Από Κόμης Δράκουλας, μέχρι μάγος και δολοφόνος και από σωματέμπορος μέχρι... Μπετόβεν, ο Γκάρι Όλντμαν έχει «μπει στο πετσί» πολλών δεκάδων ρόλων, έχοντας αφήσει ήδη στα 54 του χρόνια ιστορία στον κινηματογράφο.

Η φυσιογνωμία του είναι πολύ χαρακτηριστική και ο τρόπος που ενσαρκώνει τον κάθε ρόλο, κρύβει πάντα μια σοβαρότητα, κάνοντάς τον να ξεχωρίζει στο καστ. Ο Βρετανός ηθοποιός, δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι σήμερα, όσο κι αν στην πορεία βρέθηκε αντιμέτωπος με δύσκολες καταστάσεις και μάλιστα από την παιδική του κι όλας ηλικία.

Γεννήθηκε σε μια κακόφημη περιοχή του Λονδίνου στις 21 Μαρτίου 1958, από την Καθλίν και τον Λεν Όλντμαν, νοικοκυρά και πρώην ναυτικός αντίστοιχα. Ο πατέρας του, όμως, όπως έχει αποκαλύψει ο διάσημος ηθοποιός, αντιμετώπιζε πρόβλημα με το αλκοόλ, με αποτέλεσμα σαν παιδί ο Γκάρι Όλντμαν, να μην έχει και την πιο ξένοιαστη ζωή. Όταν ήταν μόλις 7 χρονών, ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια κι έτσι ο Όλντμαν, απέκτησε υπευθυνότητα γρηγορότερα από το φυσιολογικό.

Καλλιτέχνης από μικρός

Όταν οι μεγαλύτερες αδερφές του που βοηθούσαν στην ανατροφή του παντρεύτηκαν, ο ίδιος περνούσε αρκετές ώρες παίζοντας παιχνίδια... υποκριτικής και επινοώντας ρόλους. Σαν παιδί ακόμη, ήταν πολύ ικανός στο τραγούδι και στο πιάνο, ενώ την πρώτη του επαφή με το θέατρο την είχε σε ηλικία 15 χρονών, σαν μέλος του Greenwich Young People’s Theatre. Στα 16 του παράτησε το σχολείο και παρά τα πολλά ταλέντα του, ο ίδιος προτίμησε να κυνηγήσει μια καριέρα υποκριτικής, εμπνευσμένος από τον Μάλκολμ Μακ Ντάουελ (τον γνωστό μας «Άλεξ» από την ταινία «Κουρδιστό πορτοκάλι») στην ταινία «The raging moon» (1970). Όπως αποκάλυψε σε μεταγενέστερη συνέντευξή του, κάτι στην ερμηνεία του Μακ Ντάουελ τον έκανε να σκεφτεί ότι αυτό είναι που θέλει κι αυτός να κάνει στη ζωή του. Κι έτσι κι έγινε.

Τα πρώτα «ανοίγματα»

Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής και αποφοίτησε από τη σχολή Rose Bruford College of Theatre & Performance το 1978, περνώντας τα επόμενα 8 χρόνια κυρίως στο θέατρο, δίνοντας συνεχώς παραστάσεις και κερδίζοντας βραβεία. Σε αυτό το διάστημα ήρθε και η πρώτη του ταινία το 1982, το «Remembrance», την οποία διαδέχτηκαν άλλες προσπάθειες, μέχρι να έρθει το 1986 ο πρώτος πρωταγωνιστικός του ρόλος στην ταινία «Sid and Nancy», στην οποία ενσάρκωνε τον Σιντ Βίσιους, τον μπασίστα των Sex Pistols.

Ο Γκάρυ Όλντμαν ποζάρει στην Εβδομάδα μόδας στο Μιλάνο

Αυτή η ταινία βοήθησε πολύ τον Όλντμαν σε αυτή τη φάση της καριέρας του να πάρει ώθηση, να κερδίσει τον κόσμο και μια θέση στις «100 καλύτερες ερμηνείες όλων των εποχών» του περιοδικού Premiere και να του ανοίξει ο δρόμος προς το Χόλιγουντ. Για τις ανάγκες του ρόλου αναγκάστηκε να χάσει αρκετό βάρος, με αποτέλεσμα να καταλήξει σε ολιγοήμερη νοσηλεία στο νοσοκομείο.

