Η χορογράφος παρουσιάζει μαζί με την ομάδα σύγχρονου χορού Creo την παράσταση «Βορεάδες» στο Θέατρο Ροές.

Μετά από ένα κύκλο επιτυχημένων παραστάσεων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Ηράκλειο, Κρήτης και Τρίπολη, η ομάδα σύγχρονου χορού Creo επανέρχεται και για τις τέσσερις Δευτέρες του Φεβρουαρίου παρουσιάζει τους «Βορεάδες» στο Θέατρο Ροές.

Οι Βορεάδες, χορευτές της παράστασης, συναντιούνται τον καιρό της σύγχρονης Βαβέλ, τον καιρό που όλοι μιλούν για το τέλος της ιστορίας, για το τέλος κάθε βεβαιότητας. Συναντιούνται για να κοινωνήσουν μια νέα γλώσσα που έχει τις ρίζες της στο παρελθόν και επιθυμεί να επαναπροσδιορίσει το μέλλον. Χαρτογραφούν μια αέναη προσπάθεια συνύπαρξης αλλά και νέους τρόπους συνεννόησης. Με παλλόμενα πέλματα υφαίνουν τους ρυθμούς των χορών τους και γεννούν την «απόγειο» κίνηση. Την κίνηση που ταξιδεύει ανοδικά από τη γη προς τους κορμούς. Τους κορμούς που ακούν και γέρνουν και απλώνουν τα χέρια ως κλαδιά για αγγίγματα, ως κραυγές στον χώρο. Κρατώντας ο ένας το βήμα του άλλου φέρνουν τον χώρο σε περιδίνηση, σωριάζουν το τοπίο και οικοδομούν τη νέα πόλη. Οι Βορεάδες σαν χορός αρχαίας τραγωδίας αποτυπώνουν τη λειτουργία του συνόλου και γίνονται ο καθρέφτης της κοινότητας.

Η χορογράφος Πωλίνα Κρεμαστά μιλά στο click@life για τη ζωή της, την γνωριμία της με τον χορό και για τους «Βορεάδες» είναι μια ομάδα ανθρώπων που παλεύει –άγνωστο από πότε- να σχηματίσει τη δική της πόλη.

Γεννήθηκα στην Θεσσαλονίκη, μεγάλωσα στον Βόλο, σπούδασα στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια κατοικώ στην Αθήνα. Κατέβηκα στην πρωτεύουσα το 2004 για να σπουδάσω χορό στην Ανώτερη επαγγελματική σχολή χορού «Ραλλού Μάνου». Έκτοτε σπουδάζω δίπλα στους φίλους και συνοδοιπόρους μου, που πάντα θαυμάζω, για τον έρωτα απέναντι στην τέχνη, την κίνηση, τις λέξεις, τις σιωπές και τις «φασαρίες» μας! Σπουδάζω στις περιπλανήσεις μέσα στην πόλη και στα καφενεία της.

Την τελευταία δεκαετία κατοικώ στα Εξάρχεια. Τα νιώθω σαν το σπίτι μου. Ακόμα και πριν μπω σε αυτό, μόλις στρίψω στη Σόλωνος νιώθω οικεία, νιώθω μια ασφάλεια ότι έφτασα. Τα Εξάρχεια είναι μια γειτονιά ζωντανή, αναπνέουσα, αγαπώ τους ανθρώπους που με χαιρετάνε όπως κατηφορίζω, που μου κουνάνε για καλή ξεκούραση το κεφάλι όταν ανηφορίζω. Που ξέρουν τι έχω όταν δεν εμφανίζομαι για καιρό, που ρωτάνε.

Με πνίγει το χαμηλότερο κομμάτι της γειτονιάς αυτής. Τα ναρκωτικά, η βρωμιά, η παραίτηση... ένα μεγάλο μέρος της γειτονιάς μου μοιάζει σαν ένα παιδί που παραστράτησε, κρατά εγωισμό και δεν θέλει να μιλήσουμε. Ελπίζω το γεγονός ότι δεν το εγκαταλείπουμε να το επαναφέρει...

