστικτο επιβίωσης του «The Grey», της καλύτερης ταινίας του Liam Neeson από τη στιγμή που επανεφηύρε τον εαυτό του ως πρωταγωνιστής δράσης. Η περιπέτεια ξεκινά με χιούμορ που αναδύεται από το ταίριασμα όλων αυτών των χαρακτήρων και κυρίως του Tormund με τον Hound, με τον πρώτο να εξομολογείται στον δεύτερο το φλογερό πάθος του για την Brienne. Γρήγορα όμως και καθώς πλησιάζουν τον στρατό του Night King, συνειδητοποιούν ότι έρχονται κατάματα αντιμέτωποι με τον θάνατο. Η πρώτη ένδειξη είναι μια νεκρή πολική αρκούδα που τους επιτίθεται και τραυματίζει σοβαρά τον Thoros, ο οποίος και στη συνέχεια θα υποκύψει στα τραύματά του, κάτι που σημαίνει ότι ως εδώ ήταν για τον Beric και αν πεθάνει δεν υπάρχει επαναφορά.

Καταφέρνουν όμως να πιάσουν τον αιχμάλωτο που ήθελαν, αλλά μικρή σημασία έχει αφού καταλήγουν στο κέντρο μιας παγωμένης λίμνης, περικυκλωμένοι από τον στρατό του Night King, έχοντας όμως στείλει τον Gendry πίσω στο Eastwatch ώστε να στείλει με τη σειρά του κοράκια στην Daenerys, για να την ενημερώσει για την κατάσταση και να ζητήσει τη βοήθειά της. Και καθώς βρίσκονται εκεί ακινητοποιημένοι, παγωμένοι και εξουθενωμένοι, αναλογιζόμενοι την ύπαρξή τους, ο Hound έχει την φαεινή ιδέα για να σταματήσει να βαριέται να αρχίσει να πετάει πέτρες στο στρατό του Night King, ξεκινώντας έτσι την επίθεση.

Η εικόνα του στρατού των νεκρών να έχει περικυκλώσει την ομάδα επίλεκτων του Westeros που ξεκίνησε αυτή την αποστολή είναι πολύ δυνατή, αλλά όταν ξεκινά η επίθεση και ο Jon Snow με τους υπόλοιπους πρέπει να τα βάλουν με έναν ατελείωτο στρατό νεκρών, εκεί ξεκινά μια από τις κορυφαίες σεκάνς της σειράς. Κανείς δεν πιστεύει πραγματικά ότι θα γλιτώσει και αυτή η αγωνία αποτυπώνεται όταν ο Tormund βρίσκεται σε δύσκολη θέση και για μια στιγμή ήμασταν βέβαιοι ότι θα πεθάνει, έχοντας περικυκλωθεί από νεκρούς που τον οδηγούν μέσα στη λίμνη, μέχρι να τον σώσει τελευταία στιγμή ο Hound, επιστεγάζοντας το απρόσμενο bromance που δημιουργήθηκε ανάμεσά τους.

Στο μεταξύ, μάθαμε πως η Daenerys δεν μπορεί να κάνει παιδιά (έχει όμως τους δράκους της) και τι και αν είναι η τελευταία Targaryen, αφού δε γνωρίζει ακόμη τη συγγένεια με τον Snow, δεν είναι διατεθειμένη να συζητήσει το θέμα της διαδοχής της αν τυχόν πάθει κάτι αλλά μόνο όταν πάρει τον θρόνο. Αυτό που είναι διατεθειμένη να συζητήσει με τον Tyrion είναι όμως τα συναισθήματα του Jon Snow προς αυτήν, αφού φαίνεται το διάστημα που πέρασαν μαζί στο Dragonstone ήταν αρκετό για να τους κάνει να ερωτευτούν. Έτσι, όταν μαθαίνει για την κατάσταση του Snow, φοράει κατευθείαν τα λευκά της, παίρνει τους δράκους της και πετάει για τον μακρινό Βορρά.

