Η δέκατη έκτη στάση μας στην παρουσίαση των 21 διεκδικητών του Χρυσού Φοίνικα στο 69ο Φεστιβάλ Καννών.

Η περίπτωση: Κλέμπερ Μεντόνσα Φίλιο

Μια άποψη για όσους γράφουν για σινεμά είναι ότι το κάνουν αυτό επειδή ναι μεν αγαπούν τον κινηματογράφο, αλλά δε διαθέτουν τη φαντασία ή το ταλέντο να δημιουργήσουν ταινίες. Αυτή την ιδέα την καταρρίπτει ο Βραζιλιάνος Κλέμπερ Μεντόνσα Φίλιο. Σπούδασε δημοσιογραφία και στη συνέχεια έγραφε ως κριτικός σινεμά σε διάφορες εφημερίδες. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη δημιουργία ταινιών μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ, για να φτάσουμε στο 2012 που με το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του, «Neighboring Sounds» οδηγήθηκε στην αποθέωση από τους κινηματογραφικούς κριτικούς ανά τον κόσμο, κερδίζοντας διάφορα βραβεία σε φεστιβάλ. Φέτος ο 48χρονος σκηνοθέτης -πια- επιστρέφει με το «Aquarius» και οι Κάννες δεν έχασαν την  ευκαιρία να εντάξουν το φιλμ στο διαγωνιστικό τμήμα τους.

Η ταινία με την οποία συμμετέχει στο φεστιβάλ: «Aquarius»

Η Κλάρα, μια χήρα και συνταξιούχος κριτικός μουσικής διαμένει στο Aquarius, ένα διώροφο διαμέρισμα στο Ρεσίφε της Βραζιλίας που χτίστηκε τη δεκαετία του 1940. Γεννήθηκε μέσα σε μια πλούσια και παραδοσιακή οικογένεια και έχει αποφασίσει να μείνει εκεί μέχρι να πεθάνει, με την απόφασή της να προβληματίζει την εταιρεία που έχει πάρει τα δικαιώματα όλων των γειτονικών διαμερισμάτων και θέλει να χρησιμοποιήσει το οικοδομικό τετράγωνο. Η Κλάρα αρνείται και μπαίνει σε διαμάχη με την εταιρεία, με την ένταση να την οδηγεί στο να εξετάσει το παρελθόν και το μέλλον της. Στο ρόλο της Κλάρα συναντάμε την Σόνια Μπράγκα, μια από τις πιο επιτυχημένες Βραζιλιάνες ηθοποιούς που έχτισε όνομα στα 80s και η οποία έχει προταθεί για τρεις Χρυσές Σφαίρες και ένα Emmy. Περιμένουμε κάτι καλό από όλο αυτό.

Η ταινία του που αξίζει να δεις: «Neighboring Sounds»

Στο «Neighboring Sounds» ο Φίλιο τοποθετεί στο μικροσκόπιο τους κατοίκους μιας μεσοαστικής γειτονιάς στη Βραζιλία που αναστατώνονται όταν δίπλα από τα σπίτια τους μετακομίζει μια εταιρεία σεκιούριτι. Από τη μία νιώθουν πιο ασφαλείς, από την άλλη ταράζεται η ησυχία τους και δημιουργούνται έτσι διάφοροι συνειρμοί με το παρελθόν της χώρας που θέλει να μεταφέρει η ταινία. Η βία και η κουλτούρα του φόβου έρχονται στο προσκήνιο σε ένα φιλμ που καταφέρνει να πει τόσα πολλά μιλώντας για το τίποτα.

Γιάννης Μόσχος

[email protected]