Εσείς πώς πίνετε τη βότκα σας; Ξέρετε που οφείλεται το έντονο χρώμα στο ρούμι ή που παράγεται η τεκίλα; Οι περισσότεροι μάλλον αγνοούμε τις απαντήσεις στα συγκεκριμένα ερωτήματα, έστω και αν συνηθίζουμε να τα καταναλώνουμε σε αφθονία…

Επειδή είναι χρήσιμο να έχουμε κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις γύρω από την ποιότητα των ποτών, σας παραθέτουμε μερικές χρήσιμες συμβουλές από το AskMen, που θα σας κάνουν «ειδικό» στη γευσιγνωσία των αγαπημένων σας ποτών.

Να θυμάστε πάντα, ότι δεν αρκεί μόνο η αίσθηση της γεύσης για να μας πληροφορήσει για την ποιότητα ενός ποτού, αλλά στο τελικό αποτέλεσμα, συμμετέχει τόσο η όραση όσο και η όσφρηση… Και επειδή όπως λένε, μια δοκιμή θα σας πείσει, ξεκινήστε να δοκιμάζετε!

Βότκα

Με μυστηριώδες παρελθόν και μεγάλη φήμη, η βότκα είναι το απόσταγμα δημητριακών, λαχανικών ή και φρούτων. Πίνεται «σκέτη» ή με πάγο, οι περισσότεροι όμως, ως συστατικό των κοκτέιλ τους. Είναι άριστο συνοδευτικό των ακριβών και πικάντικων τροφών κι όσο για την ετυμολογική της προέλευση, «βότκα» στα ρώσικα, σημαίνει «αγαπημένο νεράκι» και είναι συντόμευση του όρου «zhizennia voda», που σημαίνει το «νερό της ζωής».

Δοκιμάζοντας βότκα: Για τους περισσότερους, η βότκα είναι η ιδανική βάση για κάποιο κοκτέιλ. Υπάρχουν τρεις αισθήσεις, που συμμετέχουν στη δοκιμή της βότκας: γεύση, όσφρηση και όραση. Η γεύση της γίνεται καλύτερα αισθητή, όταν την πίνετε κατευθείαν, μέσα από το ειδικό παγωμένο ποτήρι.

Σημαντικό ρόλο παίζει σίγουρα και η «εμφάνισή» της. Τι σημαίνει αυτό; Βάζοντας το ποτήρι σας στο φως πρέπει να ελέγξετε, τη φωτεινότητα, την υφή και τη διαφάνεια του υγρού. Δεν είναι καλή ένδειξη οι διάφορες μικροοουσίες που μπορεί να παρατηρήσετε μέσα στο ποτό σας ή το ασυνήθιστο κίτρινο ή πράσινο χρώμα του.

Ως προς την υφή, θα πρέπει η βότκα σας να είναι σχετικά «κρεμώδης», με γλυκό άρωμα. Αν σας θυμίζει σιρόπι ή φάρμακο με έντονη γεύση από οινόπνευμα, κάτι σίγουρα δεν πάει καλά.

Τέλος, εξετάστε προσεκτικά τη γεύση της. Σας αφήνει στο τέλος την χαρακτηριστική αίσθηση του «καψίματος» από το αλκοόλ; Αφήστε για λίγο τη βότκα να «ζεστάνει» τον ουρανίσκο σας και πειραματιστείτε με την επίγευση που σας αφήνει. Είναι μια αίσθηση γλυκιά ή περισσότερο στυφή; Είναι λιπαρή ή καθαρή; Πόσο διαρκεί η επίγευσή της; Αν η βότκα είναι κακής ποιότητας το αίσθημα θα διαρκέσει για πολύ λίγο, σε σύγκριση με την καλής ποιότητας βότκα. Καθαρίστε το στόμα σας με λίγο νερό και συνεχίστε τη δοκιμή, μέχρι να καταλάβετε πλήρως την ποιότητα της βότκας που μόλις σας σέρβιραν. Αν θέλετε να «εξερευνήσετε» τις διαφορετικές της γεύσεις, οργανώστε βραδιές γευσιγνωσίας με τους φίλους σας και εκτιμήστε την «αξία» του ποτού που αγαπάτε.

Τζιν

Αλκοολούχο ποτό με ρίζες στη Δυτική Ευρώπη, όπου την περίοδο του μεσαίωνα ήταν διαδεδομένη η χρήση του, περισσότερο σαν φάρμακο. Το πρώτο τζιν, παράχθηκε στην Ολλανδία και όχι στη Βρετανία, όπως εύλογα πίστευαν πολλοί μέχρι τώρα. Σήμερα, εξακολουθεί να διεγείρει λόγω της γεύσης του τις αισθήσεις μας, ενώ η πιο συνηθισμένη χρήση του είναι ως βάση στο περίφημο Μαρτίνι.