Από μικρή ήθελα να γίνω χορεύτρια. Ήθελα επίσης να αλλάξω τον κόσμο. Ήμουνα σίγουρη ότι θα τα καταφέρω!! (χαχαχαχα!) Η κανονικότητα μου είπε ότι πρέπει να σπουδάσω κάτι χρήσιμο, να ανήκω και να αποκατασταθώ. Έτσι σκέφτηκα να μπω στην ιατρική, να γίνω γιατρός χωρίς σύνορα και να ταξιδεύω βοηθώντας όσο περνάει απ’ το χέρι μου (αποκατάσταση σου λέει!). Με κέρδισε η εσωτερική κίνηση, τα ταξίδια της φαντασίας, τα εγχειρήματα της σύνθεσης και της συνύπαρξης στη δημιουργία χορών. Με κέρδισε η χρησιμότητα του «άχρηστου».

Θυμάμαι τον παππού μου να με παίρνει μαζί του στα καφενεία και να τον ρωτάω «να χορέψω παππού;» «χόρεψε», μου έλεγε, πάντα. Θυμάμαι το συγχωρεμένο τον δάσκαλό μου Κώστα Παπαθανασίου στη Δημοτική σχολή χορού Βόλου να μου λέει «πότε θα γίνεις άνθρωπος;» και υπέθετα πάντα ότι μέσα από το σώμα γίνεσαι....

Οι μεγαλύτερες μου επιρροές ήρθαν από κοντινούς μου ανθρώπους, δασκάλους, γονείς, φίλους, από βιώματα, μνήμες, παρατήρηση και διαστολή στις ομορφιές. Τα διαβάσματα μου ανάμεσα στους κλασικούς, τους αγνώστους, τους παλιούς, τους νέους -περισσότερο αγαπώ την ποίηση-. Αν έπρεπε να διαλέξω τα τραντάγματα θα έλεγα Καρούζος, Γκαίτε, Θερβάντες, Καμύ, Μπένγιαμιν, Ζενέ, Αξελός, ωχ...λάθος μου να ξεκινήσω να απαριθμώ! δεν μπορώ να τα πω όλα... όλα έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους...

Αγαπώ τη ζωγραφική και τον κινηματογράφο και με έχουν επηρεάσει επίσης βαθιά. Στον χορό με γοήτευσαν από μικρή τα έργα του Ματς Εκ και η χορεύτρια Άννα Λαγκούνα, ήθελα να της μοιάσω!

Οι «Βορεάδες» είναι η αποτύπωση μιας αγωνίας που με συντροφεύει χρόνια, πώς πλάθουμε μια κινητική γλώσσα δημιουργώντας έτσι έναν κοινό τόπο, αλλά αφήνοντάς την ταυτόχρονα ανοιχτή να διαμορφώνεται και να «ομιλείται» από όσους τη συναντούν. Η ομάδα χορεύει μια από τις εκδοχές που μπορεί να πάρει ο απόγειος χορός (έτσι έχουμε ονομάσει τον χορό που γεννάει η ομώνυμη έρευνα). Ίσως σε μια άλλη στιγμή, μια άλλη ομάδα να μιλούσε τη γλώσσα του απόγειου διαφορετικά και να γεννούσε άλλες εικόνες.

Οι «Βορεάδες» είναι μια ομάδα ανθρώπων που παλεύει –άγνωστο από πότε- να σχηματίσει τη δική της πόλη. Μια ομάδα που έχει κοινωνήσει έναν σωματικό κώδικα και προσπαθεί να συνθέσει τοπία και τρόπους αλληλεπίδρασης και συνύπαρξης. Οι Βορεάδες είμαστε εμείς που κάθε μέρα, κάθε χρόνο παλεύουμε να συμβιώσουμε μαζί με τους άλλους, παλεύουμε να γινόμαστε άνθρωποι, να συνδημιουργούμε, να ονειρευόμαστε και να (ξανα)ρωτάμε. Οι Βορεάδες σαν χορός αρχαίας τραγωδίας αποτυπώνουν τη λειτουργία του συνόλου και γίνονται ο καθρέφτης της κοινότητας.

Στο θέατρο, το κοινό μπορεί να γνωρίσει πιο βαθιά την έρευνα μέσα από το Τεύχος 3 του Περιοδικού Λόγου και Κριτικής «το έρμα» και να απολαύσει τη μουσική της παράστασης στο νέο άλμπουμ του Μπάμπη Παπαδόπουλου «Μουσική για την παράσταση χορού Βορεάδες».

Οι «Βορεάδες» είναι μια προσπάθεια να γνωρίσει το σύγχρονο χορό το ευρύ κοινό. Πιστεύουμε ότι η παράσταση έχει καταφέρει εώς τώρα να αγγίξει το μυαλό και την καρδιά των θεατών και να τους εμπνεύσει ένα «αίσθημα χορού». Η χρήση οικείων ερεθισμάτων και εικόνων, μέσα από την παράδοση, φέρνουν στο έργο την αίσθηση της κοινότητας.