Μπορεί η επίδειξη δύναμης που έκανε ο Drogon απέναντι στον στρατό των Lannister να ήταν εντυπωσιακή, αλλά τίποτα δε συγκρίνεται με τη στιγμή που οι δράκοι της Daenerys κάνουν την εμφάνισή τους στην παγωμένη λίμνη που έχει παγιδευτεί ο Snow, καταστρέφοντας με τις φλόγες του τον στρατό του Night King. Η ένταση σε αυτές τις σκηνές είναι αμείωτη και ο συνδυασμός της φωτιάς με τον πάγο που εκπληρώνεται για πρώτη φορά είναι σίγουρα συναρπαστική. Και αυτή η ένταση κορυφώνεται όταν ο Night King παίρνει ένα δόρυ από πάγο και σαν άλλος Ολυμπιονίκης στον ακοντισμό το πετάει και ΚΑΡΦΩΝΕΙ τον Viserion, ο οποίος πέφτει κατευθείαν κάτω και βουλιάζει στον παγωμένο πάτο της λίμνης. Και επειδή αυτό δεν έφτανε, ενώ όλοι οι υπόλοιποι πλην του Snow –μαζί με τον αιχμάλωτο νεκρό- σκαρφάλωσαν πάνω στον Drogon, ο Night King ετοιμάζει και άλλο ένα δόρυ, αναγκάζοντας την Daenerys να υποχωρήσει και να φύγει όπως είναι.

Είχαμε γράψει για το πώς το «Game of Thrones» καταφέρνει και κάνει ανάπτυξη χαρακτήρων μέσα από τις μάχες του. Αυτό το επεισόδιο λοιπόν δεν ήταν τόσο σημαντικό για τον Snow όσο για την Daenerys. Βρισκόμενη στα χιόνια πέρα από το Τείχος, αντιμετωπίζοντας δυνάμεις που μέχρι πρότινος θεωρούσε παιδικά παραμύθια. Από την ώρα που ο Viserion πέφτει νεκρός μέχρι τη στιγμή που αναγκάζεται να αφήσει πίσω τον Snow και να φύγει κακήν κακώς, είναι η πρώτη φορά σε όλη τη σειρά που είναι τόσο ανίσχυρη μπροστά σε ό,τι συμβαίνει και που έρχεται αντιμέτωπη με έναν αντίπαλο που την αναγκάζει σε άτακτη υποχώρηση. Δεν είναι και λίγο αυτό.

Τελικά ο Snow θα σωθεί την ύστατη στιγμή από τον Benjen Stark που εμφανίζεται σχεδόν κυριολεκτικά σαν από μηχανής θεός πάνω σε ένα άλογο. Βάζει πάνω στο άλογο τον Snow και αυτός μένει πίσω και ακόμη και αν ο χαρακτήρας του δεν αναπτύχθηκε ιδιαίτερα και υπήρχε απλά για να σώζει τους Stark σε δύσκολες στιγμές βόρεια από το Τείχος, η ιστορία της αυτοθυσίας του δε θα ξεχαστεί. Μάλλον δηλαδή. Και τώρα ερχόμαστε στο επίμαχο σημείο του επεισοδίου, αφού ο Snow γυρίσει στο Eastwatch, καθώς βρίσκεται εν πλω για το Dragonstone. Πώς θα αποφάσιζε να κλείσει αυτό το επεισόδιο ένα έφηβο κορίτσι; Το πιθανότερο είναι με μια ρομαντική στιχομυθία της Daenerys με τον Snow, στην οποία αυτός την αποκαλεί Dany, βασίλισσά του και ότι θα γονάτιζε μπροστά της αλλά είναι εξουθενωμένος και αυτή θα του έσφιγγε το χέρι και θα υποσχόταν ότι θα πάρουν μαζί εκδίκηση από τον Night King. Αλλά αυτό είναι κάτι που θα συνέβαινε μόνο ως fanfic μιας ερωτοχτυπημένης έφηβης, σωστά; Σωστά. Το γιατί η σειρά αποφασίζει να χρησιμοποιήσει αυτή τη φαντασία μας ξεπερνά, αφού αν και είπαμε πως στο επίκεντρό της είναι σαπουνόπερα, αλλά σε αυτό το σημείο μοιάζει με κάτι τελείως διαφορετικό, σαν ένα ρομαντικό σόου ή σαν μια παρωδία του εαυτού της. Μας αρέσει το ταίριασμα της Daenerys με τον Jon Snow και έχει βοηθήσει τις ιστορίες και των δύο να αποκτήσουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αλλά υπάρχει ένας διαφορετικός τρόπος να φτάσουμε στην εκπλήρωση του ρομάντζου ανάμεσα στους δύο και σίγουρα αυτός που επιλέγεται είναι πολύ εύκολος και φθηνός.

