Αυτή τη βδομάδα κάνουμε μια στάση στον Ιανό και διαπιστώνουμε πως οι νέες κυκλοφορίες στα ράφια του τα έχουν όλα.

Επανεκδόσεις και ημερολόγια, παιδικό ανάγνωσμα και συλλογή δοκιμίων, έκδοση στα αγγλικά και ανεκδοτολόγιο, όλα από τις εκδόσεις Ιανός. 

Η πρώτη έκδοση του βιβλίου έγινε πριν από 54 χρόνια, το 1961, ενώ η δεύτερη έκδοση (1969) έγινε σε μέρες δύσκολες: στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα και ο πνιγμός για τη λεηλασία της ανθρωπιάς μας και την καπηλεία της θρησκευτικότητας αυτού του τόπου σημαδεύουν τον πρόλογό του. Στην τέταρτη έκδοση (1981), ο συγγραφέας βρήκε την ευκαιρία να κάνει μερικές φραστικές διορθώσεις και να προσαρμόσει το κείμενο στην τρέχουσα γραμματική καθώς και να προσθέσει  το μικρό ταξιδιωτικό αφιέρωμα «έρημος», που συμπλήρωνε στο κλίμα της πρώτης εκείνης Πείνας και δίψας. Στην παρούσα έκδοση (2015) προστέθηκαν τρία ακόμα συγγενή κείμενα (Η χώρα των ζώντων, Μνήμη T.S. Eliot και Το «σημείον» Ιωνά).

«Με πήρε για μια βόλτα με πανί με το ‘‘Ασπροπούλι’’, ένα σκιαθίτικο πασσαρέλι που παράγγειλε ο Νίκος στα ναυπηγεία του Λεμονή στη Σκιάθο, το 1946, τη χρονιά που γεννήθηκα. Η βολτούλα με το πανί ήταν καλή και μου άρεσε, όμως έτσι με το ήρεμο αεράκι απομακρυνθήκαμε αρκετά από τα καφενεία της παραλίας της Αγίας Τριάδας, το σύνηθες καλοκαιρινό θέρετρό μας, πριν ν’ αρχίσουμε να πηγαίνουμε στον Νέο Μαρμαρά Χαλκιδικής από το 1951. Ξαφνικά, βγάζει πνοές, σπιλιάδες, από τη ΝΔ πλευρά υποθέτω, γιατί ήταν απομεσήμερο και ο καπετάνιος πατέρας μου άλλαξε ρότα. Προσπαθούσε να επιστρέψει ζιγκ ζαγκ στην ακτή. Έγερνε το ‘‘Ασπροπούλι’’, έπαιρνε μεγάλη κλίση, ‘‘listing’’, λόγω του ανέμου, με αποτέλεσμα να πανικοβληθώ, μόνο που δεν το έδειχνα. Εκείνος μου έλεγε: ‘‘Κρατήσου, Κωνσταντίνε, την πλάτη σου κολλημένη στο πλευρό του Ασπροπουλιού’’, στο πέτσωμα της βάρκας, επάνω στα στραβά, στα πλευρά της – διότι μετά τα σανίδια του πατώματος, υπήρχαν μόνο τα στραβά να ακουμπήσεις. Κολλημένος εγώ, λοιπόν, στα στραβά τού έλεγα: ‘‘Μπαμπά, θα πνιγούμε τώρα;’’. ‘‘Όχι, Κωνσταντίνε. Μόνο κόλλα το κορμί σου απ’ την αντίθετη πλευρά απ’ εκείνη που γέρνει’’».

Υπό την αιγίδα της  Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και με την υποστήριξη της ΕΡΤ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις IANOS, το παιδικό βιβλίο της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου με τίτλο «Μια ζαχαρένια συνταγή»  σε εικονογράφηση Σάντρας Ελευθερίου. 
Πρόκειται για ένα βιβλίο που σκοπό έχει να καλλιεργήσει την αγάπη και την αλληλεγγύη, ενώ όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις του, θα διατεθούν για τη στήριξη της παγκόσμιας εκστρατείας Back2School της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, η οποία στηρίζει την πρόσβαση στην εκπαίδευση των παιδιών-προσφύγων σε όλο τον κόσμο. Με παράλληλες δράσεις, υποστηρίζει την παρούσα έκδοση και ο Δήμος Πειραιά. Ο Ρένος ο Ζαχαρένιος, ένας ζαχαροπλάστης, διαφορετικός απ' αυτούς που ξέρουμε, ζει στα ...σύννεφα και φτιάχνει λιχουδιές για τους ήρωες των παραμυθιών. Αγαπάει όμως πολύ και τους ανθρώπους, γι’ αυτό αποφασίζει να φτιάξει μια ζαχαρένια συνταγή μόνο για κείνους. Μέχρι το βράδυ όλα πρέπει να είναι έτοιμα. Θα προλάβει όμως; Μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης και της αλληλεγγύης.