Ακολούθησαν αρκετές ταινίες μέσα στη δεκαετία του ’80, με αμέσως επόμενη το «Prick Up Your Ears» (1987) που του έφερε μια υποψηφιότητα για βραβείο BAFTA.

Η συνέχεια τον βρίσκει στο θέατρο, αλλά και σε κινηματογραφικές ταινίες, όπως το «Track 29» (1988), όπου ξαναβρίσκει την αγάπη του για τη μουσική τραγουδώντας και παίζοντας πιάνο, «Criminal law» (1988), «We think the world of you» (1988) και «Chattahoochee» (1989), ενώ περνάει και από την γνωστή σειρά «Knots Landing» το 1989.

Στο «State of grace» (1990) συμπρωταγωνιστεί με τον Σον Πεν και τον Εντ Χάρις. Στα γυρίσματα γνωρίζει την Ούμα Θέρμαν και παντρεύονται την ίδια χρονιά. Ο γάμος τους, όμως, θα κρατήσει μόλις δύο χρόνια, ενώ πριν την Ούμα, είχε προηγηθεί ο γάμος του με την αγγλίδα ηθοποιό Λέσλι Μάνβιλ, με την οποία απέκτησε ένα παιδί, αλλά πάλι με σύντομη ημερομηνία λήξης. Στο τέλος του γάμου του με την Ούμα Θέρμαν, ο Γκάρι Όλντμαν στρέφεται στο αλκοόλ και στο ξενύχτι, αντιμετωπίζοντας ολοένα και μεγαλύτερο πρόβλημα αλκοολισμού.

Οι μεγάλες επιτυχίες

Παρά τη σκοτεινή πλευρά της προσωπικής του ζωής, με το αλκοόλ και τους αποτυχημένους γάμους -όπου στη δεκαετία του ’90 προστίθεται και τρίτος με την Ντόνια Φιορεντίνο, με την οποία απέκτησε 2 παιδιά- τα επαγγελματικά του πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο.

Το 1991 αποφασίζει να παίξει έναν από τους πιο μισητούς εγκληματίες της Αμερικής, τον Λι Χάρβεϊ Όσγουολντ, ο οποίος δολοφόνησε τον Τζον Κένεντι, στο «JFK». Έπειτα, τον συναντούμε στη μεγάλη επιτυχία του Μπραμ Στόκερ «Dracula» (1992), σε σκηνοθεσία Φράνσις Φορντ Κόπολα, παίζοντας μια από τις πιο γοητευτικές εκδοχές του Κόμη Δράκουλα, με συμπρωταγωνίστριά του τη Γουϊνόνα Ράιντερ και κερδίζοντας βραβείο Saturn.

Ακολουθεί ένας μικρός, αλλά χαρακτηριστικός ρόλος στο «True romance» (1993) του Κουέντιν Ταραντίνο σε σκηνοθεσία Τόνι Σκοτ, το «Romeo is bleeding» (1993) και το «Leon» (1994), όπου βρίσκεται στην παρέα του Ζαν Ρενό και της Νάταλι Πόρτμαν.

Την ίδια χρονιά ενσαρκώνει τον Μπετόβεν στην ταινία «Immortal beloved» του Μπέρναρντ Ρόουζ και μέχρι το 2000, περνά από αρκετές επιτυχημένες ταινίες, όπως τα blockbuster «The fifth element» (1997) με τον Μπρους Γουίλις και την Μίλα Γιόβοβιτς και «Air Force One» (1997).

Το 2000 τον συναντούμε στο πολιτικό θρίλερ «The Contender» μαζί με τον Τζεφ Μπρίτζες, ενώ το 2001, συνεργάζεται με τον Άντονι Χόπκινς και τη Τζούλιαν Μουρ στο «Χάνιμπαλ», αλλά και με τα γνωστά σε όλους μας «Φιλαράκια», όπου αυτοσαρκάζεται σχετικά με το πρόβλημά του με το ποτό.

