Ήταν 10 Μαρτίου του 1970 όταν «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 66 ετών ο χαρισματικός κωμικός του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου, Βασίλης Αυλωνίτης.

Ποτέ δεν είχε βάλει με το νου του ότι θα ανέβει στο θεατρικό σανίδι και θα παίξει στο σινεμά. Όλα έγιναν τυχαία, όταν ένα βράδυ οι ηθοποιοί του θεάτρου «Έντεν» όπου εργαζόταν ως βοηθός στα σκηνικά τον έβγαλαν στη σκηνή για πλάκα. Στην αρχή πάγωσε αλλά σύντομα το πηγαίο του ταλέντο αναδείχτηκε.

Ο Βασίλης Αυλωνίτης απέσπασε ένα αδιάκοπο χειροκρότημα και εκείνο το βράδυ άρχισε να γράφεται ένα τεράστιο κεφάλαιο της εγχώριας υποκριτκής. Ήταν το 1924 και ο Αυλωνίτης ήταν μόλις 24 ετών.

Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε επίσημα ως ηθοποιός στον θίασο της Ελένης Ζαφειρίου στην παράσταση «Ερωτικές γκάφες». Κινηματογραφικά θα ξεκινήσει το 1928 στην «Μαρία την Πενταγιώτισσα» του Αχιλλέα Μαδρά.

Σκηνή από την ταινία "Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο Κοντός".

Ωστόσο τα χρόνια που μεσολάβησαν συνεργάστηκε με τον Νίκο Ρίζο, τη Ρένα Βλαχοπούλου, τον Γιάννη Γκιωνάκη και τον Τάκη Μηλιάδη φτιάχνοντας έναν ξεκαρδιστικό θίασο στο θέατρο «Μετροπόλιταν», όπου έπαιζαν το έργο του Γ. Γιαννακόπουλου «Κάθε καρυδιάς καρύδι».

Η απόλυτη τριλογία του γέλιου ακολούθησε την επόμενη χρονιά, με την Γ. Βασιλειάδου, τον Ρίζο και τον Αυλωνίτη να ενώνουν τις υποκριτικές τους δυνάμεις. Ένα εγχείρημα που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και έτσι οι τρεις τους συνέχισαν να χαρίζουν γέλιο μέχρι το 1965, με παραστάσεις σε Ελλάδα και Γερμανία.

«Η ωραία των Αθηνών» (1954), «Λατέρνα Φτώχεια και Φιλότιμο» (1955), «Λατέρνα Φτώχεια και Γαρύφαλλο» (1957), «Ο Θησαυρός του Μακαρίτη» (1959), «Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο Κοντός» (1960), «Η Κυρία Δήμαρχος» (1960), «Οι Γαμπροί της Ευτυχίας» (1962) κ.α είναι μερικές μόνο από τις 80 υπέροχες ταινίες, που έκαναν τον Αυλωνίτη να αναδειχθεί ως κορυφαίος κωμικός της γενιάς του και όχι μόνο.

Οι αυτοσχεδιασμοί του και οι γκριμάτσες του ήταν χαρακτηριστικά του «όπλα» αν και ποτέ δε σπούδασε ηθοποιός.

Δεν του άρεσε να βλέπει τον εαυτό του στα έργα που έπαιζε, γι’ αυτό και είχε δει ελάχιστες από τις ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστούσε.

Τον Αύγουστο του 1931, επί πρωθυπουργίας Βενιζέλου ερμήνευε ένα σατιρικό σκετς στο θέατρο Περοκέ, όταν τέσσερις άντρες άρχισαν να τον σημαδεύουν με τα όπλα τους. Αυτός γλίτωσε αλλά οι σφαίρες βρήκαν έναν τεχνικό του θεάτρου, ο οποίος πέθανε ακαριαία.

Δύο από τους δράστες συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε επτά χρόνια φυλάκιση ενώ ως ηθικός αυτουργός θεωρήθηκε ο Παύλος Γύπαρης, ο υπεύθυνος και για τη δολοφονία του Ίωνα Δραγούμη 12 χρόνια νωρίτερα.

Ο Φίνος δεν τον θεωρούσε ποτέ σημαντικό ηθοποιό και δεν τον ήθελε για τη «Λατέρνα». Ο Σακελάριος τον έπεισε μετά κόπων και βασάνων και τελικά ο Αυλωνίτης έδειξε και την δραματική του πλευρά.

Τελευταία του εμφάνιση ήταν το 1970 στην ταινία «Η Αριστοκράτισσα και ο Αλήτης». Μερικές μέρες μετά την προβολή της, ο Αυλωνίτης πέθανε από καρδιακή προσβολή.

Τραγική ειρωνεία: Στην τελευταία του ταινία συμπρωταγωνιστούσε με τον Νίκο Δαδινόπουλο, ο οποίος πέθανε επίσης στις 10 Μαρτίου το 2012, σε ηλικία 68 ετών.