Όλα είναι μια ιδέα και με λίγη τόλμη -πού ξέρετε- μπορεί να εκτιμήσετε και εσείς αυτή την ιδιαίτερη ασιατική... λιχουδιά.

Μια από τις πιο ιδιαίτερες γεύσεις της κουζίνας της νοτιοανατολικής Ασίας και πιο συγκεκριμένα της Καμπότζης είναι οι ταραντούλες. Μπορεί να χρειάζεται λίγο παραπάνω κουράγιο για να τολμήσετε την πρώτη μπουκιά, αλλά όπως μας διαβεβαιώνουν επιστήμονες και γευσιγνώστες, όλα είναι μια ιδέα.

Οι περισσότεροι τουρίστες μπορεί να βρίσκουν την ιδέα μιας ψητής ταραντούλας αποκρουστική (αλλά άξιας, οπωσδήποτε, μιας selfie), αλλά στην Καμπότζη θεωρείται μια από τις πιο εκλεκτές λιχουδιές. Όπως σημειώνει σε άρθρο του το CNN, μπορεί να κοστίζει μόλις ένα δολάριο, αλλά πρέπει να αναλογιστείτε πως το μέσο μεροκάματο στην χώρα είναι έξι δολάρια.

Λίγo ιστορικό υπόβαθρο
Οι ντόπιοι θα τις φάνε κυρίως στις μεγάλες γιορτές και αποτελεί σύμβολο οικονομικής και κοινωνικής δύναμης. Όπως περίπου το χαβιάρι στην Δύση. Αν και η εντομοφαγία είναι σχετικά διαδεδομένη στην ασιατική κουζίνα, τα αραχνοειδή και οι ταραντούλες μπήκαν στην τοπική κουζίνα σχετικά πρόσφατα. Μετά τη βίαιη επικράτηση των Ερυθρών Χμερ την δεκαετία του 1970 οι κάτοικοι επέκτειναν τους γαστρονομικούς ορίζοντες τους, από ανάγκη. Ορισμένες από αυτές τις αναγκαίες προσθήκες –όπως οι ταραντούλες, οι σκορπιοί, οι μεταξοσκώληκες και οι ακρίδες– ήταν τόσο γευστικές που διατήρησαν την περίοπτη θέση τους στην τοπική κουζίνα μετά το τέλος του λιμού.

Πώς τις ψήνουν
Ο παραδοσιακός τρόπος ψησίματος των αραχνοειδών είναι στο wok. Αφού βρουν τις ταραντούλες, τις βουτάνε σε ένα νερουλό μείγμα από ζάχαρη, αλάτι και διάφορα άλλα καρυκεύματα. Αφού κάτσουν μέσα στην μαρινάδα για λίγο, φροντίζουν ώστε το λάδι στο wok να βράζει.

Τότε πετούν τις ταραντούλες στο wok και τις ψήνουν το πολύ για 45 δευτερόλεπτα. Στόχος είναι να γίνουν τραγανές απέξω και μαλακές στο εσωτερικό. Για να πετύχουν το ιδανικό αποτέλεσμα θα πρέπει να κρατήσουν χρόνο, αφού μπορεί στο μάτι να μην φαίνονται πως έχουν ψηθεί. Το πραγματικό τεστ θα έρθει... με μια μπουκιά.

Πώς τις τρώνε
Έφτασε η ώρα της αλήθειας. Η ταραντούλα βρίσκεται ψημένη στο πιάτο και η αλήθεια είναι ότι οι τουρίστες πρέπει να ξεπεράσουν τους όποιους ενδοιασμούς και να τολμήσουν την πρώτη, καθοριστική μπουκιά. Οι γευσιγνώστες προτείνουν να εστιάσουμε στο κυρίως σώμα της ταραντούλας, καθώς τα πόδια δεν έχουν τόσο ωραία γεύση.

Πολλοί έχουν περιγράψει την γεύση της ταραντούλας ως ένα συνδυασμό κοτόπουλου με μπακαλιάρο ή και αστακό χωρίς (προφανώς) την οσμή του θάλασσας. Οι ντόπιοι ισχυρίζονται πως το ιδανικό συνοδευτικό για τα ψητά αραχνοειδή είναι μια κρύα μπύρα ή ένα ρυζόκρασο.