Δοκιμάζοντας τζιν: Υπάρχουν πολλές ποικιλίες τζιν, με διαφορετική γεύση που στηρίζονται και σε διαφορετικές συνταγές. Υπάρχει μια ανεξάντλητη σειρά από «πρώτες ύλες» που χρησιμοποιούνται στην παρασκευή του τζιν, από ροδοπέταλα και λεμόνι, μέχρι το αγγούρι και την άρκευθο (δοκιμάστε οπωσδήποτε τζιν από άρκευθο).

Το χρώμα και η καθαρότητά του ποικίλει και εξαρτάται σε κάθε περίπτωση από τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή του.

Με μόνη την όσφρηση, μπορείτε να καταλάβετε πολλά για την ποιότητα του Τζιν. Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να αναδίδει το άρωμα από την άρκευθο και να έχει ένα λεπτό άρωμα κάτω από την επικάλυψη του αλκοόλ. Αν αντί για το άρωμα των φυτικών υλών που χρησιμοποιούνται στην παρασκευή του, νιώθετε μυρωδιές από πρόσθετα χημικά ή συντηρητικά και λοιπά αρώματα, τότε καλύτερα μην συνεχίζετε την κατανάλωσή του. Ανακατεύετε καλά μέχρι να απελευθερωθεί πλήρως η γεύση και το άρωμα του ποτού σας.

Δοκιμάζοντας το τζιν, αφήστε το πρώτα να παραμείνει για λίγο μέσα στο στόμα σας και εν συνεχεία μπορείτε να το καταπιείτε . Ελέγξτε αρχικά, τη «ζεστασιά» του αλκοόλ και κατόπιν, τη γεύση από τη μίξη των βοτάνων και των λοιπών υλικών, που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του. Η υφή του θα πρέπει να είναι κρεμώδης και απαλή, ενώ η γεύση του ήπια.

Τι αίσθηση σας άφησε μετά τη δοκιμή; Αρχικά θα πρέπει να νιώσατε μια χαλάρωση, ζεστασιά και μια ευχαρίστηση. Αν ήταν όντως έτσι, τότε συνεχίστε τον έλεγχο της ξηρότητας ή της λιπαρότητα του τζιν. Η αίσθηση του λιπαρού, σημαίνει προσθήκη αρωματικών και συνθετικών στοιχείων, με σκοπό τον εμπλουτισμό της γεύσης. Στο τέλος, θα πρέπει να έχετε την αίσθηση καθαρότητας και φρεσκάδας, με την επίγευση του κέδρου (αρκεύθου)

Ρούμι

Με ινδική (ή κινεζική) καταγωγή, το ρούμι είναι το προϊόν της απόσταξης από το ζαχαροκάλαμο. Υπάρχουν δύο κατηγορίες: το λευκό ρούμι βιομηχανικού τύπου, με βάση τη μελάσα και το αγροτικό ρούμι, από τον φρέσκο χυμό των ζαχαροκάλαμων.

Δοκιμάζοντας ρούμι: Από την ετικέτα κιόλας, μπορείτε ήδη να κάνετε μια ασφαλή επιλογή και να σκεφτείτε αν θα το πιείτε μόνο του ή ως συστατικό κάποιου κοκτέιλ. Το σκουρόχρωμο ρούμι συνήθως, καταναλώνεται σκέτο, σε αντίθεση με το πιο ανοιχτόχρωμο, που χρησιμοποιούνται ως βάση για κοκτέιλ. Το χρώμα και η «διαφάνεια» του συγκεκριμένου ποτού μαρτυρούν πολλά για την ποιότητά του. Όσο περισσότερων ετών είναι το ρούμι, τόσο πιο σκοτεινή θα είναι και η απόχρωσή του.

Να είστε προσεκτικοί, όταν δοκιμάζετε την ποιότητα μέσω της όσφρησης. Υπάρχει περίπτωση η έντονη μυρωδιά από οινόπνευμα που έχει το ρούμι, να κάψει τις ρινικές σας διόδους. Κρατήστε τη μύτη σε κάποια απόσταση από το χείλος του μπουκαλιού σαν να αναζητάτε κάποια μυρωδιά από βανίλια, καραμέλα, καπνό ή κάτι άλλο…

Όπως μέσω της όσφρησης νιώσατε να σας διαπερνά ένα μίγμα από γεύσεις, έτσι και με τη δοκιμή θα νιώσετε ποικίλες γεύσεις να ανακατεύονται για τα καλά στον ουρανίσκο σας. Θα σας θυμίζει έντονα γεύση από καραμέλα, μαύρη ζάχαρη, καπνό, μελάσα. Η προσθήκη μικρής ποσότητας νερού μπορεί να μαλακώσει το πρώτο «ξάφνιασμα» από την έντονη γεύση του.

