Σχόλια για το τελευταίο συνταρακτικό Game of Thrones και για την προικονομία που οδήγησε σε αυτό.

Όταν την προηγούμενη εβδομάδα υπερασπιζόμασταν τη φετινή σεζόν του Game of Thrones, δεν περιμέναμε να συμβεί κάτι τόσο εκρηκτικό τόσο σύντομα. Το 5x08 με τίτλο «Hardhome» κατάφερε να σπάσει το ίντερνετ όπως μόνο τα επεισόδια-σταθμοί της σειράς έχουν καταφέρει και κάπως έτσι ένα «φεστιβάλ ροχαλητών» έγινε και πάλι ένα «επικό έπος». Φυσικά και η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς έτσι. Και εξηγούμαστε εν μέσω… χιονοστιβάδας SPOILER.

Πράγματα που συνέβησαν στο Game of Thrones αυτής της εβδομάδας:

Αυτό

Μπορούμε να πούμε πως ο χειμώνας επιτέλους ήρθε στο Game of Thrones, αφού η στιγμή που όλοι περιμέναμε παρουσιάστηκε στις οθόνες μας σε όλο το μεγαλείο της. Η επέλαση των White Walkers και του στρατού των νεκρών ξεκίνησε και ο Τζον Σνόου βρέθηκε στο διάβα της μαζί με κάμποσες εκατοντάδες wildlings, συν ένα γίγαντα. Και κάπως έτσι ο αόρατος εχθρός έρχεται στο προσκήνιο για να κάνει όλες τις έριδες του Γουέστερος για το ποιος θα ανέβει στο θρόνο να φαίνονται τόσο μικρές και ασήμαντες.

Αυτό το μισάωρο ωστόσο δεν ήρθε από μόνο του. Το teaser του «winter is coming» που έγινε κεντρικό σύνθημα της σειράς, οι μύθοι και θρύλοι για τα πλάσματα πέρα από το Τείχος που ακούμε από την αρχή της σειράς, η εμφάνιση των White Walkers σε επιλεγμένα σημεία κάθε σεζόν και οι νεκροί που πρέπει να καίγονται για να μην αναστηθούν, όλα αυτά υπήρξαν η τέλεια προοικονομία για αυτή εδώ τη στιγμή. Χρειάστηκαν 47 επεισόδια, αλλά το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας ήταν σπουδαίο.

Αν οι δημιουργοί της σειράς το επιθυμούσαν, θα μπορούσαν κάθε εβδομάδα να έχουν μάχες με σπαθιά, με τέρατα, με θεούς και δαίμονες. Αυτό δε θα ήταν όμως σειρά αλλά μάλλον video game. Το Game of Thrones στηρίζεται πάνω στις ατμόσφαιρες. Ζει και πεθαίνει χτίζοντάς τες και τέλειο παράδειγμα είναι και αυτό εδώ το επεισόδιο.

Η σκηνή της εισβολής προβάλλεται αριστοτεχνικά. Το τοπίο είναι ιδανικό. Γύρω-γύρω μόνο χιονισμένα βουνά και η μόνη διέξοδος η παγωμένη θάλασσα. Αρχικά έχουμε τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στον Τζον Σνόου, τον Τόρμουντ και τη στρατιά των wildlings για το αν θα συμμαχήσουν μαζί τους για να αντιμετωπίσουν ενωμένοι τον κοινό κίνδυνο από τον μακρινό Βορρά. Υπάρχει κάτι σε όλη αυτή τη σκηνή που σε προϊδεάζει ότι η λύση πρέπει να βρεθεί άμεσα και ότι η άμμος στην κλεψύδρα αρχίζει και εξαντλείται όσο περνά η ώρα και δεν υπάρχει κάποια οριστική συμφωνία. Το νιώθεις στους χτύπους της καρδιάς σου που αρχίζουν και ανεβαίνουν. Και μετά έρχεται ένας απροσδιόριστος ήχος στο βάθος. Κραυγές, ποδοβολητό και μετά σιωπή. Όλα παγώνουν. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και τότε η έκρηξη. Ένας ολόκληρος στρατός από νεκρούς ξεχύνεται στον καταυλισμό διψώντας για αίμα, με τους White Walkers να επιτηρούν τη λεηλασία από ψηλά, επιβλητικοί πάνω στα άλογά τους σαν καβαλάρηδες της Αποκάλυψης. Στόχος των συμμάχων του Τζον Σνόου όχι η σωτηρία του Γουέστερος αλλά της ίδιας τους της ζωής.

