Μετά από 56 χρόνια ο Ευρωπαϊκός Διαγωνισμός Τραγουδιού έχει γίνει πλέον ένα ετήσιο standard, αγαπημένο στους απανταχού μουσικόφιλους, στους τηλεφίλ, αλλά και στους λάτρεις του glamour και της χρυσόσκονης. Το click@Life ξαναθυμάται τις στιγμές της Eurovision που στιγμάτισαν Ελλάδα και εξωτερικό.

Πολλοί είναι πια, αυτοί που ξέρουν απέξω κι ανακατωτά την ιστορία της Eurovision, τους βαθμούς κάθε χώρας σε κάθε περασμένη διοργάνωση, τσακώνονται για την επιλογή του τραγουδιού που θα εκπροσωπήσει τη χώρα τους ή ανυπομονούν να απολαύσουν κάθε χρόνο με φίλους στο σπίτι τον μεγάλο τελικό. Όπως και να έχει πάντως, η Eurovision είναι πια ένας θεσμός με πολύχρονη ιστορία και εκατομμύρια θαυμαστές, κρυφούς ή φανερούς...

Οι νίκες

Το ρεκόρ νικών στον διαγωνισμό μέχρι σήμερα έχει η Ιρλανδία που έχει σημειώσει συνολικά 7 νίκες, 3 εκ των οποίων ήταν μάλιστα συνεχόμενες. Η Γαλλία, το Λουξεμβούργο και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν κερδίσει την πρωτιά 5 φορές, ενώ 4 νίκες έχουν η Ολλανδία και η Σουηδία.

Η Ελλάδα από την κορφή ως… τον πάτο

Η χώρα μας έχει συμμετάσχει συνολικά 31 φορές στον τελικό της Eurovision, καταλαμβάνοντας πληθώρα θέσεων, από τον… πάτο μέχρι την κορυφή. Αξέχαστη στιγμή «εθνικής υπερηφάνειας» ήταν η ανάδειξη της Έλενας Παπαρίζου στην πρώτη θέση της διοργάνωσης το 2005 με το ιστορικό πλέον, «My Number One» και τα «δωδεκάρια» να πέφτουν βροχή. Λίγο το καυτό φουστάνι της, λίγο η ευρηματική χορογραφία έκλεψαν για τα καλά την παράσταση, καταλαμβάνοντας την κορυφή.

Κάτι παρόμοιο συνέβη και με την Καλομοίρα, που αν και αρκέστηκε στην 3η θέση το 2008 με το «My secret combination», έδωσε μερικούς πόντους στο πεσμένο ελληνικό ηθικό από την απρόσμενη (;) αποτυχία της Άννας Βίσση το 2006 με το «Everything», αλλά και του Sarbel το 2007 με το «Yassou Maria». Αντίστοιχα, ο Γιώργος Αλκαίος πέρυσι, έφτασε μόλις στην 8η θέση με το «Opa» του.

Ο Σάκης Ρουβάς έφερε πίσω το γέλιο στα χείλη των απανταχού Ελλήνων Eurovisioνιστών το 2004 με το «Shake it», ύστερα από την κατρακύλα η οποία ακολούθησε την 3η θέση των Antique το 2001. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, ο Μιχάλης Ρακιντζής σήκωσε θύελλα αντιδράσεων το 2002 με την εκκεντρική «πανοπλία» του και το S.A.G.A.P.O., ενώ η Μαντώ με το «Never Let You Go» το 2003 προκάλεσε ιδιαίτερα με το βαθύ ντεκολτέ της, χωρίς να καταφέρει όμως, κανείς από τους δύο να αποσπάσει κάτι περισσότερο από την 17η θέση. Ο «εθνικός» μας Σάκης το 2009 όμως, δεν είχε την ίδια τύχη με το 2004 και θρονιάστηκε στην 7η θέση με το «This is our night».

