Καλλιτέχνες από το Άμστερνταμ, την Βηρυτό, τις Βρυξέλλες, το Κέηπ Τάουν, την Μελβούρνη, την Ραμάλα, το Σέφιλντ και το Τελ Αβίβ καταργούν τα γεωγραφικά και πολιτισμικά σύνορα με παραστάσεις εντός και εκτός Στέγης.

Για 16 μέρες - 16 έως 31 Μαΐου - το Fast Forward Festival κάνει την Ευρώπη μουσείο, περπατά στην Πλατεία Συντάγματος, καυτηριάζει τις ρατσιστικές συμπεριφορές, τρυπώνει σε χωμάτινους λάκκους, γίνεται μήνυμα στους δρόμους της Αθήνας, χορεύει τη σκληρή καθημερινότητα, μετατρέπει τον κυβερνοχώρο σε περφόρμανς, κάνει συμπόσιο για  την τέχνη στα σύνορα.

16→29.5.2016 | Εκτός Στέγης

FFF | And for the rest (Athens)
Tim Etchells

Δικαίωμα στην ψήφο «όχι» – Δικαίωμα στην επιθυμία «ναι». Ο ιδρυτής και σκηνοθέτης της θρυλικής πειραματικής ομάδας Forced Entertainment γεμίζει τους δρόμους της Αθήνας με τα μηνύματα όσων δεν μπορούν να ψηφίσουν – ενηλίκων, εφήβων και παιδιών.

Δεν θα υπάρχουν μόνο διαφημιστικά μηνύματα στις αφίσες των αθηναϊκών δρόμων. Θα υπάρχουν, επίσης, ανάγκες, όνειρα και πόθοι. Θα υπάρχουν επιθυμίες – μικρές και μεγάλες, αστείες και σοβαρές, αινιγματικές και προκλητικές, πολιτικές και ποιητικές, προσωπικές και συλλογικές. Θα υπάρχουν, επίσης, μύχιες εξομολογήσεις ενηλίκων και ονειροφαντασίες παιδικές. Αυτό υπαγορεύει το poster-project And for the rest του Τιμ Έτσελς, αυτού του πολυμήχανου και πολυβραβευμένου σκηνοθέτη και ιδρυτή της μακροβιότερης πειραματικής ομάδας της Αγγλίας, Forced Entertainment – ή, αλλιώς, εκείνου που πριν από λίγα χρόνια όρθωσε μια γιγαντιαία νέον επιγραφή στις όχθες του Τάμεση με το μήνυμα «Θα θέλαμε να ήμασταν ο ουρανός».

Για τη συγκεκριμένη εκδοχή του And for the rest (που παρουσιάστηκε αρχικά στις Βρυξέλλες, στο Kunstenfestivaldesarts), ο Έτσελς επέλεξε σπαράγματα από μια σειρά συνεντεύξεων με κατοίκους της Αθήνας, οι οποίοι για τον έναν ή τον άλλο λόγο είναι αποκλεισμένοι από το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι.

Ιδέα: Tim Etchells
Συνεντεύξεις στην Αθήνα: Γεωργία Μαυραγάνη, Φαίδρα Τσαλαμπαμπούνη

Παράλληλη δράση
Δευτέρα 16 Μαΐου

21:00 | Είσοδος ελεύθερη | Στέγη | Κεντρική Σκηνή
Ο καλλιτέχνης Tim Etchells μιλάει για τη δουλειά του με τη γλώσσα, την τέχνη και την περφόρμανς εστιάζοντας στο πρότζεκτ με αφίσες, And For The Rest (Athens).

16→31.5.2016 | Εκτός Στέγης 

Domo de Europa Historio en ekzilo (Το σπίτι της ευρωπαϊκής ιστορίας στην εξορία)
Thomas Bellinck

Ώρες επισκέψεων (οι επισκέψεις ξεκινούν κάθε 30 λεπτά, με 6 επισκέπτες κάθε φορά):
Δευ – Παρ: 17:30 | 18:00 | 18:30 | 19:00 | 19:30 | 20:00 | 20:30 | 21:00
Σαβ – Κυρ: 10:00 | 10:30 | 11:00 | 11:30 | 12:00 | 12:30 | 13:00

