Η νέα σειρά του Αζίζ Ανσάρι είναι αυτό που χρειάζεται να προσθέσεις στο πρόγραμμά σου και δεν το ήξερες.

Το «Parks and Recreation» έκλεισε φέτος τον κύκλο του μετά από επτά σεζόν, οι οποίες το καθιέρωσαν ως μια από τις κορυφαίες σύγχρονες (και μη) κωμωδίες της αμερικανικής τηλεόρασης. Ξεκίνησε σε μια εποχή που μεσουρανούσαν τα τυπικά sitcom με laugh track και τις ίδιες ξεπερασμένες ατάκες και έφερε αέρα ανανέωσης στο είδος, ανοίγοντας το δρόμο για πολλές άλλες σειρές που διαφορετικά δε θα είχαν την ευκαιρία να συμβούν. Μια τέτοια περίπτωση είναι το «Master of None» που κυκλοφόρησε και τα 10 επεισόδια της πρώτης σεζόν του στη φιλόξενη πλατφόρμα του Netflix την Παρασκευή που μας πέρασε.

Το «Master of None» είναι σειρά-προσωπικό όχημα του Αζίζ Ανσάρι, τον οποίο γνωρίσαμε ως Τομ Χάβερφορντ του «Parks and Recreation». Το σενάριο συνυπογράφει ο Άλαν Γιανγκ, εκ των δημιουργών της δημοφιλούς σειράς του NBC, οπότε το πακέτο γίνεται αυτόματα ιδιαιτέρως ελκυστικό. Ο Ανσάρι υποδύεται τον Ντεβ, έναν 30χρονο ηθοποιό με καταγωγή από την Ινδία που προσπαθεί να βρει το δρόμο του στη χαοτική Νέα Υόρκη του σήμερα. Με βάση τους συντελεστές αντιλαμβάνεται κανείς ότι η βάση είναι ξεκάθαρα κωμική, αλλά δε στοχεύει σε εύκολα αστεία και χρησιμοποιεί γερές δόσεις ρεαλισμού που κάνουν τη σειρά πιο προσιτή σε ενήλικο ακροατήριο, ειδικά αν βρίσκεται κοντά ηλικιακά στον πρωταγωνιστή.

Μέσα στους σκηνοθέτες της σεζόν συναντάμε ονόματα όπως ο Τζέιμς Πόνσολντ («Smashed», «Ονειρεμένο τώρα») και Λιν Σέλτον («Η αδερφή της αδερφής σου»), οπότε είναι εμφανές ότι το «Master of None» φιλοδοξεί να κερδίσει κατά κύριο λόγο αυτό το indie κοινό που αγαπά το «Girls», το «Louie» και ό,τι βγαίνει από το Σάντανς. Ήδη από την πρώτη σκηνή καταλαβαίνεις πως η σειρά δε φοβάται να γίνει «βρώμικη», χωρίς να θυσιάζει επ’ ουδενί το χιούμορ της. Πρόκειται για την πιο ώριμη και πολυεπίπεδη δουλειά που έχει παρουσιάσει ο Ανσάρι μέχρι στιγμής, αφού κάθε επεισόδιο εξερευνά και μια διαφορετική πτυχή του alter ego που δημιούργησε. Υπάρχει έτσι η ελευθερία να εξερευνηθούν διάφορες μορφές αφήγησης, χωρίς να αναρωτιέσαι κάθε φορά ποια σειρά βλέπεις γιατί ο συνεκτικός ιστός υπάρχει εκεί και έχει να κάνει με το πόσο ολοκληρωμένος και αληθινός είναι ο χαρακτήρας του Ντεβ από την πρώτη στιγμή.

Τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται η σειρά είναι οι απαιτήσεις που έχει από τον καθένα μας η κοινωνία όσον αφορά και την επαγγελματική πορεία αλλά και το σχηματισμό οικογένειας. Από εκεί και πέρα πηγαίνει προς διάφορες κατευθύνσεις, όπως τα άγχη που δημιουργεί το πέρασμα του χρόνου σε συνάρτηση με τους δύο άξονες που αναφέραμε, το χάσμα γενεών, τις σχέσεις και καταθέτει σχόλια μέχρι… για το φαγητό. Αποκορύφωμα της έτσι κι αλλιώς εξαιρετικής πρώτης σεζόν είναι το δεύτερο επεισόδιο με τίτλο «Parents», στο οποίο ο Ντεβ και ο Κινέζος φίλος του ανακαλύπτουν εκ νέου τη σχέση με τους πατεράδες τους και για να γίνουν πιο βατές οι διαφορές που υπάρχουν στην επικοινωνία τους πηγαίνουμε πίσω στο πώς ήταν οι ίδιοι οι πατεράδες τους ως παιδιά, αλλά και στη σχέση που είχαν με τους γιους τους όταν εκείνοι ήταν ακόμη παιδιά. Είναι ένα φανταστικό επεισόδιο τηλεόρασης, από αυτά που σε συγκινούν βαθύτατα ενώ σου αφήνουν ένα χαμόγελο στο πρόσωπο και γίνεται ακόμη καλύτερο μαθαίνοντας πως οι γονείς του Ντεβ στο επεισόδιο είναι οι αληθινοί γονείς του Ανσάρι.

Το «Master of None» είναι μια σημαντική σειρά που θέτει ισχυρή υποψηφιότητα για τον άτυπο τίτλο της καλύτερης κωμωδίας του 2015. Έρχεται να καταρρίψει πολλά στερεότυπα γύρω από τη θέση του ατόμου στην κοινωνία και πώς τα κάθε «πρέπει» καταφέρνουν να του περάσουν υποσυνείδητα ακόμη και όταν το ίδιο νομίζει ότι απέχει πολύ από οποιαδήποτε τυποποίηση. Υπάρχουν στιγμές που το διεισδυτικό κοινωνικό χιούμορ φτάνει επίπεδα «Louie». Και την ίδια στιγμή παρουσιάζει μια πρωτόγνωρη φυλετική ποικιλία, έχοντας ως πρωταγωνιστή έναν Ινδό που έχει ως κολλητό έναν Κινέζο και στο περιβάλλον του βρίσκονται όλοι αυτοί οι τύποι ανθρώπων που δε θα πετύχεις ποτέ σε μια επιτυχημένη οικογενειακή κωμωδία, με προβλήματα που απασχολούν τον μέσο άνθρωπο της εποχής μας. Είναι σαφές ότι το είδος της κωμωδίας έχει διευρυνθεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια και σειρές σαν το «Master of None» βοηθούν στο να καθιερώσει αυτό το νέο ρόλο, αλλά και να πάει μερικά βήματα πιο πέρα. Η «χρυσή εποχή» της τηλεόρασης δεν είναι ένα ακόμη κλισέ.

Γιάννης Μόσχος

[email protected]