Τεκίλα

Οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι η τεκίλα προέρχεται από τους κάκτους. Λάθος, καθώς η τεκίλα προέρχεται από την μπλε αγαύη, ένα φυτό μεξικανικής προέλευσης με ελληνικό όμως, όνομα. Το συγκεκριμένο φυτό χρειάζεται 8 με 12 χρόνια για να ωριμάσει.

Δοκιμάζοντας τεκίλα:

Στη χώρα καταγωγής της, η τεκίλα σερβίρεται με λίγο χυμό πορτοκάλι, με γρεναδίνη και λίγη καυτερή πιπεριά. Αξίζει όμως, τον κόπο να τη δοκιμάσετε και σκέτη. Προτιμήστε να την σερβίρετε σε ποτήρια με μικρή διάμετρο, ώστε να αναδύονται όλα τα γευστικά της συστατικά. Σε κάθε περίπτωση τα ποτήρια θα πρέπει να «λάμπουν» για να μπορέσετε να συνεχίσετε τον έλεγχο της ποιότητας.

Παρατηρήστε καλά το χρώμα της. Είναι εντελώς διαφανής ή μήπως έχει μια ελαφριά κίτρινη απόχρωση, μήπως μοιάζει κάπως να χρυσίζει ή φέρνει στο πιο καστανό χρώμα; Δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: ή είναι η τεκίλα σας ή έχει πολλά πρόσθετα.

Με την όσφρηση εξετάζουμε κατά πόσο υπερισχύει το άρωμα της αγαύης ή χάνεται μέσα στο αλκοόλ. Παράλληλα, ελέγχουμε για τυχόν μυρωδιές του εδάφους ή από δρύινα βαρέλια, από φρούτα ή από καπνό.

Η αίσθηση που αφήνει στον ουρανίσκο είναι η ίδια με την αίσθηση που είχατε όταν τη μυρίσατε; Αν η γεύση είναι μεν έντονη και αρωματική, που σας αφήνει μια ευχάριστη αίσθηση τότε είναι καλή. Αν όμως, έχετε να κάνετε με γεύση που θυμίζει πικρό φάρμακο, χωρίς καθόλου ίχνος γευστικής αίσθησης μετά τη δοκιμή, κάτι δεν πάει καλά… Μια καλής ποιότητας τεκίλα θα πρέπει να σας αφήνει στο τέλος την αίσθηση από τη γεύση της αγαύης και της βελανιδιάς.

Ουίσκι

Το ουίσκι ανήκει στην κατηγορία των οινοπνευματωδών ποτών που δημιουργούνται από την απόσταξη πολτοποιημένου κριθαριού και στη συνέχεια, ωριμάζουν σε ξύλινα βαρέλια. Οι διαφορετικές ποικιλίες παρασκευάζονται από διάφορα δημητριακά, όπως το κριθάρι, η σίκαλη, ο σίτος και το καλαμπόκι. Μπορείτε να το απολαύσετε σκέτο ή αναμιγνύοντάς το με άλλα ποτά.

Δοκιμάζοντας ουίσκι:

Κατά τη δοκιμή του, καλό είναι να βρίσκεστε σε καλά αεριζόμενο χώρο, χωρίς μυρωδιές, από μαγειρική ή άλλα αρώματα. Επίσης, αποφύγετε να φοράτε άρωμα ή αποσμητικά που αναδίδουν έντονη οσμή οινοπνεύματος.

Προτιμήστε μικρά ποτήρια, που θα απελευθερώσουν όλα τα αρώματα και τα συστατικά που κρύβει το ουίσκι. Κρατήστε το ποτήρι σας κοντά σε κάποιο λευκό φόντο για να εξετάσετε καλύτερα το χρώμα του. Το πιο σκούρο χρώμα είναι δηλωτικό της ηλικίας του, αλλά και του είδους από ξύλο μέσα στο οποίο έχει ωριμάσει.

Δεν χρειάζεται να κολλήσετε τη μύτη σας πάνω στο μπουκάλι για να μυρίσετε το ουίσκι. Σηκώνοντας αργά και σταδιακά το ποτήρι σας για να κάνετε τη δοκιμή, θα πρέπει να νιώθετε μια πλούσια και έντονη γεύση να σας διαπερνά. Μερικές σταγόνες νερού, θα απελευθερώσουν περισσότερα στοιχεία από τη γεύση και το μεθυστικό του άρωμα.

Μια γουλιά αρκεί για να κάνετε τη σωστή «διάγνωση». Αφήστε στη συνέχεια, τις αισθήσεις σας να ελέγξουν αν η υφή του ουίσκι είναι «τραχιά» ή πιο κρεμώδης, αν είναι πολύ ζεστό ή όχι, αν είναι γλυκό ή αλμυρό…