Εισιτήρια: Κανονικό 10 €, Μειωμένο 5 €, Άνεργοι 5 €
Η δράση πραγματοποιείται σε μη θεατρικό χώρο, ο οποίος δεν είναι προσβάσιμος σε ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση καταρρέει, το ευρώ αποτελεί παρελθόν... Ένα «σενάριο καταστροφής» ή μια αναπόφευκτη εξέλιξη; Χωρίς ευρωσκεπτικιστική διάθεση, αλλά με μαύρο χιούμορ, ο Μπέλλινκ μάς μεταφέρει σε μια δυστοπία, αποσκοπώντας –όπως τονίζει ο ίδιος– στην αναγέννηση του «ευρωπαϊκού ονείρου» προτού να είναι «πολύ αργά».

«Το Domo de Eŭropa Historio en ekzilo (Το Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας στην Εξορία) μας πάει περίπου μισό αιώνα πίσω στο χρόνο, στις αρχές του 21ου αιώνα. Αν και αυτή η περίοδος της ιστορίας έχει ελάχιστα μελετηθεί, παρείχε ωστόσο το πρόσφορο έδαφος για τις σαρωτικές αλλαγές που επρόκειτο να συμβούν στη διάρκεια του αιώνα μας. Ήταν μια σημαντικότατη εποχή, που χαρακτηρίστηκε από την αφομοίωση και την εναρμόνιση. Ευλογήθηκε από τη Μακρά Ειρήνη. Επισκιάστηκε από τη Μεγάλη Ύφεση. Τότε που τα εθνικά σύνορα ήταν πολύ χαλαρά και οι άνθρωποι παντού χρησιμοποιούσαν ένα ενιαίο νόμισμα, που ονομαζόταν "ευρώ". Τότε που η καρδιά της Γηραιάς Ηπείρου χτυπούσε στις Βρυξέλλες, και όχι στη Βαρσοβία. Αυτή είναι η πρώτη διεθνής έκθεση για τη ζωή στην πάλαι ποτέ Ευρωπαϊκή Ένωση.»

Ασχολούμενο με την κρίση εμπιστοσύνης στην ΕΕ από το 2013 και έχοντας ταξιδέψει από τις Βρυξέλλες έως το Ρότερνταμ και τη Βιέννη, το Domo de Eŭropa Historio en ekzilo του Βέλγου καλλιτέχνη Τόμας Μπέλλινκ έχει προβλέψει τις πρόσφατες εξελίξεις. Ο Μπέλλινκ, ο οποίος πέρασε τους τελευταίους μήνες ζώντας και ερευνώντας στην Ελλάδα, αλλά και στη Γερμανία, συνέλαβε μια νέα εκδοχή της έκθεσης ειδικά για την Αθήνα και το Βισμπάντεν. Στο ιδιόρρυθμο, μυστηριώδες μουσείο του, το οποίο είναι κατάφορτο με σκονισμένους χάρτες και αντικείμενα σε αποσύνθεση, ο Μπέλλινκ σκηνοθετεί μια φουτουριστική ιστορία του παρόντος με άφθονο μαύρο χιούμορ. Παρουσιάζοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα σύντομο ιστορικό ιντερμέτζο, η οξύτατα κριτική, αλλά τρυφερή εγκατάστασή του τηλεμεταφέρει τους θεατές της σε μια δυστοπία, η οποία πάντως μοιάζει παράξενα οικεία.

Η εφημερίδα Guardian χαρακτηρίζει την παράσταση ως μια «έξυπνη απόπειρα να απεικονίσει τα τωρινά προβλήματα της ΕΕ». Ο Μπέλλινκ δηλώνει ότι το φανταστικό σενάριο της παράστασης «μπορεί να φαίνεται σαν δυστοπία, αλλά είναι ό,τι ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή».