Πηγαίνοντας κι άλλο προς τα πίσω, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο… «μαύρα». Ανάμεσα στα ονόματα που εκπροσώπησαν την Ελλάδα στα «πέτρινα χρόνια» από το 1974 μέχρι το 1998 βρίσκονται οι Θάλασσα με το «Μια Κρυφή Ευαισθησία» τo 1998, το 1995 η Ελίνα Κωνσταντοπούλου με το «Ποια Προσευχή», ο Κώστας Μπίγαλης με το «Τρεχαντήρι» του το 1994, η Καίτη Γαρμπή με το «Ελλάδα η Χώρα του Φωτός» το 1993, το 1991 η Σοφία Βόσσου με την «Άνοιξη», η Αφροδίτη Φρυδά το 1988 με τον «Κλόουν», το 1987 ο Θάνος Καλλίρης και οι Bang με το «Stop», η Άννα Βίσση με το «Autostop» το 1980, η Ελπίδα το 1979 με το «Σωκράτη εσύ σούπερ σταρ», η Τάνια Τσανακλίδου το 1978 με τον «Τσάρλι Τσάπλιν» της, το 1977 οι Πασχάλης, Μαριάννα Τόλη, Robert Williams και Μπέσυ Αργυράκη με το «Μάθημα Σολφέζ», η Μαρίζα Κωχ με το «Παναγιά μου, Παναγιά μου» το 1976 και πρώτη και καλύτερη, η Μαρινέλλα που εγκαινίασε τον θεσμό για την Ελλάδα το 1974, με το ιστορικό πια άσμα «Κρασί, θάλασσα και τ’ αγόρι μου». Όλα αυτά τα χρόνια, η Ελλάδα κυμάνθηκε από την 5η μέχρι και την 20ή.

Τα ελληνικά περίεργα

Η κόμμωση του Θάνου Καλλίρη και των Bang το 1987: Η μες και το πανκ μαλλί-χαίτη «μυρίζουν» έντονα δεκαετία του ’80 και αποτελούν αναμφισβήτητα, στοιχεία της εποχής του τραγουδιού. Παρ’ όλα αυτά προκαλούν ακόμα πολύ μεγάλη εντύπωση όταν τα κοιτάς χρόνια μετά…

Το φουστάνι της Καίτης Γαρμπή το 1993: Από την είσοδό της κιόλας στη σκηνή, τα μάτια όλων κέντρισε φυσικά, το εκκεντρικό γαλάζιο φόρεμα της Καίτης Γαρμπή που αποτελούνταν από δύο μακριά υφάσματα, ενωμένα με τεράστια χρυσά δεσίματα στα πλαϊνά του σώματος. Ο λόγος; Μάλλον, προφανής...

Το «Τρεχαντήρι» του Κ. Μπίγαλη το 1994: Ούτε η επιλογή του τραγουδιού, αλλά ούτε και οι ενδυματολογικές προτάσεις του γκρουπ κατάφεραν να εξασφαλίσουν μια καλή θέση για την Ελλάδα το 1994 που κατέληξε μόλις στην 14η θέση.

Η Ελίνα Κωνσταντοπούλου το 1995: Μετά την επιτυχία της «Όταν το τηλέφωνο χτυπήσει», η Ελίνα Κωνσταντοπούλου επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Eurovision, χωρίς να γνωρίσει στην Ευρώπη την αποδοχή που απολάμβανε μέχρι τότε στην Ελλάδα.

Η 20η θέση το 1998: Τη χειρότερη βαθμολογικά παρουσία της Ελλάδας σε τελικό της ευρωπαϊκής διοργάνωσης μας επεφύλασσε η Διονυσία και το συγκρότημα Θάλασσα με το τραγούδι τους «Μια κρυφή ευαισθησία» που άγγιξε το κατώτατο όριο που έχει φτάσει ποτέ ελληνικό κομμάτι, την 20ή θέση.

