Παρά την εξέλιξη του ανθρώπου, δυστυχώς υπάρχουν ακόμη ορισμένες ασθένειες, που αντιμετωπίζονται με προκατάληψη, στιγματίζοντας τους πάσχοντες.

Η οποιαδήποτε ασθένεια σε καμία περίπτωση δε μπορεί να αποτελεί ντροπή για τον ασθενή. Και όχι μόνο γιατί αυτό δεν είναι δείγμα πολιτισμού του σύγχρονου ανθρώπου, αλλά γιατί πολύ απλά μία τέτοια αντιμετώπιση δε θα πρέπει να είναι ανθρωπιστικά αποδεκτή. Παρόλα αυτά όμως, ακόμα και οι ίδιοι οι ασθενείς πολλές φορές ντρέπονται να μιλήσουν για την ασθένειά τους, με αποτέλεσμα να «επιβουλεύονται» τη θεραπεία τους.

Στυτική Δυσλειτουργία

Το στίγμα που περιβάλλει τη στυτική δυσλειτουργία, μπορεί να έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι ακόμα δύσκολο για τους άνδρες να παραδεχτούν μία τέτοια κατάσταση. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, του 2010, μόνο οι μισοί από τους άνδρες με στυτική δυσλειτουργία φτάνουν στη θεραπεία και αυτό επειδή έχουν επικοινωνήσει με τον γιατρό τους, από νωρίς.

Οι άνδρες με προβλήματα στύσης δεν πρέπει να αισθάνονται όμως μόνοι, καθώς σύμφωνα με την ίδια έκθεση, 10 έως 20 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν στυτική δυσλειτουργία, ενώ από την ηλικία των 70 ετών και έπειτα, περίπου τα δύο τρίτα των ανδρών έχουν πρόβλημα επίτευξης ή διατήρησης στύσης.

Καρκίνος του παχέος εντέρου

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι απόλυτα ιάσιμη ασθένεια στα πρώιμα στάδια, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Ινστιτούτο Υγείας. Δυστυχώς, όμως συχνά η εξέλιξή του είναι τέτοια που ενδεχομένως ο ασθενής να παραβλέψει κάποια συμπτώματα. Οι ασθενείς μπορεί να ντρέπονται να μιλήσουν για τη διάρροια και τις μη φυσιολογικές κινήσεις του εντέρου με τους γιατρούς τους, αν και ο καλύτερος τρόπος για τη διάγνωση του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι η έγκαιρη εξέταση και οι κολονοσκοπήσεις.

Αντρικά προβλήματα για γυναίκες

Εάν η στυτική δυσλειτουργία είναι περιτριγυρισμένη από ένα στίγμα μη αρρενωπότητας, ορισμένες γυναικείες διαταραχές έρχονται αντιμέτωπες με συμπτώματα που αμφισβητούν το κοινωνικό κατεστημένο της θηλυκότητας. Το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών, μια διαταραχή μιας ορμόνης που μπορεί να προκαλέσει στειρότητα και διαβήτη, μεταξύ άλλων χαρακτηρίζεται από υπερβολική τριχοφυΐα του προσώπου.

Αυτό το σύμπτωμα μπορεί να κάνει ορισμένες γυναίκες να αναζητούν την καλύτερη μέθοδο αποτρίχωσης για το πρόσωπο. Παράλληλα, διαταραχές όπως η υπεριδρωσία, ή υπερβολική εφίδρωση, μπορεί να στιγματίσει και τα δύο φύλα, αν και η διαταραχή αυτή είναι πιο «επίπονη» για τις γυναίκες. Ο ιδρώτας είναι χαρακτηριστικό περισσότερο των ανδρών παρά των γυναικών και μπορεί να είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό και λιγότερο αποδεκτό για μία γυναίκα.

Εντερικά προβλήματα

Οι παθήσεις που σχετίζονται με την απέκκριση είναι βέβαιο ότι φέρουν κάποιο είδος στίγματος. Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου δεν αποτελούν εξαιρέσεις. Το δεύτερο είναι στην πραγματικότητα ένα σύμπλεγμα συνδρόμων, με κύριο γνώρισμα τη φλεγμονή των εντέρων. Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου όμως είναι μια διάγνωση πιο αόριστη, αλλά η διαταραχή χαρακτηρίζεται από εντερικό πόνο, κράμπες και δυσκοιλιότητα ή διάρροια χωρίς τη φλεγμονή που σηματοδοτεί τη φλεγμονώδη νόσο του εντέρου.