Παράλληλες Δράσεις

Τετάρτη 25 Μαΐου
21:30 | Πειραιώς 40

Στα αγγλικά, χωρίς μετάφραση συζήτηση με τον Thomas Bellinck και τον φιλόσοφο Srećko Horvat

Πέμπτη 26 & Παρασκευή 27 Μαΐου
Workshop θεάτρου-ιστορίας με τον Thomas Bellinck (11:00-14:00 | Πειραιώς 40)

20→22.5.2016 | Εκτός Στέγης | Πλατεία Συντάγματος | 17:00 & 19:30
small metal objects
Back2Back Theatre
Δωρεάν, με δελτία εισόδου

Μια εμπειρία μεγάλης συγκίνησης, εκτός Στέγης, στο πολύβουο κέντρο της πόλης. Πρωταγωνιστούν ηθοποιοί με νοητική υστέρηση και… οι περαστικοί Αθηναίοι. Ποιοι είναι, όμως, οι πιο αξιοπερίεργοι;

Σουρουπώνει. Είμαστε σε μια πλατεία, στο κέντρο της Αθήνας. Καθόμαστε σε εξέδρες. Φοράμε ακουστικά. Παρατηρούμε τους περαστικούς. Κι εκείνοι παρατηρούν εμάς. Αίφνης, είμαστε όλοι λίγο αλλόκοτοι… Θέατρο και πραγματικότητα έρχονται τα πάνω κάτω. Μια σειρά από ζητήματα, σχεδόν δεδομένα, ανατρέπονται.

Τι είναι ιδιωτικό και τι δημόσιο; Τι είναι επιτρεπτό να υποστείς σε κοινή θέα και τι ανεπίτρεπτο; Άραγε, τι ορίζει την αξία και το status quo ενός ατόμου: Η προσωπικότητα ή, μήπως, η αποτελεσματικότητα; Πόσο χρήσιμο είναι, τελικά, να είσαι παραγωγικός; Και πόσο σημαντικά είναι εκείνα τα μικρά μεταλλικά αντικείμενα (αγγλ. small metal objects), τα κέρματα – δηλαδή, το χρήμα;

Δύο χρόνια μετά το Ganesh Versus the Third Reich, αυτή τη θαυμαστή αλληγορία για το Ολοκαύτωμα, το Back to Back Theatre, ο περίφημος θίασος της Αυστραλίας που απαρτίζεται από διεθνούς κύρους ηθοποιούς με νοητική υστέρηση, επιστρέφει στη Στέγη. Αυτή τη φορά, παρουσιάζουν ένα ακόμα πιο αντισυμβατικό και δαιμονικά ευφυές θέαμα, το οποίο διαδραματίζεται εν ώρα αιχμής στην καρδιά της Αθήνας.

Φαινομενικά απλό, αλλά ακατάλληλο για ανηλίκους, αυτό το σύντομο και νοητικά απείρως σύνθετο δημόσιο θέαμα, το οποίο οι συντελεστές του χαρακτηρίζουν «περισυλλογή για ηδονοβλεψίες ή/και αστικό θρίλερ», αναμένεται να προκαλέσει μεγάλες ανατριχίλες – και εξίσου μεγάλες συγκινήσεις.

Παράλληλη δράση

Δευτέρα 23 Μαΐου
«Un-masterclass» θεάτρου από τον Bruce Gladwin (10:00-13:00 | Στέγη)

24→29.5.2016 | Εκτός Στέγης (Ακαδημίας 23, Αθήνα)
Exhibit B
Brett Bailey

Ώρες επισκέψεων (οι επισκέψεις ξεκινούν κάθε 20 λεπτά, με 25 επισκέπτες κάθε φορά):
19:00 | 19:20 | 19:40 | 20:00 | 21:20 | 21:40 | 22:00 | 22:20
Εισιτήρια: Κανονικό 10 €, Μειωμένο 5 €, Άνεργοι 5 €

Η δράση πραγματοποιείται σε μη θεατρικό χώρο, ο οποίος δεν είναι προσβάσιμος σε ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες.

Η αφυπνιστική έκθεση/περφόρμανς, που έχει παρουσιαστεί σε ολόκληρο τον κόσμο και την οποία ο Peter Brook έχει χαρακτηρίσει «ασυνήθιστο επίτευγμα», μας φέρνει αντιμέτωπους με την ιστορία του ρατσισμού και τις τρέχουσες απάνθρωπες πολιτικές απέναντι στους μετανάστες, σε διάφορα μέρη του πλανήτη.

Τέμνοντας τις σφαίρες των παραστατικών και των εικαστικών τεχνών, το Exhibit B είναι μια «ανθρώπινη εγκατάσταση», η οποία κοιτάζει κατάματα την ιστορία του ρατσισμού που διατρέχει τις εθνογραφικές επιδείξεις, τους ανθρώπινους «ζωολογικούς κήπους» και τον επιστημονικό ρατσισμό της περιόδου ανάμεσα στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, καθώς και τις τρέχουσες απάνθρωπες πολιτικές απέναντι στους μετανάστες, σε διάφορα μέρη του πλανήτη.

