Η Δήμητρα Γιαννακού γράφει κριτική για την ταινία τρόμου του Τζέιμς Γουάν «Το Κάλεσμα» που προβάλλεται αυτή την εβδομάδα από τη Village Films.

«Το κάλεσμα» («The Conjuring»)

«Το κάλεσμα» («The Conjuring») είναι μια ταινία τρόμου του Τζέιμς Γουάν («Σε Βλέπω», «Insidious») εμπνεόμενη από μια αληθινή ιστορία δύο δαιμονολόγων, παραψυχολόγων, του Εντ και της Λορέιν Γουόρεν.

Έχοντας στο ενεργητικό του γύρω στις 4.000 υποθέσεις μεταφυσικών φαινομένων, το ζευγάρι Γουόρεν, μεταξύ της δεκαετίας του ’60 και του ’70, ήταν φημισμένο για την ειδικότητά του στη μελέτη ποικίλων παρομοίων περιπτώσεων. Ωστόσο, στις αρχές της δεκαετίας του ’70, οι Γουόρεν έζησαν μια τρομερή εμπειρία -που θα μπορούσε να είναι και η τελευταία τους- όταν κλήθηκαν προς βοήθεια μιας οικογένειας τρομοκρατημένης από τις επαναλαμβανόμενες ενδείξεις της παρουσίας ενός πνεύματος μέσα στο ίδιο της το σπίτι.

Αυτό ακριβώς το στοιχείο, της ξεχωριστής περίπτωσης που συγκλόνισε δύο εξπέρ σε μεταφυσικές υπάρξεις και καταστάσεις, είναι το δόλωμα που καθιστά την ίντριγκα ενδιαφέρουσα και βάζει το θεατή σε κατάσταση αναμονής να δει κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα και κοινότυπα θρίλερ.

Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια μεγάλη εξοχική κατοικία περιτριγυρισμένη από ψηλά δένδρα και πλούσια βλάστηση. Το σπίτι είναι παλιό, με υπόγεια, ξύλινες σκάλες και σκοτεινά δωμάτια που «μυρίζουν μούχλα». Κάποια παιχνίδια, καταχθόνια και μυστήρια –από αυτά που έχουμε ξαναδεί σε παρόμοιες ταινίες- συμπληρώνουν έναν διάκοσμο μέσα στον οποίο δρα μια οικογένεια ανυποψίαστη, αρχικά, με ό, τι πρόκειται να της συμβεί. Η Καρολάιν (Λίλι Τέιλορ) και ο Ρότζερ (Ρον Λίβινγκστον), με τις πέντε κόρες τους εγκαθίστανται στο μεγάλο σπίτι και βιώνουν κάτι τρομερό. Από την πρώτη στιγμή της παρουσίας τους διάφορα μυστήρια φαινόμενα λαμβάνουν χώρα, βάζοντας την πολυμελή οικογένεια σε κατάσταση αμφισβήτησης και, διαδοχικά, πανικού.

Οι πόρτες τρίζουν, όλα τα ρολόγια του σπιτιού έχουν σταματήσει στις 3.07, περίεργες μυρωδιές και ενοχλητικά αγγίγματα από αόρατες υπάρξεις, τσιρίγματα και ξαφνικές κραυγές των παιδιών συνθέτουν ένα περιβάλλον που μαρτυρά την παρουσία ενός μυστήριου επισκέπτη ή συγκατοίκου, ο οποίος απαιτεί κάτι από την οικογένεια.

Με απότομες αλλαγές οπτικής γωνίας, διάφορα plongés σε σκάλες, πολλές σκηνές στο σκοτάδι, με γυρίσματα που μοιάζουν να έχουν γίνει ερασιτεχνικά, με κάμερα στο χέρι και με μια εικόνα θολή, σε κάποιες περιπτώσεις, ο σκηνοθέτης δίνει ένα χαρακτήρα αληθινής μαρτυρίας με τεκμήρια σε μια ταινία τρόμου που θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς θεατές του είδους.

Το κοινό εισέρχεται αργά και βαθμιαία σε μία ατμόσφαιρα υποβλητική που θα το βάλει σε σκέψεις πάνω στην ύπαρξη μεταφυσικών φαινομένων. Το σενάριο γραμμένο από τους Chad Hayes και Carey W. Hayes («Το Σπίτι του Θανάτου») δημιουργεί μια αφήγηση με πολλές ανατροπές και με μια ένταση που αυξάνει σε crescendo ρυθμούς.

Ο Γουάν, που αγαπά να δημιουργεί ταινίες με τόπο δράσης τα στοιχειωμένα σπίτια, χρησιμοποιεί στο φιλμ «Το Κάλεσμα», πολλά σημεία αναφοράς άλλων παρόμοιων θρίλερ, όπως του δικού του «Insidious» ή και του «Paranormal Activity». Συγχρονίζει τόπους, μέρη, πρόσωπα και αντικείμενα με έναν τρόπο που διασκορπά το φόβο και τον πανικό καθηλώνοντας τους θεατές που παρακολουθούν με τεταμένη την προσοχή. Έτσι, υπογράφει μια ταινία τρόμου από τις καλύτερές του, που θα μπορούσε να είναι, ίσως, η ταινία τρόμου της χρονιάς.

Παίζουν: Πάτρικ Γουίσλον, Βέρα Φαρμίγκα, Ρον Λίβινγκστον, Λίλι Τέιλορ, Μακένζι Φόι, Τζόι Κινγκ, Χάλεϊ Μακφάρλαντ. H ταινία προβάλλεται από τη Village Films.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