Κυκλοφορεί μεταφρασμένο στα αγγλικά από τις εκδόσεις ΙΑΝOS  το βιβλίο για τη ζωή του Ανδρέα Λ. Σεφιχά που εκδόθηκε το 2010 με τον τίτλο «Αναμνήσεις μιας ζωής και ενός κόσμου», σε καταγραφή - επιμέλεια και επεξεργασία της Σοφίας Πακαλίδου και μετάφραση Kay-Elvina Sutton. Το Φθινόπωρο του 1943 ένα μικρό αγόρι αποφασίζει να δραπετεύσει από το γκέτο της Μισραχή και ενώ τα πρώτα βαγόνια με Εβραίους από τη Θεσσαλονίκη έχουν ήδη φύγει για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης Άουσβιτς και Μπίρκεναου. Η φυγή του, και λίγο αργότερα της οικογένειάς του, από τη γενέθλια πόλη θα αλλάξει τη μοίρα τους αφού αυτή δεν θα ταυτιστεί με εκείνη των περίπου 50.000 Εβραίων της πόλης που εκτοπίστηκαν και βρήκαν το θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί. Ο Ανδρέας Σεφιχά, λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή, το Νοέμβριο του 2007, αποφασίζει να ξεδιπλώσει τις αναμνήσεις μίας εποχής που είχε γεύση από το λικέρ δαμάσκηνο της μητέρας του, παιχνίδια στις αλάνες, βόλτες στο «Μπεχτσινάρ»...  Στις «Αναμνήσεις μίας ζωής και ενός κόσμου», παράλληλα με τη ζωή του, εκτυλίσσεται και η ιστορία της Θεσσαλονίκης από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι πρόσφατα ενώ ξεχωριστή θέση στο βιβλίο έχει η 30χρονη ενασχόλησή του στην Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης και, ειδικότερα, η οκταετής θητεία του στη θέση του προέδρου της (1993-2001). Η καταγραφή, επεξεργασία και επιμέλεια του κειμένου έγινε από τη δημοσιογράφο Σοφία Πακαλίδου.

Παροιμία, σύμφωνα με τα λεξικά, είναι ένα σύντομο λαϊκό απόφθεγμα (έμμετρο ή πεζό) που εκφράζει αλληγορικά ή σκωπτικά μια αλήθεια, που αποτελεί προϊόν μακρόχρονης πείρας και λέγεται για να παραδειγματίσει, να διδάξει ή για να σχολιάσει μια κατάσταση.
Από την αρχαιότητα έως και σήμερα έχουν πάντα στόχο να απασχολούν το μυαλό. Τότε, των οδοιπόρων, για να γίνεται πιο εύκολη η πεζοπορία, γι' αυτό και γράφονταν πάνω στις «Ερμές»  (προτομές του θεού Ερμή, προστάτη των πεζοπόρων) που βρίσκονταν σε σταυροδρόμια, στις πύλες των τειχών και στις εισόδους των σπιτιών. Σήμερα, «Ερμές» δεν υπάρχουν, όμως η σοφία των παροιμιών ζει και ο αριθμός τους αυξάνεται συνεχώς.
Οι παροιμίες αποτελούν μια ξεχωριστή μορφή λόγου, που αποδίδει όσα θέλουμε να πούμε ή να σχολιάσουμε, με σύντομο, περιεκτικό, διδακτικό και συχνά πνευματώδη τρόπο. Τις περισσότερες φορές έχουν τη μορφή διστίχου και διακρίνονται από ζωηρή και πλούσια σε εικόνες φαντασία, που περικλείει τη λαϊκή σοφία αιώνων. 

