Χωρισμός, άσχημη υπόθεση, αλλά όπως λένε και ο παλιοί «όλα μέσα στη ζωή είναι».

Και αφού ο χωρισμός είναι άσχημος, αναπόφευκτα άσχημοι είναι και οι (γελοίοι πολλές φορές) μύθοι που τον καταδιώκουν. Ηρεμία, ψυχραιμία, ξεχάστε αυτά που ξέρατε και απλά ξεπεράστε το (ναι ξέρω δεν είναι απλό αλλά είναι ο μόνος δρόμος).

«Αν ήσουν μαζί ένα χρόνο, χρειάζεται τουλάχιστον το μισό από αυτό το διάστημα (δηλαδή 6 μήνες) για να τον/την ξεπεράσεις». Άλλες …εξισώσεις έχετε; Μα τι ανοησίες είναι αυτές επιτέλους;

Με αυτή τη λογική δηλαδή αν ένα ζευγάρι χωρίσει στα 60 του  και είναι μαζί από τα 20, μπορεί και να μην προλάβει να ξεπεράσει το χωρισμό, γιατί μάλλον θα το έχει προλάβει ένας πιο  ....οριστικός χωρισμός. Καλύτερα κρατήστε τους μπακαλίστικους αυτούς υπολογισμούς για το σούπερ μάρκετ.

«Ας μείνουμε φίλοι». Γιατί (αναρωτιέμαι με τεράστια απορία); Πώς με κάποιον που έχεις μοιραστεί συναισθήματα βαθιά και όχι μόνο και προφανώς σε πρόδωσε ή τον/την πρόδωσες με την απόφαση του χωρισμού μπορείς να βγαίνεις, να διασκεδάζεις και να μοιράζεσαι τις νέες σου περιπέτειες;

Ή που δε γνωρίζετε την έννοια της φιλίας ή πάλι δεν ήταν και σημαντική η σχέση. Αν παρόλα αυτά τα καταφέρνετε να διατηρείτε ...φιλικές σχέσεις με τους πρώην σας, σας το αναγνωρίζω γιατί μάλλον έχετε ξεπεράσει τον ευατό σας. (Προσοχή το γεγονός ότι δε μπορείτε να είστε φίλοι δε σημαίνει αυτόματα ότι είστε και εχθροί. Υπάρχει μέση λύση).

«Αν δεν ήσασταν επίσημα ζευγάρι, μήπως δεν πρέπει να στενοχωριέσαι τόσο;» Μα είναι δυνατόν; Μια υπεύθυνη δήλωση του …παλιού νόμου 105 (γιατί κρατάμε τις παραδόσεις), να υπογράψουμε και ένα βουλοκέρι να σφραγίσουμε τη συμφωνία.

«Να βρεις αμέσως κάποιον/κάποια άλλη» και μετά να πάμε μαζί στη... δασκάλα να της πούμε ποιος μαρτύρησε ποιόν. Θεωρώ, ότι μάλλον έχετε περάσει το στάδιο του δημοτικού, άρα το «μία σου και μία μου» δεν υφίσταται.

Αν είναι έτσι, βρείτε το νέο αμόρε, παντρευτείτε το κιόλας, έτσι για να προλάβετε την/τον πρώην. Και αφού του δώσετε να καταλάβει ποιος νίκησε, καθίστε με τον «κακομοίρη» νέο έρωτα που πλέει μόνος του σε πελάγη ευτυχίας. (Προσοχή: οι σχέσεις έχουν πάψει εδώ και πολύ καιρό, νομίζω να είναι αγώνας sprint).

«Σοκολάτα, η απάντηση στο χωρισμό» και περιφέρεια, κοιλιά και κυτταρίτιδα, η λύση δηλαδή; Φάτε δε φάτε εσείς θα κουβαλάτε το βάρος, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μη το ξεχνάτε.

Η αυτοκαταστροφική τάση της σοκολάτας είναι μεν γευστικότατη και λαχταριστή αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλλον, αφού στερέψουν τα δάκρυα του χωρισμού, θα ακολουθήσουν τα δάκρυα της …ζυγαριάς. Άδικο, δε νομίζετε;

«Αν σας καλέσουν στο ίδιο πάρτι, να είσαι εκθαμβωτική/ος». Τα πράγματα είναι απλά: Τζάμπα κόπος, δεν τον/την νοιάζει πια και ολόκληρη την εβδομάδα μόδας του Μιλάνο να φοράτε.

«Αν επιμείνεις, θα τον/την ρίξεις». Προσοχή: ούτε το έτερον ήμισυ είναι …μήλο, ούτε εσείς ο Νεύτωνας. Αφήστε τον άνθρωπο ήσυχο, διατηρήστε την ψυχραιμία σας και ό,τι ενδεχομένως έχει απομείνει από την αξιοπρέπειά σας.

«Μιλώντας για τον/την πρώην θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Βγάλτα από μέσα σου». Ο-Χ-Ι, γιατί δε θα κάνει τους φίλους σας να νιώσουν καλύτερα όμως. Σας ικετεύω σε ό,τι και αν πιστεύετε, μη βασανίσετε τους φίλους σας με όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και αναλύσεις ενός τετελεσμένου χωρισμού.

Μία κουβέντα σίγουρα βοηθά αλλά η καθημερινή μιζέρια του αναμασήματος μιας ξεχασμένης υπόθεσης μάλλον σας επιφυλάσσει και μελλοντικούς…φιλικούς χωρισμούς. Και όχι άδικα.

Με απλά λόγια λοιπόν, όλες οι χιλιοειπωμένες αυτές φαμφάρες περί χωρισμού, θυμίζουν ξεχασμένα ερείπια, που απέμειναν να θαυμάζουν παλιά μεγαλεία. Κάτι σαν τουρίστες, που τους ξέχασε το ταξιδιωτικό γραφείο στο βράχο της Ακρόπολης για ώρες, δηλαδή.

Να θυμάστε ότι η αγάπη είναι σκληρή, άρα γιατί όχι και ο χωρισμός;