Τα φύλλα της μοιάζουν πολύ με της μέντας. Μπορεί να μην είναι τόσο διάσημη, είναι όμως γνωστή από τα αρχαία χρόνια για τις ηρεμιστικές και αντιγηραντικές της ιδιότητες. Ο λόγος για τη μέλισσα τη φαρμακευτική ή το μελισσόχορτο, όπως είναι πιο γνωστό, που έχει μόνο καλές «προθέσεις» για την...επιδερμίδα.

Τι είναι: Μέλισσα η φαρμακευτική (melissa officinalis) είναι η επιστημονική ονομασία. Εμείς το γνωρίζουμε περισσότερο ως μελισσόχορτο ή μελισσοβότανο (lemon balm) ή βάλσαμο μέντας (mint balm). Είναι ένα πολυετές φυτό που ανήκει στην οικογένεια των χειλανθών , της γνωστής και αγαπημένης μέντας που μυρίζει σαν λεμόνι. Το όνομά του προέρχεται από τη λέξη melissophylon που σημαίνει φύλλο της μέλισσας ακριβώς γιατί είναι τόσο πλούσιο σε νέκταρ που καλλιεργείται ακριβώς για τη διατροφή των μελισσών. Πρόκειται για ένα θαμνώδες, ενδημικό φυτό της νότιας-κεντρικής Ευρώπης, της βόρειας Αφρικής και της Δυτικής Ασίας, που τώρα πλέον, χάρη στις πλούσιες θεραπευτικές του ιδιότητες, καλλιεργείται σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Στην αρχαία Ελλάδα το μελισσόχορτο ήταν αφιερωμένο στη θεά Άρτεμη και χρησιμοποιούνταν κυρίως για τη χαλαρωτική και αντικαταθλιπτική του δράση. Τις θεραπευτικές του ιδιότητες καταγράφει ο Διοσκουρίδης, ο οποίος αναφέρει πως μπορεί να επουλώσει τα τσιμπήματα του σκορπιού, τις δαγκωματιές των σκύλων, να απαλύνει τον πονόδοντο ενώ είναι και ένα πρώτης τάξεως φάρμακο για την αρθρίτιδα. Το Μεσαίωνα το χρησιμοποιούσαν για να φτιάχνουν ελιξίρια νεότητας. Λέγεται μάλιστα ότι ο Καρλομάγνος, αναγνωρίζοντας τις πολύτιμες ιδιότητές του, διέταξε την καλλιέργειά του στους κήπους των μοναστηριών. Τον 16ο αιώνα, ο Ελβετός αλχημιστής Παράκελσος το ονομάζει ελιξίριο της ζωής. Τον 17ο αιώνα οι Καρμελίτες μοναχοί έφτιαχναν το ρόφημα « eau de melissedes carmes» αναμειγνύοντας μελισσόχορτο με κορίανδρο, φλούδες λεμονιού, κανέλα, γαρύφαλλα και μοσχοκάρυδο. Το έπιναν για να ανακουφιστούν από τους πονοκεφάλους αλλά και για μακροζωία.

Τι κάνει. To μελισσόχορτο χρησιμοποιείται από τη σύγχρονη φαρμακολογία για την ηρεμιστική, αντιφλεγμονώδη, αντιβακτηριδιακή και αντιική του δράση. Στα καλλυντικά το μελισσόχορτο αξιοποιείται, καταρχάς για τις αντιοξειδωτικές του ιδιότητες. Οι πολυφαινόλες - ξεχωρίζει για την υψηλή περιεκτικότητα σε καφεϊκό οξύ- και τα φλαβονοειδή που περιέχει, εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες, μειώνουν τις φλεγμονές, προστατεύουν και επανορθώνουν τις φθορές της επιδερμίδας. Τα τερπένια προσδίδουν στο εκχύλισμα πλούσιες καταπραϋντικές ιδιότητες ενώ η ευγενόλη και οι τανίνες, που επίσης περιέχει, εξασφαλίζουν αντιβακτηριδιακή και αντιφλεγμονώδη δράση στις ακνεϊκές ή με δερματοπάθειες επιδερμίδες. Το βρίσκουμε συνήθως μαζί με άλλα αρωματικά φυτά όπως είναι το χαμομήλι και η βαλεριάνα, σε προϊόντα καθαρισμού για ευαίσθητες επιδερμίδες, σε συνθέσεις για επιδερμίδες με ακμή, σε τονωτικές λοσιόν, σε ενυδατικές κρέμες προσώπου αλλά και σαμπουάν για τα μαλλιά ή αφροντούς για το σώμα.

Risk Factor. Το μελισσόχορτο θεωρείται ασφαλές συστατικό. Ωστόσο υπάρχει πιθανότητα να αναστείλει τη δράση του φαρμάκου θυροξίνη, που χορηγείται σε περιπτώσεις υπολειτουργίας του θυρεοειδή αδένα. Γι αυτό και απαιτείται η συμβουλή του γιατρού.