Η «πανοπλία» του Μιχάλη Ρακιντζή: Πολλοί παρομοίασαν τα ρούχα του Μιχάλη Ρακιντζή και του συγκροτήματός του με στολή των ΜΑΤ, με στρατιωτική πανοπλία, με αμφίεση Ρόμποκοπ. Κανένας πάντως δεν ενθουσιάστηκε με την ενδυματολογική αυτή επιλογή. Για να μην αναφερθούμε και στον ίδιο τον Μιχάλη που όλο τσαχπινιά, έκλεινε συνεχώς το... μάτι στη κάμερα.

Το φουστάνι που φορούσε η Μαντώ το 2003: Το βαθύ ντεκολτέ και τα σφιχτοδεμένα σχοινιά στο μπούστο του δερμάτινου φορέματος που φόραγε η Μαντώ έκανε το κοινό να αγωνιά και να κάνει θεωρίες περί… αντοχής υλικών. Τα δερμάτινα γάντια και ο τεράστιος σταυρός στο λαιμό μπέρδευαν την εικόνα της τραγουδίστριας που θύμιζε κάτι ανάμεσα σε οπερατική ντίβα και hard rock περσόνα.

Η αποχώρηση της Δάφνης Μπόκοτα το 2005: Μιλώντας για Εurovision δεν θα μπορούσαμε φυσικά, να μην αναφερθούμε στην επί 18 χρόνια παρουσιάστρια του θεσμού στην Ελλάδα. Η Δάφνη Μπόκοτα συνέδεσε το όνομά της με τη διοργάνωση από το 1987, αλλά το 2005 αρνήθηκε αυτή της την ιδιότητα, αφήνοντας τη θέση… κενή.

Το γονάτισμα της Άννας Βίσση το 2006: Στο τέλος του τραγουδιού «Everything», η Άννα Βίσση δεν άντεξε να τραγουδά μόνη και ακίνητη στη σκηνή του κλειστού του ΟΑΚΑ και στο τελικό ρεφρεν άρπαξε το μικρόφωνο, γονάτισε μπροστά στο κοινό που παρακολουθούσε καρτερικά και με τον ανεμιστήρα να φυσάει δυνατά τα μαλλιά της, έπαιξε την τελική σκηνή του ρόλου της σαν μια αυθεντική ροκ ντίβα. Οι κακές γλώσσες λένε ότι αποτέλεσε την ύστατη και απεγνωσμένη προσπάθεια της τραγουδίστριας για να εντυπωσιάσει το κοινό που την παρακολουθούσε επί 3-4 λεπτά, να σολάρει επί σκηνής.

Τα διεθνή highlights

Ουκρανία- Verka Serduchka το 2007: Η παρουσία των Ουκρανών στον τελικό της Eurovision το 2007 πήρε πολλούς χαρακτηρισμούς. Πολλοί την αποκάλεσαν εκκεντρική, άλλοι την είπαν τρελή, άλλοι γενναία, μέχρι και αστεία. Το σίγουρο όμως, είναι ότι εκείνη τη βραδιά οι Ουκρανοί με τα φανταχτερά ρούχα, τα γυαλιστερά υφάσματα, το τρελό χορευτικό και την διασκεδαστική μουσική, τράβηξαν τα βλέμματα και κατέλαβαν την 2η θέση στην τελική βαθμολογία, μετά τη Σερβία.

Το λιθουανικό άσμα «We are the winners»: To 2006 οι Λιθουανοί επέλεξαν να επαναλαμβάνουν τραγουδώντας στο κοινό της Eurovision το «We are the winners» μπας και τους πείσουν, παρακινώντας μέσα από τους στίχους να τους ψηφίσουν. Το αποτέλεσμα; H 6η θέση.