Και επειδή θα ήταν κρίμα ένα από τα καλύτερα και σημαντικότερα επεισόδια που έχει παραδώσει η σειρά να έληγε με αυτόν τον τρόπο, μιας και ό,τι είδαμε νωρίτερα στα χιόνια δεν ήταν ήδη τόσο έντονο, ήρθε να προστεθεί μια ακόμη σοκαριστική στιγμή που αναμένεται να γίνει από τις πιο εμβληματικές του «Game of Thrones» και να ορίσει τις εξελίξεις μέχρι το τέλος. Μιλάμε για την ανάσυρση του νεκρού Viserion από τον βυθό της παγωμένης λίμνης, με τον Night King να του εμφυσεί νέα ζωή (τέλος πάντων καταλαβαίνετε τι θέλουμε να πούμε), παίρνοντάς τον και αυτόν με το μέρος του. Η ιδέα ενός δράκου πάγου υπήρχε εδώ και καιρό και συνδεόταν ακριβώς με το στόρι του Night King, όπερ και εγένετο. Όχι μόνο ο Night King σκότωσε έναν δράκο της Daenerys, όχι μόνο απέδειξε ότι μπορεί να βγάλει από τη μέση και τους άλλους δύο εξίσου εύκολα, αλλά πλέον έχει και έναν νεκροζώντανο δράκο στην κατοχή του. Ένας δρακοεμφύλιος είναι προ των πυλών, με τις προβλέψεις να θέλουν τον Night King να καβαλά τον Viserion, την Daenerys τον Drogon και τον Jon Snow τον Rhaegal –που έχει άλλωστε και το όνομα του πατέρα του- και αν και οι προβλέψεις είναι φτιαγμένες για να μένουν ως τέτοιες, θα βλέπαμε με ευχαρίστηση αυτή τη μάχη των αιθέρων. Όπως και να ‘χει, το στιγμιότυπο του δράκου με τα μπλε μάτια είναι σπουδαίο.

Ένας από τους λόγους που περιμέναμε αυτό το επεισόδιο να είναι τόσο εντυπωσιακό ήταν το όνομα του Alan Taylor στη σκηνοθεσία. Ο Taylor σκηνοθέτησε αρκετά επεισόδια στις δύο πρώτες σεζόν της σειράς, συμπεριλαμβανομένου του «Baelor» (αυτό με τον αποκεφαλισμό του Ned Stark) και έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην καθιέρωση της τηλεόρασης πριν εμφανιστεί σε αυτή το «Game of Thrones, σκηνοθετώντας επεισόδια μεταξύ πολλών άλλων του «Lost», του «Deadwood», του «The Sopranos», του «Six Feet Under», αλλά και του «Sex and the City» και έχει δοκιμάσει την τύχη του και στο σινεμά, αφού έκατσε στην καρέκλα του σκηνοθέτη στα «Thor: The Dark World» και «Terminator Genisys». Κατανοεί λοιπόν καλά και τις ανάγκες του μέσου, αλλά έχει και μάτι για τα blockbuster. Το «Beyond the Wall» είναι ό,τι πιο κοντά σε επικό blockbuster έχει κάνει το «Game of Thrones» και την ίδια στιγμή δίνει έμφαση και στις λεπτομέρειες που αναδεικνύουν τον αγώνα για επιβίωση και αυτό οφείλεται εν πολλοίς στην σκηνοθεσία του Taylor, ο οποίος μάλλον κλειδώνει και υποψηφιότητα στα επόμενα Emmy.

Ο Night King είναι ένας χαρακτήρας που εκτός από δύο-τρεις εξαιρέσεις λειτουργεί ως teaser για τις εξελίξεις που θα έρθουν, για τον πόλεμο που θα έρθει, για τον χειμώνα που θα έρθει. Κάθε εμφάνισή του ήταν cool, αλλά περιστρεφόταν γύρω από ένα «θα». Τώρα όμως έρχεται δυναμικά στο προσκήνιο και όλο το Westeros είναι αναγκασμένο να αφήσει τα μικροπολιτικά του παιχνίδια και να αφοσιωθεί στην αντιμετώπιση αυτής της απρόσμενης απειλής. Είναι σημαντικό όμως να τονίσουμε ότι ο Night King δεν είναι ένας απλός σούπερ κακός με τη λογική που έχουμε συνηθίσει ή με τις ιδιότητες που θέλουμε να προσδίδουμε στους villains. Ίσως να μην είναι καν villain, υπό την έννοια ότι είναι ο ίδιος ο θάνατος και αυτό είναι πέρα από οποιαδήποτε ερμηνεία περί καλού ή κακού. Αν δούμε την ιστορία του Westeros με αποστασιοποίηση, τότε είναι βαμμένη με αίμα πάνω σε αίμα, με τη βία να ανακυκλώνεται και να μην τελειώνει ποτέ και με αθώους να πεθαίνουν χωρίς να έχουν φταίξει σε τίποτα. Βγάζει λοιπόν νόημα ότι ακριβώς πάνω στην πιο χαοτική στιγμή του, ο Night King και οι White Walkers επιλέγουν τώρα να κάνουν την επέλασή τους. Δεν πρόκειται για ηθικοπλασία, αλλά για μετατόπιση του ενδιαφέροντος σε πολύ πιο σημαντικά πράγματα από το ποιος θα καθίσει σε μια καρέκλα.

