Συμβαίνει τώρα στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης. Μια γυναίκα-καλλιτέχνης αποφάσισε να βγάλει σε κοινή θέα την ντουλάπα της μαμάς της που έχει φύγει από τη ζωή. Το αποτέλεσμα; Ράφια και κρεμάστρες έργα τέχνης. Ή όταν η τέχνη μιμείται τη ζωή, πριν και μετά. της Σάντυς Τσαντάκη

Φανταστείτε μια μικρή ντουλάπα. Γεμάτη με ρούχα και αξεσουάρ. Αυτή είναι η πρώτη ανάγνωση. Και η δεύτερη; Η ιστορία που κρύβεται πίσω από τα ρούχα και την εμμονή με την απόλυτη μονοχρωμία. 

Τίτλος της έκθεσης σε περίπτωση που θέλετε να την αναζητήσετε, έστω διαδικτυακά, είναι, «Sara Berman’s Closet». Τι ωραία ιδέα. Πολύ θα ήθελα μια μέρα να κάνω και τη δική μου έκθεση. Με τη γκαρνταρόμπα μου φιλτραρισμένη. Γιατί αλλιώς θα χρειαζόταν να ανοίξουν και άλλες αίθουσες στο μουσείο.

Πρόκειται για αναπαράσταση της ντουλάπας απευθείας από το διαμέρισμα (μιας γυναίκας που δεν ζει πια) στο Greenwich Village. Και η «επιμελήτρια» είναι η κόρη της Sara Berman, η καλλιτέχνης Maira Berman και ο εγγονός της, συνιδρυτής του Mmuseumm. 

Υπάρχει και σενάριο. Που βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Γιατί αυτή είναι η αξία της τέχνης. Όχι φυσικά το ρούχο στην κρεμάστρα. Η γυναίκα πίσω από τη ντουλάπα.

Σαν παιδί, η Berman μετανάστευσε με την εβραϊκή της οικογένεια από τη Λευκορωσία στο Τελ Αβίβ, για να μην τους καταδιώξουν, και σαν έφηβη βρέθηκε στη Νέα Υόρκη. Έγινε γνωστή για τη ντουλάπα της που έκρυβε αποκλειστικά λευκά ρούχα που η οικογένεια της φύλαξε μετά τον θάνατο της το 2004.

Ένα μάθημα ζωής για μια γυναίκα που βρήκε ελπίδα και φως, συμβολισμούς, κήρυξε ανακωχή στις δυσκολίες. Και μετά λένε πως η μόδα δεν είναι τέχνη και η τέχνη δεν είναι ζωή…

Σάντυ Τσαντάκη

www.sandytsantaki.com

www.thesandytimes.gr

www.sandytimes.gr