Metal ξέσπασμα το 2006: Στον ίδιο τελικό, της Αθήνας το 2006, οι Φιλανδοί Lordi ντύθηκαν τέρατα και ούρλιαξαν το «Hard Rock Hallelujah» επί σκηνής, φοβίζοντας ομολογουμένως κοινό και κριτικούς, κερδίζοντας έτσι την 1η θέση.

Ruslana-«Wild Dances» το 2004: Η Ruslana, μεγάλη αντίπαλος του Σάκη Ρουβά στον τελικό της Eurovision του 2004, στέφθηκε μεγάλη νικήτρια, ακόμα κι αν πολλοί ήταν εκείνοι που χαρακτήρισαν το χορευτικό της πρωτόγονο, brutal και ζωώδες, εμπνευσμένο από τους Flinstones. To αποτέλεσμα παρ’ όλα αυτά τη δικαίωσε πλήρως.

Sertab Erener 2003: Ποιος δεν θυμάται και ποιος ειλικρινά, δεν λικνίστηκε στον ρυθμό της Τουρκάλας Sertab, που μαζί με τις χορεύτριές της θύμιζαν εικόνα από χαρέμι. Η Sertab με ένα απλό αλλά ευρηματικό χορευτικό παρουσίασε τις χορευτικές αλλά και τις φωνητικές της ικανότητες, σκαρφαλώνοντας στην 1η θέση στον τελικό στη Ρίγα.

Η παρουσία της Σέρβας Marija Serifovic το 2007: To τραγούδι «Molitva», ωραίο, αισθαντικό, πολύ καλά ερμηνευμένο από τη Σέρβα που επιλέχθηκε για να εκπροσωπήσει τη χώρα της. Πολλοί όμως, ήταν εκείνοι που έκαναν λόγο για τη αμφιλεγόμενη θηλυκότητά της.

Ο Νορβηγός Alexander Rybak το 2009: Ο γλυκούλης Νορβηγός βιολιστής με το καρτουνίστικο πρόσωπο τραγούδησε για την αγαπημένη του σε παραδοσιακό ρυθμό στη σκηνή της Μόσχας, κερδίζοντας πολλά δωδεκάρια αλλά και την αγάπη του κόσμου.

Η πληθωρική Chiara από τη Μάλτα: Το 2009, τα κακεντρεχή σχόλια δεν απέφυγε ούτε η εκπρόσωπος της Μάλτας, Chiara με το «What if we». O λόγος; Η πληθωρική παρουσία της ερμηνεύτριας. Λες και η ημίγυμνη παρουσία της Τουρκάλας Hadise και οι σαδομαζοχιστικές τάσεις της Svetlana Loboda από την Ουκρανία την ίδια χρονιά ήταν καλύτερες…

«Douze points»…: Πολλοί είναι αυτοί που κατηγορούν την ψηφοφορία της Eurovision για έντονο συναισθηματισμό, ακόμα και για ρατσισμό. Η Κύπρος χαρίζει κάθε χρόνο το δωδεκάρι της απλόχερα στην Ελλάδα και τούμπαλιν, η Ισπανία ενισχύει συνήθως με τους 12 πόντους της την Πορτογαλία και αντίστροφα, οι Λετονία, Εσθονία και Λιθουανία αλληλοϋποστηρίζονται, όπως και οι σκανδιναβικές χώρες, αλλά και η Σερβία, η Ουκρανία και η Βοσνία Ερζεγοβίνη.

H επιστροφή της Dana international: Τελευταία φορά είδαμε την «Diva» από το Ισραήλ το 1993 να κατακτά την πρώτη θέση στον τελικό της Αγγλίας με το επιτυχημένο κομμάτι της «Diva» και φέτος, η εντυπωσιακή ισραηλινή τραγουδίστρια ξαναχτυπά. Αναμένεται μόνο να δούμε, αν και το φετινό της τραγούδι θα ακολουθήσει την περασμένη της επιτυχία και θα ξαναθυμίσει το όνομά της παγκοσμίως.

ΒΑΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

[email protected]