Από το 2004 κι έπειτα τον μαθαίνουν και τα μικρά παιδιά που αποτελούν φανατικούς θαυμαστές του Χάρι Πότερ, αφού εμφανίζεται στις ταινίες «Ο Χάρι Πότερ και ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν», «Ο Χάρι Πότερ και το Κύπελλο της Φωτιάς», «Ο Χάρι Πότερ και το Τάγμα του Φοίνικα» ως νονός του Χάρι Πότερ, ενώ το καλοκαίρι τον συναντήσαμε και στο «Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου: Μέρος 2ο», την τελευταία ταινία της δημοφιλούς σειράς.

Ο Γκάρι Όλντμαν με τη σύζυγό του Αλεξάντρα Ιντενμπόροου

Ο Κρίστοφερ Νόλαν τον επέλεξε και για την ταινία «Batman begins» (2005), όπου πρωταγωνίστησε με τον Κρίστιαν Μπέιλ, τον Μάικλ Κέιν, τον Μόργκαν Φρίμαν και τον Λίαμ Νίσον, ενώ το 2008 βρίσκεται πάλι στην παρέα του Μπάτμαν, στο «The dark night». Την περσινή άνοιξη τον θαυμάσαμε σε εντελώς διαφορετικό περιβάλλον, στο περίφημο παραμύθι της «Κοκκινοσκουφίτσας» στη μεγάλη οθόνη, ως «πατέρα Σόλομον».

Κι ενώ οι θαυμαστές του μέχρι στιγμής πίστευαν ότι ο αγαπημένος τους ηθοποιός δεν χρειάζεται Όσκαρ για να αποδείξει το ταλέντο του -αφού όπως έχει ειπωθεί από τα μέσα και από τον καλλιτεχνικό κύκλο, «πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του, που δεν έχει ακόμη βραβευτεί από την Ακαδημία»- η τελευταία του ταινία «Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι» σκηνοθεσίας Τόμας Άλφρεντσον, του χαρίζει την πρώτη του υποψηφιότητα για βράβευση από την Ακαδημία α’ αντρικού ρόλου και στις 26 Φεβρουαρίου θα μάθουμε αν το Όσκαρ θα γίνει δικό του.

Ο Γκάρι Όλντμαν πίσω από τις κάμερες

Το ταλέντο του φαίνεται ότι δεν σταματά στην υποκριτική, αφού ο Γκάρι Όλντμαν, το 1997, έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία «Nil by mouth», η οποία βασίστηκε μερικώς στα παιδικά του χρόνια. Η ταινία κέρδισε αρκετά βραβεία, ανάμεσα στα οποία και βραβείο BAFTA για την καλύτερη αγγλική ταινία, όπως και βραβείο Empire και ανακηρύχτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία κινηματογραφικής και τηλεοπτικής τέχνης, ένα από τα 100 καλύτερα φιλμ όλων των εποχών.

Σήμερα είναι παντρεμένος με την Αλεξάντρα Ιντενμπόροου, Βρετανίδα τραγουδίστρια της τζαζ/electronica.

Ενδεικτική φιλμογραφία: «Tinker Taylor Soldier Spy» (2011), «Harry Potter and the deathly hallows part 2» (2011), «Red Riding Hood» (2011), «The Book of Eli» (2010), «A Christmas Carol» (2009), «Rain Fall» (2009), «The Unborn» (2009), «The Dark Knight» (2008), Harry Potter and the Order of the Phoenix (2007), «Harry Potter and the Goblet of Fire» (2005), «Batman Begins» (2005), «Harry Potter and the Prisoner of Azkaban» (2004), «Tiptoes» (2003), «The Hire: Beat the Devil» (2002), «Interstate 60» (2002), «Hannibal» (2001), «Anasazi Moon» (2000), «The Contender» (2000), «Lost In Space» (1998), «Air Force One» (1997), «The Fifth Element» (1997), «Basquiat» (1996), «Murder in the First» (1995), «The Scarlet Letter» (1995), «Immortal Beloved» (1994), «The Professional» (1994), «Fallen Angels 2» (1993), «Romeo Is Bleeding» (1993), «True Romance» (1993), «Dracula» (1992), «JFK» (1991), «Heading Home» (1992), «Rosencrantz and Guildenstern Are Dead» (1990), «Chattanhoochee» (1990), «Criminal Law» (1989), «Track 29» (1988), «We Think the World of You» (1988), «Prick Up Your Ears» (1987), «Sid and Nancy» (1986), «Honest, Decent and True» (1985), «Remembrance» (1982).