Ο Οrson Welles , ένας από τους γίγαντες του παγκόσμιου σινεμά και δημιουργός της κλασικής ταινίας «Πολίτης Κέιν», περιφρονούσε αρκετούς σταρ του Χόλιγουντ αλλά και διαπρεπείς σκηνοθέτες της εποχής του, όπως αποκαλύπτουν ηχητικά ντοκουμέντα που θα δουν σύντομα το φως της δημοσιότητας στην έκδοση «My lunches with Orson».

Οι επίμαχες συνεντεύξεις καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια των συζητήσεων που είχε από το 1983 ο Orson Welles στα γεύματά του, με τον φίλο και σκηνοθέτη Henry Jaglom. O Orson Welles πέθανε ξαφνικά μερικές μέρες από την τελευταία συνάντηση που είχε με τον Jaglom και το αδημοσίευτο υλικό έμεινε «θαμμένο» για πολλά χρόνια, μέχρι που το επανέφερε στο προσκήνιο ο ιστορικός κινηματογράφου Peter Biskind.

Mάλιστα ο τελευταίος υποστηρίζει ότι αυτά τα ντοκουμέντα μας αποκαλύπτουν στοιχεία για τον Orson Welles που δεν είχαμε στη διάθεσή μας προηγουμένως, αφού ο σπουδαίος δημιουργούς μιλάει για τις κορυφαίες στιγμές, αλλά και τις αποτυχίες της καριέρας του, καθώς για και όσους γνώριζε. Η θεματική γκάμα αυτών των συζητήσεων είναι ευρύτατη, περιλαμβάνοντας ακόμη και σχόλια για την πολιτική ή τη λογοτεχνία.

Σε πρόσφατο δημοσίευμα της Guardian αποκαλύπτονται μερικοί από τους ελάχιστα κολακευτικούς χαρακτηρισμούς που είχε επιφυλάξει ο Welles για πολλούς διάσημους ηθοποιούς. Ενδεικτικά: ο Laurence Olivier ήταν «ανόητος», ο Spencer Tracy «μισητός», ο Charlie Chaplin «αλαζόνας», ενώ δεν άντεχε καν να κοιτάξει την Bette Davis. Υπήρχαν ωστόσο και κάποιοι ηθοποιοί που θαύμαζε: o Joseph Cotten, ο συμπρωταγωνιστής του στον «Τρίτο άνθρωπο» και ο John Wayne («έχει τους καλύτερους τρόπους από οποιοδήποτε ηθοποιό έχω ποτέ συναντήσει στο Χόλιγουντ», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά).

Ο Welles δεν δίσταζε ακόμη και να προσβάλει γνωστούς σταρ. Κάποτε τον είχε προσεγγίσει ο Richard Burton σε ένα εστιατόριο και του είπε «Η Elizabeth Taylor είναι μαζί μου και θέλει πολύ να σε γνωρίσει. Μπορώ να την φέρω;». Και ο Welles απάντησε στον έκπληκτο Burton: «Όχι, όπως βλέπεις δεν έχω ολοκληρώσει το γεύμα μου». Όταν ο φίλος του Jaglom τον κατηγόρησε για αγένεια, ο Walles, απάντησε δηκτικά: «Ο Burton είχε εκπληκτικό ταλέντο. Κατέστρεψε τα υπέροχα χαρίσματά του. Έγινε ανέκδοτο με μια σύζυγο-celebrity. Tώρα δουλεύει μόνο για τα χρήματα…». Ανάμεσα στους σκηνοθέτες που θαύμαζε ήταν ο Carol Reed, για τον οποίο είχε ερμηνεύσει τον ρόλο του Harry Lime στον «Τρίτο άνθρωπο». Το σενάριο εκείνης της μεγάλης κινηματογραφικής επιτυχίας ήταν γραμμένο από τον Graham Green που είχε κυκλοφορήσει την ίδια περίοδο και το ομώνυμο βιβλίο. Ο Walles δήλωσε πως είχε υπερτιμηθεί η συμβολή του Graham Green, αφού, όπως υποστήριζε, «O Graham έγραψε το μυθιστόρημα μετά την ταινία».

Ακόμη και για τον μετρ Alfred Hichcock έτρεφε ανάμεικτα αισθήματα: «Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω την λατρεία στον Hichcock ειδικά στις τελευταίες αμερικάνικες ταινίες του. Φιλαυτία και τεμπελιά. Και είναι όλες σαν εκπομπές της τηλεόρασης…». Σε ένα άλλο απόσπασμα αναφέρεται στην Marilyn Monroe: «…συνήθιζα να την πηγαίνω σε πάρτι πριν γίνει σταρ. Προσπαθούσα να προωθήσω την καριέρα της. Ποτέ κανείς δεν της έριχνε μια ματιά». Ανέφερε το παράδειγμα του Darryl F. Zanuck, ενός από τους ισχυρούς άνδρες των αμερικανικών στούντιο που είχε σχολιάσει για τη Marilyn «είναι άλλη μια από το στοκ. Έχουμε εκατοντάδες σαν αυτή». Φυσικά μερικούς μήνες αργότερα την παρατήρησε λίγο καλύτερα…

Οι αιχμηρές παρατηρήσεις του Orson Welles ίσως προέρχονται και από το γεγονός ότι δεν περίμενε να τις δει ποτέ δημοσιευμένες. Δεν ήταν κάποια επίσημη συνέντευξη με έναν δημοσιογράφο αλλά μια ιδιωτική συζήτηση με έναν φίλο. Όμως όπως συμβαίνει συχνά με σημαντικούς δημιουργούς του κινηματογράφου, ακόμα και κάποιες ιδιωτικές στιγμές τους, δεν μένουν καιρό μακριά από το φως της δημοσιότητας.