Μέσα από μια σειρά εγκαταστάσεων, με ερμηνευτές που αυτοπροσδιορίζονται ως μαύροι, το Exhibit B παρουσιάζει έναν κατάλογο θηριωδιών που διαπράχθηκαν –και αποκρύφτηκαν– από τις ευρωπαϊκές Μεγάλες Δυνάμεις στην Αφρική, στο όνομα του «πολιτισμού», και εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους αποκτηνώθηκαν προκειμένου να νομιμοποιήσουν πολιτικές λεηλασίας και υποδούλωσης. Το πρότζεκτ αποτελεί ένα φόρο τιμής στους άντρες και τις γυναίκες, των οποίων η αξιοπρέπεια ξεγυμνώθηκε σε αυτή τη διαδικασία.

Οι θεατές μετακινούνται σιωπηλά από τη μία εγκατάσταση στην άλλη, παρατηρούμενοι από τους ακίνητους ερμηνευτές.

Με την εξαίρεση του Exhibit Quartet, με τους τραγουδιστές από τη Ναμίμπια που περιοδεύουν μαζί με την παραγωγή, όλοι οι άλλοι περφόρμερ προέρχονται από την Αθήνα. Ο προσανατολισμός των διαδικασιών τόσο των προβών όσο και της παράστασης έγκειται στην αυτο-συνειδητοποίηση, την ενδυνάμωση και το μετασχηματισμό των ερμηνευτών.

«Ασυνήθιστο επίτευγμα», χαρακτήρισε ο σκηνοθέτης-ιερέας του σύγχρονου θεάτρου, Πήτερ Μπρουκ, το Exhibit B, αυτή την τόσο αφυπνιστική έκθεση/περφόρμανς, η οποία έχει παρουσιαστεί σε ολόκληρο τον κόσμο – από τη Νότια Αφρική μέχρι την ηπειρωτική Ευρώπη και από τη Ρωσία μέχρι τη Λατινική Αμερική.

Ταγμένος εδώ και μια εικοσαετία στην αναζήτηση ενός νέου ανθρωπισμού, ο διεθνούς κύρους Νοτιοαφρικανός δραματουργός, σκηνοθέτης, σκηνογράφος και εικαστικός Μπρετ Μπέιλυ μάς καλεί να έρθουμε πρόσωπο με πρόσωπο με τις προκαταλήψεις μας και να αναλογιστούμε τη ζημιά που έγινε στο όνομα της επέκτασης, από μια Ευρώπη που πρεσβεύει έναν ανθρωπιστικό προσανατολισμό.

Ο Μπέιλυ έρχεται να μας υπενθυμίσει τόσο το σχετικά μακρινό όσο και το πολύ πρόσφατο παρελθόν, ή μάλλον το παρόν, «αυτόν τον κόσμο της άνισα κατανεμημένης εξουσίας, όπου διάφορες ηγεμονικές νόρμες προσπαθούν να μας πείσουν πως ένα έθνος, μια φυλή, ένα γένος, μια σεξουαλική προτίμηση, μια θρησκεία, μια ιδεολογία ή ένα πολιτισμικό πλαίσιο είναι ανώτερα από όλα τα άλλα», όπως σημείωνε ο ίδιος όταν κλήθηκε το 2014 από την UNESCO να γράψει το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου.

Παράλληλη δράση 

Σάββατο 28 & Κυριακή 29 Μαΐου
Masterclass από τον Brett Bailey (11:00-14:00 | Στέγη)

25→26.5.2016 | Μικρή Σκηνή | 21:00
Archive
Arkadi Zaides

Εισιτήρια: Κανονικό 10 €, Μειωμένο 5 €, Άνεργοι 5 €, ΑΜΕΑ & Συνοδός ΑΜΕΑ 5 €

Ένα αριστουργηματικό σόλο πάνω στη δύναμη της βίας. Βασισμένος σε οπτικό υλικό από το αρχείο της ανθρωπιστικής οργάνωσης B’Tselem, ο Αρκάντι Ζαΐντες, μια εντελώς ξεχωριστή φωνή στο τοπίο του ισραηλινού χορού, που δεν διστάζει να ρίχνει το ιδιαίτερα κριτικό του βλέμμα στην πολιτική πραγματικότητα της χώρας του, δημιουργεί μια αριστουργηματική παράσταση πάνω στη βία που δέχεται το ανθρώπινο σώμα και στο κόστος που επιλέγει να πληρώσει ένα κοινωνικό σύνολο προκειμένου να επιβληθεί.