Σε γενικές γραμμές, οι ασθενείς με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου αισθάνονται πιο στιγματισμένοι από τη νόσο τους σε σχέση με ασθενείς, που πάσχουν από φλεγμονώδη νόσο του εντέρου, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε online τον Μάρτιο του 2011.

Μεταξύ των ερωτηθέντων (πάνω από 200 ασθενείς) με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, το 27% είπαν ότι αισθάνθηκαν μέτρια ή εξαιρετικά στιγματισμένοι, σε σύγκριση με το 8% των ερωτηθέντων που έπασχαν από φλεγμονώδη νόσο. Η διαφορά μπορεί να είναι γιατί χωρίς μια σαφή φυσική αιτία, οι πρώτοι θεωρούν ότι η νόσος τους δεν λαμβάνεται τόσο σοβαρά.

Ψωρίαση

Η ψωρίαση είναι μια χρόνια διαταραχή του ανοσοποιητικού που προκαλεί «μπαλώματα» και φολιδωτή όψη στο δέρμα. Οι εστίες αυτές μπορεί να είναι δύσκολο να κρυφτούν και ενδεχομένως να είναι ενοχλητικές για τον πάσχοντα. Η αμηχανία βέβαια πολλαπλασιάζεται από τους ανθρώπους που βλέπουν την ψωρίαση και αποφεύγουν τον ασθενή, καθώς λανθασμένα θεωρούν την ασθένεια μεταδοτική.

Σύμφωνα με μια έρευνα του 2008 από το Αμερικανικό Ίδρυμα Ψωρίασης, 63% των ατόμων με ψωρίαση ανέφεραν ότι αισθάνονται νευρικοί με την όψη του δέρματός τους, περισσότεροι από τους μισούς, το 58% δήλωσε ότι αισθάνεται αμηχανία και το ένα τρίτο ότι περιορίζει τις κοινωνικές επαφές του, ειδικά σε εποχές που η ψωρίαση βρίσκεται σε έξαρση.

Παχυσαρκία

Το στίγμα του «χοντρού» έχει πάρει παγκόσμιες διαστάσεις. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2011 στο περιοδικό «Current Anthropology», δεν υπάρχει σχεδόν κανένας πολιτισμός, που να μη συνδέει την παχυσαρκία με την τεμπελιά και την λαιμαργία, παρά το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς τους πολιτισμούς κάποτε έβλεπαν το σωματικό βάρος ως ένδειξη πλούτου.

Αυτοί που θα ντροπιάσουν τους υπέρβαρους συχνά λένε ότι το κάνουν επειδή ανησυχούν για την υγεία τους, αλλά αν αυτό είναι το ζητούμενο, μάλλον η ντροπή δεν είναι η καλύτερη μέθοδος θεραπείας. Μια μελέτη του 2011 στο τριμηνιαίο περιοδικό «Social Psychology Quarterly» διαπίστωσε ότι η ντροπή και το στίγμα επιταχύνει τη σωματική εξασθένηση σε παχύσαρκα άτομα.

Λέπρα

Η λέπρα ή νόσος του Χάνσεν, δεσπόζει στην φαντασία του κόσμου, ως μία ασθένεια που είναι εξαιρετικά μεταδοτική και με μόνη κατάληξη τη σωματική κατάρρευση.

Και οι δύο εικασίες ωστόσο είναι λάθος. Περισσότερο από το 90% των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή με τα βακτήρια που προκαλούν λέπρα, μπορούν να καταπολεμήσουν την ασθένεια χωρίς επιπτώσεις και χωρίς να γίνει μεταδοτική.

Η ασθένεια είναι επίσης ιάσιμη με αντιβιοτικά. Και ενώ οι βλάβες του δέρματος που προκαλούνται από την μόλυνση μπορεί να παραμορφώνουν το άτομο χωρίς θεραπεία, τα δάχτυλα των ποδιών και των χεριών σε καμία περίπτωση δεν…πέφτουν. Αυτός ο μύθος πιθανόν ξεκίνησε, επειδή η νευρική βλάβη σε ορισμένα κύτταρα μπορεί να προκαλέσει μούδιασμα, άρα είναι πιο εύκολο κάποιος ασθενής με λέπρα να τραυματιστεί σε κάποιο ατύχημα ή να ακρωτηριαστεί.

