Η Ελένη Πετάση γράφει κριτική για την παράσταση «Domino» της ομάδας Vasistas που παρουσιάζεται στο θέατρο Ροές.

Το θέατρο εδώ και καιρό έχει καταργήσει την αποκλειστική σχέση μεταξύ κειμένου και σκηνής.

Ισότιμη συμμετοχή έχουν στις σύγχρονες παραστάσεις -και ιδιαίτερα στις παραστάσεις επινοημένου θεάτρου- ο χορός, η κίνηση, οι ήχοι, το βίντεο, τα σκηνικά κ.ά. Ωστόσο, σε τούτες τις ανιχνεύσεις, όπου συχνά απορρίπτεται ακόμα και το κείμενο, ελλοχεύουν πολλοί κίνδυνοι.

Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκει το «DOMINO» της ομάδας Vasistas, που πρωτοπαρουσιάστηκε στην ταράτσα του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθήνας το 1913 και εγκαινίασε τώρα τις εκδηλώσεις του θεάτρου «Ροές».

Έχοντας ως πυρήνα το έργο του Ευγένιου Ιονέσκο «Παιχνίδια σφαγής» και σκηνικό κώδικα «μια βουβή χορογραφία για το παρόν που μας διαφεύγει και για το άδηλο μέλλον», επιδιώκει να στηλιτεύσει τον σύγχρονο κόσμο που μολυσμένος από ποικίλους ιούς (στο περιβάλλον, στα τρόφιμα αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις, στην πολιτική, στην κοινωνική συμπεριφορά όπου πρωτεύοντα ρόλο παίζει η ατομική ευθύνη, κ.α.) οδεύει στον θάνατο.

Η δραματουργία της παράστασης, σμιλευμένη από την ομάδα της Αργυρώς Χιώτη σε συνεργασία με την Χριστιάνα Γαλανοπούλου, δεν περιέχει καθόλου λόγο.

Είναι ένα είδος χοροθεάτρου όπου η έντονη κινησιολογία και οι αναπαραστατικές δράσεις, διανθισμένες με θαυμάσιες εκτελέσεις τραγουδιών (από το «Cold Song» με τον Klaus Nomi μέχρι το «Ave Maria»), αντικαθιστούν τις λέξεις, στοχεύοντας στην ανάδειξη της ουσίας του κειμένου.

Οι στίχοι των τραγουδιών προβάλλονται στον τοίχο, όπως και οι δείκτες ενός ρολογιού που σταδιακά αποσυντονίζει τη ροή του χρόνου, ενώ οι ηθοποιοί ανοιγοκλείνουν το στόμα τους, χωρίς όμως να τραγουδούν πραγματικά, παραπέμποντας σε ένα ιδιόμορφο καραόκε.

Οι ερμηνευτές, σαν Χορός αρχαίας τραγωδίας, ομοιόμορφα ντυμένοι, κινούνται ομαδικά. Άλλοτε θυμίζουν σμήνη πουλιών, άλλοτε απελπισμένους ανθρώπους που ξεγυμνώνονται, άλλοτε αγέλη άγριων ζώων που κατασπαράζονται.

Κάθε τόσο κάποιος-κάποια ξεχωρίζει, καθοδηγεί τους άλλους ή πέφτει κάτω ή ακόμα και προσφέρει το στήθος της για να ρουφήξουν το γάλα της οι πεινασμένοι της σύντροφοι.

Όλες αυτές οι αποσπασματικές σκηνές-θραύσματα ενός κόσμου που ατενίζει το τέλος του, ποτισμένες με σαρκασμό και χιούμορ, εκτελούνται με απόλυτο συντονισμό, παρότι δεν λείπουν από τους ηθοποιούς οι κινησιολογικές ανορθογραφίες.

Όπως, επίσης, η ιδιαίτερη ιδέα αυτής της ενορχήστρωσης κινούμενων εικόνων (σκηνοθεσία Αργυρώ Χιώτη) πάσχει σε πολλά σημεία από ευκολίες που μπορεί να προσελκύουν την εύνοια του κοινού, αλλά δεν προωθούν την εξέλιξη της -ήδη ενδιαφέρουσας- ερευνητικής σκηνικής υφολογίας των Vasistas.

Παίρνουν μέρος οι: Ελένη Βεργέτη, Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη, Αντώνης Αντωνόπουλος, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Ευθύμης Θέου, Ματίνα Περγιουδάκη, Μπάμπης Γαλιατσάτος, Ρίτα Λυτού, Νατάσσα Παπανδρέου, Αναστασία Ζαγκλή, Φιντέλ Ταλαμπούκας.

Ελένη Πετάση - [email protected]