Το 2013, ο Ζαΐντες άρχισε να συνεργάζεται με την οργάνωση B’Tselem, η οποία προσφέρει βιντεοκάμερες σε Παλαιστινίους που ζουν στη Δυτική Όχθη, ώστε να μπορούν να κινηματογραφούν τις αυθαιρεσίες των Ισραηλινών στρατιωτών και να έχουν έτσι τη δυνατότητα να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους σε ενδεχόμενες στημένες δίκες. Έχοντας εντρυφήσει σε 4.500 ώρες οπτικού υλικού, ο Ζαΐντες επιλέγει ως βάση της παράστασής του μόνο υλικό στο οποίο απεικονίζονται Ισραηλινοί σε στιγμές καθημερινής βίας.

Διερευνώντας τις συνέπειες της βίας στα σώματα των ανθρώπων που ζουν σε εμπόλεμες ζώνες, αναπαράγει τις κινήσεις των απεικονιζόμενων, άλλοτε ταυτόχρονα, άλλοτε προλαμβάνοντας και άλλοτε επαναλαμβάνοντάς τις, μερικές φορές παράγοντας ο ίδιος ήχους, μέχρις ότου η βία που έχει εγγραφεί στο σώμα του μετατραπεί σε έναν τρελό χορό, παράδοξα κατασκευασμένο από κινήσεις βίας, ωμότητας, απανθρωπιάς. Αλλάζοντας διαρκώς οπτική γωνία, μετασχηματίζοντας το σώμα του σε καθρέφτη, μεγεθυντικό φακό, παρατηρητή ή απλώς σε ένα σώμα που δεν ξέρει πού να σταθεί, αμβλύνει τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και αναπαράστασης και καταθέτει στο κοινό τα ερωτηματικά του για τη βία ως χαρακτηριστικό του ανθρώπινου είδους, αλλά και για την ευθύνη του καθενός μας απέναντι σε όσους την υιοθετούν.

Υλικό για το Archive: εθελοντές για το Πρότζεκτ Κάμερα της B'Tselem – Ισραηλινού Κέντρου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στις Κατεχόμενες Περιοχές: Iman Sufan, Mu'az Sufan, Bilal Tamimi, Udai 'Aqel, Awani D'ana, Bassam J'abri, Abu 'Ayesha, Qassem Saleh, Mustafa Elkam, Raed Abu Ermeileh, Abd al-Karim J'abri, Issa 'Amro, Ahmad Jundiyeh, Nasser Harizat, Abu Sa'ifan, Oren Yakobovich, Nayel Najar

Παράλληλες δράσεις

Πέμπτη 26 Μαΐου | 19:00-20:00
Διάλεξη από τη Maayan Amir και τη Ruti Sela (Exterritory project) με τίτλο “Preparations for Extraterritorial Scenarios”

Πέμπτη 26 Μαΐου
Μετά την παράσταση, συζήτηση του χορογράφου Arkadi Zaides με τη Maayan Amir (εικαστικό / επιμελήτρια) και τον Δημήτρη Καραντζά (σκηνοθέτη). Συντονίζει η Κάτια Αρφαρά, Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Fast Forward Festival.

25→29.5.2016 | Στέγη

Gardens Speak
Tania El Khoury

Ώρες περφόρμανς (η είσοδος ξεκινά κάθε 60 λεπτά, με 10 συμμετέχοντες κάθε φορά):
25-27 Μαΐου: 19:00 | 20:00 | 21:00
28-29 Μαΐου: 18:00 | 19:00 | 20:00 | 21:00

Εισιτήρια: Κανονικό 10 €, Μειωμένο 5 €, Άνεργοι 5 €
Η δράση πραγματοποιείται σε μη θεατρικό χώρο, ο οποίος δεν είναι προσβάσιμος σε ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες.