Καρκίνος του πνεύμονα

Όπως και η παχυσαρκία, ο καρκίνος του πνεύμονα είναι μια κατάσταση στην οποία οι άνθρωποι έχουν την τάση να κατηγορούν τον ίδιο τον ασθενή. Η σχέση μεταξύ καπνίσματος και καρκίνου του πνεύμονα οδηγεί τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι οι πάσχοντες προκαλούν τον καρκίνο. Αλλά στην πραγματικότητα, χιλιάδες άνθρωποι που δεν έχουν καπνίσει ποτέ στη ζωή τους παθαίνουν καρκίνο του πνεύμονα κάθε χρόνο.

Εξάλλου, όπως ο Jamie Ostroff του «Memorial Sloan-Kettering Cancer Center» επεσήμανε κατά την παγκόσμια διάσκεψη του 2009 για τον καρκίνο του πνεύμονα, οι άνθρωποι που έχουν καπνίσει δεν είναι λιγότερο άξιοι θεραπείας για τον καρκίνο του πνεύμονα από ό, τι εκείνοι που δεν έχουν δοκιμάσει ποτέ τσιγάρο.

HPV, Ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων

Ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV), προσβάλλει το δέρμα ή τους βλεννογόνους, συχνά ασυμπτωματικά. Ωστόσο, ορισμένα στελέχη του ιού μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο του τραχήλου στις γυναίκες, γεγονός που τις καθιστά επικίνδυνες για σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ). Ο HPV μπορεί επίσης να προκαλέσει κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων.

Αν και το εμβόλιο κατά του HPV είναι αμφιλεγόμενο επειδή ο ιός μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής, οι ειδικοί λένε ότι η καλύτερη εποχή για να γίνει (το εμβόλιο) και να είναι πιο αποτελεσματικό είναι όταν χορηγείται πριν το άτομο γίνει σεξουαλικά ενεργό και ενδεχομένως εκτεθεί στον ιό.

Ωστόσο, το θέμα του εμβολίου έχει προκαλέσει αμφιλεγόμενα σχόλια, καθώς μερικοί θεωρούν ότι η χορήγησή του μπορεί να ωθήσει τους εφήβους σε πρόωρη σεξουαλική δραστηριότητα.

HIV / AIDS

Η περίπτωση του HIV και του AIDS είναι ίσως η πιο ισχυρή στη λίστα του κοινωνικού στιγματισμού. Ο HIV και το AIDS εμφανίστηκαν για πρώτη φορά ως ένα μυστηριώδες σύνδρομο ως επί το πλείστον σε ομοφυλόφιλους άνδρες στις αρχές του 1980. Τότε οι anti - gay ακτιβιστές κατηγόρησαν τους ομοφυλόφιλους άνδρες για «ανήθικη» συμπεριφορά στην εξάπλωση της νόσου.

Σύμφωνα με μια μελέτη του 1999, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «American Behavioral Scientist», το 52% των Αμερικανών συνδέουν ακόμα τον HIV με την ομοφυλοφιλία, παρά το γεγονός ότι μόνο περίπου το ένα τρίτο των νέων περιπτώσεων HIV είχαν προκληθεί από ομοφυλόφιλους άνδρες.

Το 1997, η ίδια μελέτη διαπίστωσε ότι το 55% των Αμερικανών πίστευαν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι με AIDS ήταν υπεύθυνοι για την ασθένειά τους και το 28% θεωρούσε ότι απλά οι ασθενείς αυτοί έπαθαν αυτό που τους άξιζε.

Λίγα χρόνια αργότερα, το 2006, μια έρευνα του Ιδρύματος Kaiser διαπίστωσε τη σημαντική σύγχυση που ακόμη είχαν οι Αμερικάνοι αναφορικά με τον ιό HIV. Σύμφωνα με την έκθεση, το 37% των Αμερικανών λανθασμένα πίστευαν ότι ο ιός HIV μπορεί να μεταδοθεί με το φιλί, ενώ το 32% θεωρούσε ότι ο ιός μπορεί να μεταδοθεί με τη χρήση κοινών ποτηριών.