Μία νέα σύγχρονη προσαρμογή για το σινεμά γνωρίζει το πασίγνωστο κλασικό παραμύθι «Η Πεντάμορφη και το Τέρας».

Δημιουργός της είναι ο Κριστόφ Γκανς, ένας σκηνοθέτης που δείχνει να έλκεται από τις λαϊκές αφηγήσεις και τους μύθους με διάφορα κτήνη, αν λάβουμε υπόψη και μια προηγούμενη παραγωγή του, την «Αδελφότητα των Λύκων» (2001), η οποία αναφέρεται στην αληθινή ιστορία ενός άγριου ζώου με πυκνό τρίχωμα, του «Κτήνους του Ζεβοντάν».

«Η Πεντάμορφη και το Τέρας» του Γκανς αποτελεί την ένατη κινηματογραφική προσαρμογή του ομώνυμου παραμυθιού. Μέχρι τώρα έχουν ξεχωρίσει η απόδοση του Ζαν Κοκτώ (1946) και ιδιαίτερα γνωστή είναι εκείνη του Ντίσνεϋ. Η νέα «έκδοση» φέρει κάτι μοναδικό, που δεν έχει ξαναγίνει στο σινεμά, καθώς είναι η πρώτη που προσπαθεί να μείνει πιστή στο πρωτότυπο κείμενο της Madame de Villeneuve που δημοσιεύτηκε το 1740.

Ο Γκανς, βασιζόμενος στο αρχικό κείμενο και με επιρροές από τον Κοκτώ όπως και από τον  γιαπωνέζο καλλιτέχνη Hayao Miyazaki, καταφέρνει να δημιουργήσει μια καθαρά δική του αισθητική παραδίδοντας μια πρωτότυπη προσέγγιση.

Μια προσέγγιση που θα μας παρασύρει σε έναν κόσμο νεραϊδένιο και παραμυθιακό, θα μας απομακρύνει από την πραγματικότητα και θα μας ταξιδέψει στο χώρο της άπλετης φαντασίας των παιδικών χρόνων, θυμίζοντας στους μεγάλους την παιδική τους ηλικία και εντυπωσιάζοντας τους μικρούς θεατές. 

Ο Βενσάν Κασέλ με το αρρενωπό ταπεραμέντο και τη συμπαγή κορμοστασιά του, αποπνέοντας έναν αέρα σίγουρο για τον εαυτό του, μπαίνει στο ρόλο του Τέρατος.

Η μορφή του έχει δεχθεί διάφορες προσθήκες που συνθέτουν ένα κράμα ζωώδους και ιπποτικού. Η Λεά Σεϊντού (που την είδαμε στη «Ζωή της Αντέλ» και θα τη δούμε επίσης στο «Lobster» του Γιώργου Λάνθιμου) με το γυάλινο πρόσωπο κλασικής ομορφιάς από το οποίο αναδύεται μια αίσθηση αθωότητας αλλά και σκληρότητας, υποδύεται την Πεντάμορφη, δίνοντάς της τα χαρακτηριστικά μιας πάρα πολύ γλυκιάς ύπαρξης.

Ως προς τη φόρμα, ο σκηνοθέτης παραδίδει ένα έργο «χάρμα οφθαλμών», εκμεταλλευόμενος τις δυνατότητες της τεχνολογίας για να ενισχύσει το μαγικό, ονειρικό χαρακτήρα του μύθου. Δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα τα ιδιαίτερα σαγηνευτικά οπτικά εφέ.

Με μαεστρία αναμειγνύει στοιχεία του παραμυθιού και απρόβλεπτα περιστατικά με ξέφρενη δράση και αχαλίνωτο ρομαντισμό ο οποίος αναδύεται από ένα τριανταφυλλένιο περιβάλλον εγκατεστημένο κάπου στα σύννεφα.

Ποικίλες είναι οι κινήσεις της κάμερας η οποία διασχίζει τη «χώρα» του Τέρατος, ανοίγοντάς μας δρόμο να την ανακαλύψουμε και να χαθούμε μέσα της, προσφέροντας στο κοινό πολλές και διαφορετικές οπτικές γωνίες.

Όπως σε αρκετά παραμύθια, έτσι και εδώ, οι μεταμορφώσεις, οι αναδρομές στο παρελθόν, οι περιπέτειες και τα ξωτικά δε λείπουν από τον κόσμο που έχει «χτίσει» ο Γκανς, ο οποίος δείχνει να έχει επενδύσει στο ντεκόρ, τα κοστούμια και γενικότερα στην εξωτερική εμφάνιση.

Οι διάλογοι, ωστόσο, είναι αρκετά απλοϊκοί, μένοντας στην επιφάνεια ενός απλού παραμυθιού του οποίου το τέλος είναι το «ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα».

Η διάκριση μεταξύ εξωτερικής ασχήμιας και ηθικής ασχήμιας, η αγάπη και η λύτρωση μέσω αυτής διακρίνονται αλλά με δυσκολία μέσα από τη σοφιστικέ κομψότητα του συνόλου. Αξίζει, ωστόσο να δείτε αυτό το θέαμα.

Σκηνοθεσία: Κριστόφ Γκανς Πρωταγωνιστούν : Βενσάν Κασέλ, Λέα Σεντού, Αντρέ Ντισολιέ, Εντουάρντο Νοριέγκα Η ταινία προβάλλεται από τη Feelgood.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