Γιατί όχι;

Δε χρειάζεται ο Night King να μιλά, ούτε να του γίνει character development. Αρκεί που είναι αυτός που είναι και εκφράζει αυτά που εκφράζει και αυτό είναι αρκετό για να προκαλέσει τρόμο αφενός και να καταλάβουμε γιατί η απειλή και η παρουσία του είναι σημαντική αφετέρου. Αν θέλουμε άλλωστε ένα origin story του, έχουμε το flashback του Bran πίσω τη στιγμή που τον δημιούργησαν τα Children of the Forest και αυτό είναι αρκετό. Η παρουσία του στη σειρά είναι πολύ διαφορετική από ο,τιδήποτε άλλο συμβαίνει και η ουσία της ύπαρξής του σε αυτή ίσως είναι αρκετά σκοτεινή για τον μέσο θεατή –και το λέμε αυτό για μια σειρά που έχει πειραματιστεί με πολλά ταμπού. Η λογική λέει ότι στο τέλος θα βρεθεί κάποιος τρόπος και θα νικηθεί, αφού μια σειρά που έχει μπει στη διαδικασία να αναπαράγει ανοιχτά fan fictions, δε θα αφήσει το «κακό» να νικήσει και παρά τις όποιες απώλειες θα δώσει την λύτρωση. Το στίγμα που έχει αφήσει όμως ο Night King θα παραμείνει ανεξίτηλο.

Η δευτερεύουσα ιστορία του επεισοδίου είχε και αυτή ενδιαφέρον για την εξέλιξη της πλοκής, αφού επικεντρώθηκε στη διαμάχη της Arya με την Sansa που κλιμακώνεται και αποδεικνύει αυτό που περιμέναμε, ότι δηλαδή το χάσμα των παιδιών Stark είναι πλέον αγεφύρωτο μεταξύ τους. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια σπίθα από τον Littlefinger, αφήνοντας ηθελημένα ένα γράμμα για να το βρει η Arya και στο οποίο η Sansa ζητά από την οικογένειά της να υποταχθεί στον Joffrey. Φυσικά γράφτηκε υπό την απειλή των Lannisters και φυσικά και η Sansa έχει περάσει τα πάνδεινα στα χέρια σαδιστών ανδρών, αλλά και η Arya δεν είναι αυτή που ήταν και αν ο Bran είναι αυτός που μπορεί να πέθανε πριν γυρίσει στο Winterfell και τώρα να είναι κάτι άλλο, το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την Arya. Η Sansa είχε και αυτή μεγάλη αλλαγή ως τώρα, αλλά ήταν περισσότερο εσωτερική. Δεν ήταν τόσο εμφανής όσο αυτή του Bran ή της Arya, αλλά είναι και η πιο ενδιαφέρουσα. Η στιγμή που η Arya αντιμετωπίζει την αδερφή της απειλώντας την με μαχαίρι είναι πολύ έντονη, στο βαθμό που μετατρέπει την Arya σε παρανοϊκή villain, παρά το γεγονός ότι η σειρά μάλλον θέλει να μας κάνει να την υποστηρίξουμε. Αυτό είναι όμως και το πεπρωμένο αυτής της σεζόν, να είναι η πιο εντυπωσιακή ως τώρα αλλά ταυτόχρονα και η πιο προβληματική. Ο Littlefinger πάντως μάλλον είναι ο μοναδικός χαρούμενος άνθρωπος στο Westeros αυτή τη στιγμή.

H Νova είναι ο απόλυτος προορισμός για το GOT. Τώρα μπορείς να απολαύσεις για 1η φορά όλους τους προηγούμενους κύκλους μαζεμένους σε box set στο Nova On demand όποτε θελήσεις αλλά και τον νέο καταιγιστικό 7ο κύκλο του Game of Thrones αποκλειστικά στη Nova και ταυτόχρονα με την Αμερική.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]