Πρωταγωνιστούν η Μαρία Καβογιάννη και ο Μάκης Παπαδημητρίου.

Το «Τριαντάφυλλο στο στήθος» είναι ένα έργο του Τέννεσι Ουίλιαμς που δεν παρακολουθούμε συχνά στις ελληνικές σκηνές. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός πως ένας σκηνοθέτης- και ηθοποιός- που έχει δείξει πολύ καλά δείγματα σκηνοθετεί δύο σπουδαίους κωμικούς ηθοποιούς, όπως είναι η Μαρία Καβογιάννη και ο Μάκης Παπαδημητρίου, σε ένα νέο θεατρικό χώρο κατέστησε την παράσταση του Γιώργου Τσουρή αμέσως πολλά υποσχόμενη εξασφαλίζοντας απανωτά sold out.

Ο κόσμος «αγκάλιασε» την παράσταση που παρουσιάζεται στο Πτι Παλαί, η οποία ωστόσο «κατηγορείται» πως έχει εκπέσει στο λαϊκό θέαμα απευθυνόμενη στο ευρύ κοινό.

Η αλήθεια είναι ότι ο σκηνοθέτης επιλέγει να δώσει περισσότερη έμφαση στο κωμικό, και μάλλον εύπεπτο, στοιχείο, υποβαθμίζοντας, και σε στιγμές εξαφανίζοντας, τη δραματική χροιά του, η οποία όμως στο έργο παραμένει ακριβώς αυτό, χροιά και όχι ο βασικός του πυρήνας.

Το «Τριαντάφυλλο στο στήθος» θεωρείται από τον ίδιο τον Ουίλιαμς κωμωδία, με τραγικοκωμικό συμπέρασμα και πολυπλοκότητα στον τόνο. Είναι άλλωστε το μόνο έργο του με ευτυχή κατάληξη. Ο ίδιος προτιμούσε μάλιστα να αποδίδεται με έμφαση στα φολκ στοιχεία του παρά στην ρεαλιστική απόδοση και θεωρούσε ταιριαστό με το έργο το είδος του ιταλικού νεορεαλισμού όπως αυτού που βλέπουμε στις ταινίες των Βιττόριο Ντε Σίκα και Ρομπέρτο Ροσελίνι.

Το έργο έχει χαρακτηριστεί επίσης τραγική κωμωδία επειδή η ιστορία καταπιάνεται με ζητήματα όπως η παρακμή και η γυναικεία καταπίεση.

Αξιοσημείωτο είναι επιπλέον το γεγονός ότι το «Τριαντάφυλλο στο στήθος» αποτελεί μια προσπάθεια του Ουίλιαμς να μετατοπιστεί από τον ποιητικό ρεαλισμό, στον οποίο είχε διαπρέψει, προς ένα νέο είδος δραματουργίας στο οποίο έχει ιδιαίτερη θέση το γκροτέσκο στοιχείο, ένα εγχείρημα που συγκέντρωσε αρνητικές κριτικές για το αποτέλεσμά του (συμβολισμός, φαρσικά στοιχεία, χρήση της σεξουαλικότητας ως αντίδοτο στη θλίψη και τα χαμένα ιδανικά, χαλαρή δομή του έργου).

Ο Γιώργος Τσουρής φαίνεται να εμπνέεται ακριβώς από αυτά τα στοιχεία με τα οποία ήθελε να καταπιαστεί εξ΄αρχής ο συγγραφέας. Άλλωστε κατά δήλωσή του αυτό που επιχείρησε να κάνει με την παράστασή του είναι να αναδείξει την κωμική πλευρά του έργου. Και αυτό έκανε, σε κάποια σημεία επιτυχημένα και σε άλλα όχι και τόσο.

Ως αποτέλεσμα έχουμε ένα άνευρο πρώτο μέρος που μπορεί να μην φέρνει χασμουρητά αλλά παραμένει ελαφρώς αδιάφορο, ειδικά αν το συγκρίνουμε με το δεύτερο μέρος που αποκτά ιδιαίτερη ζωντάνια με την είσοδο στη σκηνή του πάντα απολαυστικού Μάκη Παπαδημητρίου από το στόμα του οποίου κυριολεκτικά κρέμεται το κοινό. 

Το έργο πάντως στηρίζεται στον χαρακτήρα της Μαρίας Καβογιάννη, η οποία «στέκεται» υπέροχα και πειστικά, με την πείρα που κατέχει, όπως της ζητήθηκε, αν και θα μπορούσε να αξιοποιηθεί περαιτέρω το ερμηνευτικό της φάσμα για να «φωτίσει» περισσότερο τη νευρωτική φύση της Σεραφίνας, την οποία υποδύεται, τους αμυντικούς της μηχανισμούς, το ανεξήγητο άγχος, την κατάρρευση, την άρνηση, τη σύγχυση και όλες τις συναισθηματικές διακυμάνσεις που βιώνει η ηρωίδα.

Ιωάννα Βαρδαλαχάκη- [email protected]

Info
ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ
Έως 2 Μαρτίου 2025
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 9 μμ. και Κυριακή στις 6 μ.μ.
Προπώληση: https://www.more.com/theater/triantafyllo-sto-stithos/

Συντελεστές

Απόδοση - Σκηνοθεσία: Γιωργής Τσουρής
Σκηνικά-Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Μουσική: Σταύρος Λάντσιας
Κίνηση: Σεσίλ Μικρούτσικου
Βοηθός σκηνοθέτη: Φοίβος Ριμένας
Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Λυδία Γιαννουσάκη
Βοηθός ενδυματολόγου: Εύα Κουρέλια
Βοηθός Σκηνογράφου: Βασιλική Ζωχιού
Δραματουργική ομάδα: Φοίβος Ριμένας, Βάλια Παπακωνσταντίνου, Λυδία Γιαννουσάκη

Διανομή

Σεραφίνα: Μαρία Καβογιάννη
Αλβάρο: Μάκης Παπαδημητρίου
Ασσούντα: Ζώγια Σεβαστιανού
Πατήρ ντε Λέο: Φοίβος Ριμένας
Εστέλ, Μπέσσι: Βάλια Παπακωνσταντίνου
Φλώρα: Ορνέλα Λούτη
Ρόζα: Τόνια Μαράκη
Τζακ: Στρατής Χατζησταματίου
Τερέζα: Λυδία Γιαννουσάκη / Κατερίνα Μεφσούτ