Ας το πάρουμε λίγο από την αρχή. Δεν ήταν μόνο η συγκεκριμένη σκηνή που αναπτύχθηκε εξαίσια, αλλά ολόκληρο το επεισόδιο. Γιατί και το πρώτο μισό της σειράς ήταν εξίσου δυνατό. Το στόρι της Σέρσεϊ θα οδηγήσει σίγουρα σε κάποιο πολύ ενδιαφέρον σημείο, αφού είναι η πρώτη φορά που τη βλέπουμε σε τόσο αδύναμη θέση, το ζευγάρωμα Σάνσα και Θήον έχει μια υπόγεια δυναμική που αυτή την εβδομάδα κορυφώθηκε στην αποκάλυψη ότι τα μικρότερα αδέρφια Σταρκ παραμένουν ζωντανά (άψογη η σκηνοθεσία με τον έναν απέναντι στον άλλο στο ημισκόταδο), το παιχνίδι ταυτοτήτων καλά κρατεί με την Άρυα στο Μπράαβος και φυσικά το μεγάλο γεγονός είναι το συναπάντημα Νταινέρυς-Τύριον, οι οποίοι μοιράζονται μια περιπετειώδη σκηνή μέσα στη στατικότητά της. Υποπτευόμαστε κάπως έτσι θα πάει από εδώ και πέρα η συνύπαρξη των δύο πιο δημοφιλών χαρακτήρων της σειράς. Όλες αυτές οι σκηνές διαθέτουν μια περίεργη προσμονή για κάτι μεγάλο στην αύρα τους και παρά το ότι εξυπηρετούν διαφορετικές διαδρομές, έχουν μια πρωτόγνωρη συνοχή για τη δομή της σειράς.

Αυτό που έκανε το Game of Thrones στο τελευταίο επεισόδιο είναι η επίδειξη ωμής τηλεοπτικής δύναμης. Πετάει (επιτέλους) στα σκουπίδια την κατά γράμμα απόδοση των βιβλίων και από εδώ και πέρα βαδίζουμε όλοι στα σκοτάδια. Ασφαλώς και τέτοια συμβάντα στον κόσμο της σειράς αντιμετωπίζονται όχι τόσο ως παρακλάδι του σινεμά αλλά πολύ περισσότερο με λογική ποδοσφαίρου και το Facebook γεμίζει με σχόλια που αν άλλαζες τα ονόματα με αυτά ποδοσφαιριστών θα έστεκαν ακόμη καλύτερα. Αυτό είναι λογικό όταν μιλάμε για μια τόσο μεγάλη σειρά. Το ίδιο συμβαίνει στις μεγάλες συναυλίες ή σε ο,τιδήποτε γίνεται τόσο δημοφιλές που ξεπερνά τα στενά όρια της κατηγορίας του. Υπάρχει λοιπόν μερίδα του κόσμου που θα μείνει στο τι συνέβη και όχι στο πώς συνέβη ή πώς φτάσαμε ως εδώ, αυτό δεν είναι πάντως απαραίτητα κακό. Έτσι χτίζεται ο μύθος μιας σειράς και είναι ωραίο να εξελίσσεται σε ένα παγκόσμιο διαδικτυακό event ποπ κουλτούρας. Το δεδομένο είναι ότι η σειρά ποτέ δεν έχασε τον προορισμό της και απλά παίρνει το χρόνο της για να παρουσιάσει στιγμές μεγαλείου και ανατριχίλας όπως αυτή την εβδομάδα. Και κάτι μας λέει ότι αυτή τη φορά η επόμενη δε θα αργήσει πολύ. Τώρα που ήρθε ο χειμώνας μπορούμε να περιμένουμε χιονοθύελλες.

Γιάννης Μόσχος
[email protected]