«Ούτε οι νεκροί δεν θα ’ναι ασφαλείς από τον εχθρό, εάν αυτός νικήσει.» - Walter Benjamin

Υπάρχουν σπίτια στη Συρία που κρύβουν τάφους στους κήπους τους... Σκάψτε τους με γυμνά χέρια στη χωμάτινη ηχητική περφόρμανς-εγκατάσταση της Τάνια Ελ Χούρυ και ακούστε τις αληθινές ιστορίες δέκα Σύριων πολιτών που σκοτώθηκαν τα πρώτα έτη της επανάστασης.

Υπάρχουν σπίτια στη Συρία που κρύβουν τάφους στους κήπους τους. Εκεί, στις πίσω αυλές, και όχι στα δημόσια νεκροταφεία, συχνά δίχως καμία επιτύμβια στήλη αλλά, αντίθετα, καλά κρυμμένοι κάτω από το χώμα, είναι ασφαλείς οι αγαπημένοι νεκροί, εκείνοι που σκοτώθηκαν στις πρώτες μαζικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις του 2011-13. Επειδή, όμως, ακόμη και οι κηδείες στοχοποιούνταν από το καθεστώς, μόνο εάν έθαβαν τους νεκρούς τους κατ’ οίκον παράμεναν ασφαλείς και οι ζωντανοί – οι γονείς, οι σύντροφοι, οι συγγενείς, οι φίλοι και οι συναγωνιστές τους.

Το Gardens Speak (Οι κήποι μιλούν) σας καλεί να αφουγκραστείτε τις αληθινές ιστορίες δέκα νεκρών Σύριων πολιτών, μέσω των αφηγήσεων που κατέθεσαν οι συγγενείς και οι φίλοι τους και μέσω των ηχητικών ντοκουμέντων που καταγράφηκαν λίγο πριν σκοτωθούν.

Οι ιστορίες δέκα ανδρών και γυναικών που σκοτώθηκαν στη Συρία το 2011-13, κατά τη διάρκεια δηλαδή των πρώτων ετών της εξέγερσης, μας μιλούν για τα όνειρα, τους φόβους και τους αγώνες τους. Την ιστορία τους, εκείνη που μένει άγνωστη και άφατη, φέρνει στο φως η πολυβραβευμένη Λιβανέζα καλλιτέχνης, κάτοχος του Total Theatre Innovation Award και του Arches Brick Award. Όπως επισημαίνει η ίδια, «ο θρήνος μπορεί να κινητοποιήσει τις συνειδήσεις ενάντια στους καταπιεστές. Η εξιστόρηση της ζωής και του θανάτου των δέκα αυτών μαρτύρων μπορεί να γίνει μια πράξη αντίστασης κατά της προσπάθειας του καθεστώτος να εξανδραποδίσει ακόμη και τους νεκρούς.»

Μόλις δέκα θεατές κάθε φορά γίνονται οι μύστες αυτού του τελετουργικού μνήμης και καλούνται να εμπλακούν, ψυχή τε και σώματι, πολιτικά και συναισθηματικά, σκύβοντας πάνω από τους «τάφους» των δέκα θυμάτων ενός καθεστώτος καταπίεσης.

Η περφόρμανς είναι στα αγγλικά (χωρίς ελληνική μετάφραση)

27→28.5.2016 | Σύμποσιο | Μικρή Σκηνή & Μπάγκειον

Συμπόσιο: «Η τέχνη στα σύνορα: χωρικές πολιτικές και μετα-αποικιακές στρατηγικές στη Μέση Ανατολή»

Είσοδος ελεύθερη

27 Μαΐου: Στέγη | Μικρή Σκηνή
28 Μαΐου: Μπιενάλε της Αθήνας 2015-2016 "ΟΜΟΝΟΙΑ"| Μπάγκειον (πλ. Ομονοίας 18, Αθήνα)

Το συμπόσιο θα πραγματοποιηθεί στα αγγλικά
Σε συνδιοργάνωση με την Μπιενάλε της Αθήνας

Επιστημονική επιμέλεια: Κάτια Αρφαρά  (Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Fast Forward Festival) και Massimiliano Mollona (Διευθυντής Προγράμματος της Μπιενάλε της Αθήνας 2015-2017 "ΟΜΟΝΟΙΑ")

Με τους: Nadje Al-Ali, Brett Bailey, Eric Baudelaire, Tania El Khoury, Amin Husain, Lamia Joreige, Lara Khaldi, Yazan Khalili, Sophie Nield, Sandra Noeth, Marwan Rechmaoui, Andrew Ross, Nato Thompson, Christine Tohmé, Jalal Toufic

Ένα διήμερο συμπόσιο με συζητήσεις καλλιτεχνών, προβολές, κεντρικές ομιλίες και πάνελ, το οποίο εστιάζει στις πρακτικές που αντανακλούν τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή σε συνδιοργάνωση με την Μπιενάλε της Αθήνας.

