Με αφορμή τη συμμετοχή της στην ιδιαίτερα συγκινητική και δυνατή μουσικοθεατρική παράσταση Μαουτχάουζεν που φιλοξενήθηκε στο Badminton, η Ρίτα Αντωνοπούλου μίλησε στο clickatlife.gr για το μοναδικό αυτό έργο που «ντύνεται» από τη μουσική του Μίκη και του Mahler, για το νέο της δίσκο και για τους φόβους και τα όνειρά της.

Η παράσταση «Μαουτχάουζεν», βασισμένη στο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, έφτασε στο τέλος της, σημειώνοντας τεράστια επιτυχία, για δεύτερη χρονιά. Ποιες χορδές μας αγγίζει σήμερα και ο κόσμος την αγκάλιασε τόσο έντονα;

Είναι ένα απολύτως βιωματικό έργο που δείχνει όλη τη φρίκη του ναζισμού αλλά δοσμένο μέσα από ένα ερωτικό βλέμμα…αυτό συνδυασμένο με την επιβλητική αλλά και συγκινητική μουσική του Μίκη Θεοδωράκη κάνουν ένα συγκλονιστικό σύνολο. Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που μπήκε στην αίθουσα, παρακολούθησε την παράσταση κι έφυγε χωρίς να επαναπροσδιορίσει το ανθρώπινο είδος.

Το έργο περιγράφει τη ζωή των κρατουμένων στο γερμανικό στρατόπεδο εξόντωσης Μαουτχάουζεν, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πόσο επίκαιρο μπορεί να είναι αυτό σήμερα;

Ο ναζισμός δεν έχει εκλείψει. Φουντώνουν τα κρούσματα γύρω μας. Οφείλουμε οι νεότεροι να γνωρίζουμε κι οι παλαιότεροι να θυμούνται την ιστορία. Πρέπει να μαθαίνουμε από τα αισχρά λάθη της ανθρωπότητας. Είναι πάντα επίκαιρο. Απλά σήμερα είναι και αναγκαίες οι προβολές τέτοιων παραστάσεων.

Η μοναδική μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και του Gustav Mahler «ντύνει» υπέροχα το έργο, ανασύροντας έντονες μνήμες από τη μεταπολεμική Ευρώπη. Κι εσείς έχετε καθοριστικό ρόλο. Δεν είναι όμως, η πρώτη φορά που συμμετέχετε σε θεατρική παράσταση. Πώς είναι λοιπόν η εμπειρία της συμμετοχής σε ένα θεατρικό έργο;

Το θέατρο είναι ένας μαγικός κόσμος που με αγγίζει βαθιά. Νιώθω υπέροχα να είμαι μέρος μιας θεατρικής παράστασης…καλύπτω έτσι εν μέρει μια άλλη μου ανάγκη.

Η σκηνική σας παρουσία βέβαια, πάντα είναι ιδιαίτερα θεατρική. Ερμηνεύετε από καμπαρέ και ρεμπέτικα, μέχρι Λοϊζο και Μικρούτσικο με όλο σας το σώμα. Είναι λοιπόν, το θέατρο μια από τις μεγάλες σας αγάπες;

Είναι και δεν το έχω κρύψει ποτέ. Κυλάει μέσα μου με έναν καταλυτικό τρόπο που νιώθω ότι με τραβάει προς τα εκεί. Δεν ξέρω πώς και πότε, αλλά ξέρω ότι θα γίνει. Προς το παρόν με γοητεύει η ιδέα να κάνω μουσική παράσταση για άλλη μια φορά. Εκεί νιώθω ότι είμαι ο εαυτός μου.

Η αλήθεια είναι ότι η φωνή σας έχει συνδεθεί με τη μουσική και τα τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου. Τι είναι αυτό που σας έδεσε;

Επειδή ένιωθα πριν τον γνωρίσω με απόλυτη βεβαιότητα ότι ταιριάζω με κάποιον τρόπο στη μουσική του, νομίζω πως η απάντηση είναι ότι έχουμε μια κοινή αίσθηση πάνω στη μουσική, στην εκφορά και τη χειρονομία του τραγουδιού που υπηρετούμε ο καθένας με την ιδιότητά του. Και το ότι το υπηρετούμε με πάθος και αγάπη. Είναι ένας δημιουργός τεράστιου βεληνεκούς τον οποίο θαύμαζα πάντα για το έργο του. Το ότι με επέλεξε για να συνεργαστούμε θα είναι για μένα πάντα η σημαντικότερη στιγμή στην πορεία μου.

Τι σας κάνει να αγαπάτε το πολιτικό τραγούδι και πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του σήμερα;

Το αγαπώ γιατί απλά μιλάει μέσα μου. Με ταράζει, με συγκινεί, με ξεσηκώνει…το νιώθω στο πετσί μου που λένε. Ο πολιτικός στίχος έχει μια υπέροχη δύναμη και δε μπορώ να την αγνοήσω…θέλω να την εκφράσω. Ο ρόλος του σήμερα είναι ο ρόλος που είχε πάντα. Δε θα μας λύσει τα προβλήματά μας, ούτε θα μας βγάλει από την κρίση. Όμως μας θυμίζει, μας διδάσκει, μας εμψυχώνει, μας ξεκουνάει, μας κινητοποιεί…μας ενώνει. Δεν είναι και λίγα όλα αυτά.
 
Υπάρχει κάτι που να σας φοβίζει για το μέλλον;

Οι βλάκες. Οι ανίδεοι, παρτάκηδες, εγωκεντρικοί τίποτες που αποφασίζουν για εσάς, για μένα, για την κόρη μου.

Και κάτι που να σας κάνει να χαμογελάτε και να ονειρεύεστε;

Η κόρη μου κι η δουλειά μου.

Τέλος, ετοιμάζετε ένα νέο άλμπουμ με τον Γιώργο Ανδρέου. Θέλετε να μας «συστήσετε» τη νέα σας δουλειά και να μας πείτε λίγα λόγια για τη συνεργασία αυτή;

Και ο τίτλος αυτής… «ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΗΝ ΑΡΓΕΙΣ». Στίχοι και μουσική ανήκουν στον Γιώργο Ανδρέου και οι ερμηνείες σε μένα. Ετοιμάζουμε αυτή τη δουλειά εδώ και δυο χρόνια και η προεργασία της έχει ξεκινήσει καιρό πριν από τον Γιώργο. Δηλώνω περήφανη και πλημμυρισμένη από υπέροχη αγωνία για το πώς θα εισπράξει ο κόσμος αυτό που προέκυψε από την «ένωσή» μας, γιατί περί αυτού πρόκειται. Είναι μια απολύτως γυναικεία δουλειά κι ας είναι γραμμένη από άντρα. Είναι ιστορίες μιας γυναίκας του σήμερα, που ζει και μεγαλώνει στο αστικό τοπίο με ό,τι αυτό κουβαλάει. Είναι τραγούδια που έχουν λόγο ύπαρξης κι αυτό ξέρετε είναι σημαντικό. Επίσης μέσα στη δουλειά αυτή έχω τη χαρά και την τιμή να έχω ένα ντουέτο με τον Πάνο Κατσιμίχα, άλλο ένα με τον Χρήστο Θηβαίο και ένα τραγούδι στο οποίο συμπράττω με την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον Μίλτο Πασχαλίδη και τον Χρήστο Θηβαίο. Τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς…και κυρίως τον Γιώργο Ανδρέου για την εμπιστοσύνη και την αγάπη που έδειξε σε μένα και στη φωνή μου.

Βάλια Κανελλοπούλου