Επιστρέφουμε στο αριστούργημα (ένα από τα πολλά) του Γουόνγκ Καρ Γουάι για να δούμε πώς αντικατοπτρίζεται σε αυτό η εποχή της άνοιξης.

Πόσον καιρό διαρκεί η ανάμνηση ενός ανθρώπου μέχρι αυτή να αρχίσει να ξεφτίζει; Και το να μένει στη μνήμη μας είναι καλό ή κακό; Οι απόψεις διίστανται και έχουν να κάνουν με το πόσο σημαντικός είναι για τον καθένα αυτός ο άνθρωπος. Μια παροιμία από το Χονγκ Κονγκ λέει πάντως ότι το πάντα ισούται με δέκα χιλιάδες μέρες και μπορούμε να φανταστούμε δύο περιπτώσεις ανδρών που θα ήθελαν η ανάμνηση της αγαπημένης τους να διαρκέσει ακριβώς τόσο. Ίσως τους ξέρετε ως Αστυνόμο 223 και Αστυνόμο 663. 

Φυσικά αναφερόμαστε στο αριστούργημα του Γουόνγκ Καρ Γουάι, «Chungking Express», μία από τις ταινίες που όρισαν το ασιατικό σινεμά των 90s και που μας έρχεται στο μυαλό κάθε χρόνο όταν πλησιάζουμε το διάστημα από την 1η Απριλίου ως την 1η Μαϊου. Σε βάρος πόσων κονσερβών ανανά μετριούνται οι δέκα χιλιάδες μέρες; Και υπάρχει άραγε κάποια κονσέρβα που να λήγει μετά από τόσον καιρό; Και όσο για το χρόνο, κυλάει άραγε διαφορετικά στους χώρους ανάμεσα στο Chungking Mansions και το Midnight Express; 

Μόδα και Ομορφιά με προτάσεις και tips από τους ειδικούς του στυλ, Πάρτε ιδέες!

Το σινεμά δε ζει μέσα σε μία γυάλα όντας πλήρως αποκομμένο από τη ζωή. Για αυτό το λόγο, αν κρίνεις την τέχνη για την τέχνη, είναι εύκολο να βρεις ελαττώματα στο «Chungking Express». Διαθέτει μία αφέλεια και πραγματοποιεί κύκλους γύρω από τον εαυτό του. Αν εχεις όμως βγει έξω από τη ζώνη ασφαλείας σου και έχεις ζήσει καταστάσεις και έχεις γκρεμοτσακιστεί μέσα από αυτές, τότε βλέπεις το δημιούργημα του Καρ Γουάι ως ένα μαχαίρι μέσα σε μία ανοιχτή πληγή. 

Νέες αφίξεις στον χώρο της γεύσης, κριτικές εστιατορίων και όλα τα γαστρονομικά νέα

Οι δύσκολοι χωρισμοί και οι έρωτες χωρίς ανταπόκριση, η λαχτάρα, η ονειροπόληση της Καλιφόρνια ως το μήνυμα ότι η ζωή πάντοτε συνεχίζεται και οι τεχνικές slow motion και stop motion ακολουθιών που διαστέλλουν και συστέλλουν την έννοια του χρόνου, όλα συγκλίνουν στο γεγονός πως ακόμη και αν ξέρεις πως κάτι έχει τελειώσει, μερικές φορές μπορείς να μείνεις προσκολλημένος σε αυτό τόσο πολύ που ακόμη και οι δέκα χιλιάδες μέρες να σου φαίνονται λίγες για να χωρέσουν την ανάμνηση αυτού που χάθηκε. Και αν και πάλι γνωρίζεις ότι αυτός ο πόνος θα περάσει με τον καιρό, αυτό δε σημαίνει ότι δε θα τον βιώσεις σαν να μη φύγει ποτέ. 

Οι άνθρωποι αλλάζουν και ορισμένες φορές αυτή η αλλαγή δεν οδηγεί σε κοινά μονοπάτια. Παρόλα αυτά, συνεχίζουμε να έχουμε κατά νου την αρχική εικόνα του άλλου όπως τον γνώρισαμε και θυμόμαστε μόνο τις καλές στιγμές που πέρασαν και αυτές που θα μπορούσαν αλλά δε θα έρθουν και κάπως έτσι ο χρόνος γίνεται μία εντελώς προσωπική διάσταση. Και επειδή κάποιες κονσέρβες ανανά είναι προορισμένες να μην ανοιχτούν ποτέ και το βλέμμα είναι συμφωνημένο με την καρδιά να μην πέσει ποτέ πάνω στην ημερομηνία λήξης τους, το «Chungking Express» θα είναι για δέκα χιλιάδες μέρες, μήνες και χρόνια αυτή η πλευρά της άνοιξης που προσδοκούμε αλλά και που θα ρίχνει αλάτι στην πληγή. 

ΓΜ