Στη διάρκεια των τελευταίων ετών, μετά τη στρατιωτικοποίηση και τη ριζοσπαστικοποίηση της σύγκρουσης στη Συρία, η έννοια του συνόρου σε ένα διευρυμένο ορισμό, τόσο ως εξωτερικό όσο και ως εσωτερικό, φυσικό και νοητό, έχει καταστεί κορυφαίος προβληματισμός στο κοινωνικό, πολιτικό και καλλιτεχνικό πεδίο. Οι συνεχιζόμενες βίαιες αλλαγές στο γεωπολιτικό χάρτη της Μέσης Ανατολής και η επακόλουθη προσφυγική κρίση ξεσκεπάζουν τις βαθιές πολιτικές επιπτώσεις των εδαφικών παρεμβάσεων, ενώ συγχρόνως αποκαλύπτουν την ξενοφοβική στάση της Ευρώπης, η οποία στη μεγάλη της πλειονότητα υπερασπίζεται την επιστροφή από την πολιτική των «ανοιχτών συνόρων» στο μοντέλο του έθνους-κράτους. Αντί για κατώφλι ή ζώνη διέλευσης που αναμένεται να προσπελαστεί, το σύνορο είναι σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ένα όριο, ένα περιθώριο, ένα σημείο ελέγχου, ένας τοίχος, ένας φράχτης, ένα εμπόδιο που διαχωρίζει τους «εντός» από τους «εκτός» διχοτομώντας πόλεις και χωριά, αλλοιώνοντας τοπία, ακινητοποιώντας πρόσφυγες σε ουδέτερες ζώνες (no man’s land), ενώ συγχρόνως δημιουργεί «ειδικές οικονομικές ζώνες» στην περιοχή του Περσικού Κόλπου.

Αυτό το διήμερο συμπόσιο –με συζητήσεις καλλιτεχνών, προβολές, κεντρικές ομιλίες και πάνελ– εστιάζει στις καλλιτεχνικές, ακτιβιστικές, επιμελητικές και ακαδημαϊκές πρακτικές που αντανακλούν τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή και διερευνούν εναλλακτικά μοντέλα κοινωνικής και πολιτικής γεωγραφίας. Μπορούν οι πολιτιστικές χωρικές πρακτικές να υπονομεύσουν τις εθνικές πολιτικές και τις καταπιεστικές στρατηγικές εθνικής κυριαρχίας; Μπορεί η ριζοσπαστική τέχνη να προκαλέσει μια μετατόπιση στις κυρίαρχες εδαφικές συμπεριφορές; Μπορεί η τέχνη να φανταστεί μια μετα-εθνική κατάσταση που να υπερβαίνει την εδαφική σκέψη; Μπορεί ο πολιτιστικός ακτιβισμός να αμφισβητήσει τα ζητήματα εργασίας και εσωτερικής μετανάστευσης που κληρονομήθηκαν από την αποικιακή και μετα-αποικιακή εποχή; Έχει η τέχνη τη δύναμη να προτείνει εναλλακτικές αφηγήσεις και νέες δυνατότητες για κριτική ανάλυση;

29→30.5.2016 | Μικρή Σκηνή

Web of Trust (Ιστός εμπιστοσύνης)
Edit Kaldor

Εισιτήρια: Κανονικό 10 €, Μειωμένο 5 €, Άνεργοι 5 €, ΑΜΕΑ & Συνοδός ΑΜΕΑ 5 €

Πόσα κλικ, tweets και likes χρειάζεται μια εξέγερση; Το Ίντερνετ, τα κοινωνικά δίκτυα και τα ψηφιακά μέσα επιστρατεύονται στην καλωδιωμένη περφόρμανς μιας από τις πιο αντισυμβατικές φωνές της σύγχρονης σκηνής. «Δεν μοιάζει με θέατρο, αλλά είναι. Και μάλιστα, το καλύτερο είδος θεάτρου που υπάρχει.» Αυτό έγραψε κάποιος για τη δουλειά της Έντιτ Κάλντορ (γενν. 1969).