Χωράει ο Μίκης Θεοδωράκης σε ένα ημερολόγιο; Ασφαλώς δεν χωρά! Η συναρπαστική, ταραχώδης ζωή του,  ένα μυθιστόρημα-ποταμός είναι  από μόνη της. Το περιούσιο έργο του, πολύμορφο, υπερπολύτιμο και πληθωρικό από κάθε άποψη, φτάνει μέχρι τα πέρατα του ωκεανού της μουσικής. Οι άμεσοι και έμμεσοι συνεργάτες του αποτελούν μια ξεχωριστή  ιδιαιτέρως μεγάλη κοινωνία. Πως να χωρέσει, λοιπόν,  ο Μίκης Θεοδωράκης σε ένα ημερολόγιο;
Παρά ταύτα ο κριτικός και ιστορικός μουσικής Γιώργος Β. Μονεμβασίτης τόλμησε να κλείσει τη ζωή, το έργο και τους συνεργάτες του Μεγάλου του φίλου, σε ένα ημερολόγιο επετείων, που η παράθεσή τους στοιχειοθετεί τη νεότερη μουσική ιστορία της Ελλάδας. Και όχι μόνον τη μουσική ιστορία, αλλά ολόκληρη τη νεότερη Ελλάδα, αφού ο Μίκης Θεοδωράκης αποτελεί το αδιάσπαστο τρισυπόστατο Συνθέτης – Πολιτευτής – Στοχαστής.
Έτσι μετά το εξαιρετικά επιτυχημένο Μουσικό του Ημερολόγιο του 2014 (εκδόσεις IANOS), το οποίο έγινε κυριολεκτικά ανάρπαστο, ο Γιώργος Β. Μονεμβασίτης  επανέρχεται με ένα Ημερολόγιο για το 2016, το οποίο  είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στον Μίκη Θεοδωράκη, με αφορμή τη συμπλήρωση, τον περασμένο Ιούλιο,  90 χρόνων εξαιρετικά γόνιμης, ζηλευτής και άξια κάθε θαυμασμού  ζωής. Μικρό αντίδωρο, «άνθρακες αντί αδαμάντων», όπως λέει ο ίδιος ο συγγραφέας, στον ένα και μοναδικό Μίκη, για τα όσα ανεκτίμητα χάρισε στον Ελληνισμό, αλλά και στην  ανθρωπότητα ολόκληρη.
Θέλετε ένα Ημερολόγιο του οποίου η χρησιμότητα και η χρηστικότητα δεν παύουν όταν τελειώνει η χρονιά για την οποία δομήθηκε;  Θέλετε να μάθετε ποια σχέση έχουν με τον Μίκη Θεοδωράκη ο Giuseppe Verdi, o  Al Pacino, οι Beatles, ο Arthur Miller, ο François Mitterrand,  ο Νικόλας Κληρονόμος, ο Γιάννης Μπέζος, ο Γιώργος Παναγιώτου, ο Διονύσιος Σολωμός; Αποκτήστε το καινούριο πόνημα του Γιώργου Β. Μονεμβασίτη Ένα Ημερολόγιο για τον Μίκη.    

«...Ήταν 2007 όταν κυκλοφόρησε το πρώτο µου Ημερολόγιο. Ήταν καταπράσινο και στο εξώφυλλό του έγραφα: 1687+19% ΦΠΑ = 2007. Το είδα πρόσφατα, συγκινήθηκα και ένα δάκρυ κύλησε...
Και κύλησε όχι γιατί είδα το πρώτο µου Ημερολόγιο αλλά γιατί θυµήθηκα ότι πριν 10 χρόνια είχαµε ΦΠΑ µόνο 19%.
Αυτό που κρατάτε στα χέρια σας και σκέφτεστε αν θα το αγοράσετε ή όχι, είναι το 10ο Ημερολόγιο που γράφω. Πάρτε το, είναι πολύ καλό. Και σας το λέω όχι επειδή είναι δικό µου, αλλά επειδή είναι δικό µας. Γιατί όλοι µαζί το γράφουµε στιγµή την στιγµή, λεπτό το λεπτό. Εγώ ακούω τις ιστορίες σας, τις σηµειώνω και στο τέλος τις βάζω όλες μαζί σε αυτές τις 400 σελίδες μαζί µε δικές µου ιστορίες, µε ανέκδοτα και χαµόγελα από όλο τον κόσµο.
Να ευχαριστήσω θερμά τον «IANO» που τόσα χρόνια στέκεται «παλικάρι» δίπλα µου και μάλιστα σε πολύ δύσκολες οικονομικά εποχές. Να ευχαριστήσω εσάς. Όλους σας. Τι θα έκανα χωρίς εσάς. Εσάς που µου επιτρέπετε να είμαι εγώ. Σας οφείλω πάρα πολλά.
Αυτά. Πάµε να ζήσουµε ακόµα µία µαγική χρονιά. Από το 2004 ως σήμερα είχαμε 7 πρωθυπουργούς. Καραµανλή, Παπανδρέου, Παπαδήµα, Πικραµένο, Σαµαρά, Τσίπρα, Θάνου (για πρώτη φορά γυναίκα) και πάλι Τσίπρα, από το Σεπτέμβριο του 2015. Για να δούμε το 2016 πόσοι θα γίνουν;
Το Hµερολόγιο που κρατάτε στα χέρια σας το θεωρώ επετειακό γιατί είναι το 10ο και ζήτησα από ανθρώπους που εκτιμώ και αγαπώ ιδιαίτερα να γράψουν γι' αυτό λίγα λόγια. Τους ευχαριστώ που ανταποκρίθηκαν µε χαρά...».

Το βιβλίο του Αντώνη Κανάκη είναι ένα κείμενο που έχει αγγίξει το αναγνωστικό κοινό από την πρώτη στιγμή, με την πρώτη έκδοσή του να εξαντλείται μέσα στις πρώτες 13 ημέρες, ενώ οι συνολικές πωλήσεις του, έχουν ξεπεράσει τις 11.000. Πολύ υψηλές είναι και οι πωλήσεις της ηλεκτρονικής έκδοσης του βιβλίου, που κυκλοφορεί και σε e-book. Με την αγορά του στηρίζεται το ορφανοτροφείο "Άγιος Στυλιανός" στο οποίο διατίθενται όλα τα έσοδα των πωλήσεων τόσο από τον συγγραφέα Αντώνη Κανάκη, όσο και από τις εκδόσεις IANOS.