Οι κινητικές προτάσεις της παράστασης αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της νέας γλώσσας που προτείνει η έρευνα απόγειος και επαληθεύουν τις αναζητήσεις και τη μεθοδολογία της. Η έρευνα τελεί υπό την Αιγίδα και Υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού από τον Ιούνιο του  2017 και διεξάγεται από το 2014.

Συνειδητά ή ασυνείδητα φέρουμε αυτό που είμαστε, εκείνα που μας αντιπροσωπεύουν και πιστεύουμε και ντύνουμε τα έργα μας με αυτά, μέσα από αυτά, διαμέσου αυτών. Η συνύπαρξη είναι πάντα επίκαιρη αναζήτηση.

Προσπαθώ να γίνομαι κάθε μέρα χορεύτρια, προσπαθώ να γίνομαι κάθε μέρα χορογράφος. Και όσο ζωντανές θέλω να διατηρήσω τις ιδιότητές μου αυτές άλλο τόσο ζωντανά θέλω να είναι και τα έργα μου. Να αναπνέουν και να μεταμορφώνονται. Προσπαθώ να κάνω δράσεις που να φέρνουν την τέχνη μου κοντά στην κοινότητα και παράλληλα να φέρνω στα έργα μου το αίσθημα κοινότητας. Μου αρέσει να δημιουργώ «κοινωνίες». Η λέξη κοινωνία για μένα σηματοδοτεί τη δημιουργία σχέσεων και επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους οι οποίοι μοιράζονται (κοινωνούν) εκείνη τη δεδομένη στιγμή «κάτι», ίσως μια γνώση.

Επόμενα σχέδια; Μετά τις παραστάσεις συνεχίζουμε τα ταξίδια με την έρευνα απόγειος με residencies σε Πορτογαλία και Ισπανία. Παράλληλα ετοιμάζουμε μια σειρά εργαστηρίων και μια επίσημη παρουσίασή της και σε πρακτικό και σε θεωρητικό επίπεδο, πάντα με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Ξεκινάμε επίσης πρόβες με τον συνεργάτη και συνοδοιπόρο Ορέστη Τάτση (σκηνοθέτη) για τη θεατρική απόδοση του έργου του Φ.Κάφκα ο Πύργος. Μια παράσταση με εξαιρετικούς συνεργάτες που έχει επιχορηγηθεί από το ΥΠΠΟΑ και θα απολαύσετε από τέλη Μαίου.

Και άλλα πολλά. Τρέχουμε και πέφτουμε με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Σκυτάλη στο Θέατρο της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών στα μέσα Μαρτίου, στηρίζουμε συναδέλφους στα έργα και τις αγωνίες τους, συνεχίζουμε να σκαρώνουμε σχέδια και σκανταλιές!

Είμαι περήφανη που έχω δίπλα μου αγαπημένους, που κοιτιόμαστε στα μάτια με θαυμασμό. Όταν ήμουν μικρή είχα γράψει σε ένα φύλλο χαρτί πως θα ήθελα να βρω τον εαυτό μου μετά από χρόνια...νομίζω εδώ γύρω είμαι, εδώ γύρω είμαστε.

Χορογραφία – Έρευνα: Πωλίνα Κρεμαστά Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μπάμπης Παπαδόπουλος

Χορευτές: Γιώργος Αμέντας, Ερικέτη Ανδρεαδάκη, Θένια Αντωνιάδου, Ελένη Βλάχου, Αγγελική Δαλαγγέλη, Ραλλού Καρέλλα, Ναταλία Μπάκα, Γιάννης Σταυρόπουλος, Στέλλα Τριπολιτάκη

Βοηθός χορογράφου: Θένια Αντωνιάδου. Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα. Σύμβουλος δραματουργίας: Ορέστης Τάτσης. Φωτογραφίες: Γιάννης Ζινδριλής. Σχεδιασμός έντυπου υλικού: Ευγενία Κόττικα. Promo trailer: Χρυσάνθη Μπαδέκα. Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης.

Info: Θέατρο Ροές, Ιάκχου 16, Γκάζι, Αθήνα. Μέρες παραστάσεων: Δευτέρες: 11, 18 και 25 Φεβρουαρίου 2019 Ώρα: 21.00 Διάρκεια: 60 λεπτά.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