Παραφράζοντας τον Σαίξπηρ και το Όλος ο κόσμος μια σκηνή, η Κάλντορ μοιάζει να αντιτείνει: «Όλος ο κυβερνοχώρος μια σκηνή». Κι αυτό γιατί η διεθνούς κύρους, πρωτοπόρος σκηνοθέτρια, η οποία γεννήθηκε στη Βουδαπέστη, μεγάλωσε στην Αμερική και έχει έδρα της το Άμστερνταμ, αξιοποιεί στα υβριδικά θεατρικά της πρότζεκτ το διαδικτυακό κοσμοπολιτισμό, τη διατοπική αλληλεπίδραση σε μηδενικό χρόνο των κοινωνικών δικτύων και τη μαζική δημοκρατία του κυβερνοχώρου.

Με αφετηρία το εργαστήριο Inventory of Powerlessness (Αποθήκη Ανισχυρότητας), με το οποίο πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα η Έντιτ Κάλντορ, ύστερα από πρόσκληση της Στέγης και του Transitions Festival: 3 / Central Europe, το Νοέμβριο του 2015, η καλλιτέχνης από την Ουγγαρία επανέρχεται με την τελευταία της hi-tech παραγωγή. Το Web of Trust καταφτάνει στη Στέγη λίγες μόνο μέρες μετά την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Kunstenfestivaldesarts (Βρυξέλλες).

Το Web of Trust (Ιστός εμπιστοσύνης) είναι μια δικτυωμένη θεατρική περφόρμανς, που φέρνει στο θέατρο το διαδίκτυο και ειδικότερα μια νέα πλατφόρμα μέσων κοινωνικής δικτύωσης, χρησιμοποιώντας την ως πεδίο σκηνικής δράσης. Μια ποικιλόμορφη ομάδα ανθρώπων, παρακινημένοι από την αυξανόμενη δυσαρέσκειά τους, ενώνονται διαδικτυακά για να αρθρώσουν ιδέες για μια διαφορετική κοινωνία. Το έργο ασχολείται με την ενέργεια της διατύπωσης και διαπραγμάτευσης των ιδανικών, με τη σχέση λόγων και πράξεων, ατομικού και συλλογικού. Ο Ιστός εμπιστοσύνης χτίζει επάνω στις εμπειρίες του μακροπρόθεσμου θεατρικού κι ερευνητικού σχεδίου Inventory of Powerlessness, που η Kaldor πρωτοξεκίνησε το 2012 κι από τότε ανέπτυξε σε στενή συνεργασία με μερικές εκατοντάδες συμμετέχοντες από διαφορετικές πόλεις της Ευρώπης.

Σε ένα συλλογικό περιβάλλον χαρτογραφούν τις συνδέσεις μεταξύ των διαφορετικών μορφών ατομικής αδυναμίας, που παρέχουν το περιεχόμενο μια ψηφιακής βάσης δεδομένων, αποκαλύπτοντας ένα σύνθετο πορτρέτο της δυσφορίας, του άγχους και της δύναμης. Η τυπική γλώσσα του Ιστού εμπιστοσύνης, ωστόσο, απηχεί περισσότερο την περφόρμανς της Kaldor από το 2003, Or Press Escape. Ακριβώς όπως και το προγενέστερο κομμάτι, εστιάζει στο μεταφορικό δυναμικό της καθημερινής χρήσης του υπολογιστή, υπογραμμίζοντας τη θεατρική του ποιότητα και χρησιμοποιώντας την οθόνη του υπολογιστή για να εστιάσει και να εμπλακεί στη συλλογιστική διαδικασία που καραδοκεί πίσω από ιδέες και πράξεις.

Η παράσταση είναι στα αγγλικά (χωρίς ελληνική μετάφραση)

Παράλληλη δράση 

Κυριακή 29 Μαΐου
Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές

Συντονισμός: Γρηγόρης Ιωαννίδης, κριτικός θεάτρου και επίκουρος καθηγητής του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών

Περισσότερες πληροφορίες εδώ