Η εικοστή στάση μας στην παρουσίαση των 21 διεκδικητών του Χρυσού Φοίνικα στο 69ο Φεστιβάλ Καννών.

Η περίπτωση: Μπρούνο Ντιμόν

Το γαλλικό σινεμά είναι η σημαντικότερη ευρωπαϊκή σχολή κινηματογράφου για τον πολύ απλό λόγο ότι διαθέτει τα πάντα. Σε αυτό θα βρεις από ακίνδυνες οικογενειακές κωμωδίες μέχρι ταινίες που αμφισβητούν τις υπάρχουσες φόρμες και ξεπερνούν τα όρια με ακραίο βίαιο και σεξουαλικό περιεχόμενο. Σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία βρίσκεται το κύμα του Νέου Γαλλικού Εξτρεμισμού, με μπροστάρηδες δημιουργούς όπως ο Μπρούνο Ντιμόν. Είναι πραγματικά δύσκολο να κατατάξεις κάπου τον Ντιμόν, αφού σε κάθε του ταινία προσπαθεί να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό και πιο αναρχικό και ακόμη κι όταν δεν πετυχαίνει το σκοπό του, παραμένει μια ξεχωριστή εμπειρία. Φέτος μας έχει ετοιμάσει μια κωμωδία, αν και με τον Ντιμόν σίγουρα δε θα περιμένουμε κάτι που θα προσφέρεται για οικογενειακή διασκέδαση.

Η ταινία με την οποία συμμετέχει στο φεστιβάλ: «Slack Bay»

Εκ πρώτης όψεως φαίνεται η πιο προσιτή ταινία του Ντιμόν, αν και δεν μπορείς να καταλάβεις αν δεν τη δεις πρώτα και μιας και μιλάμε για την περίπτωσή του, ίσως να έχεις θέματα ακόμη και τότε. Εδώ λοιπόν ο Ντιμόν μας μεταφέρει σε μια μικρή πόλη στις βόρειες ακτές της Γαλλίας των αρχών της δεκαετίας του 1910. Η σειρά εξαφανίσεων κάποιων τουριστών φέρνουν εκεί δύο ντετέκτιβ και παρακολουθούμε τις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στην κοινότητα και ένα ειδύλλιο που αναπτύσεται ανάμεσα σε δύο νεότερα μέλη της. Το μαύρο χιούμορ είναι εμφανές στη φιλμογραφία του Ντιμόν, αλλά εδώ μπαίνει ξεκάθαρα στο χώρο της κωμωδίας και έστω και αν φέρνει μαζί τους δικούς του κανόνες, οι κριτικές υποστηρίζουν ότι δεν έχει οικειοποιηθεί ακόμη το είδος και ονόματα όπως ο Φαμπρίς Λουκίνι, η Ζιλιέτ Μπινός και η Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι αντιμετωπίζουν δυσκολίες προσαρμογής στο σουρεαλιστικό σύμπαν που προσπαθεί να χτίσει ο Ντιμόν. Πάντως φαίνεται ένα πολύ ιδιαίτερο φιλμ που λειτουργεί ως φυσική συνέχεια του «P’tit Quinquin» και φυσικά θα το τσεκάρουμε κατευθείαν μόλις γίνει διαθέσιμο και σε εμάς.

Η ταινία του που αξίζει να δεις: «P’tit Quinquin»

Όχι ακριβώς σινεμά με την κλασική έννοια, μιας και λειτουργεί ως τηλεοπτική σειρά με τέσσερα πενηντάλεπτα επεισόδια, αυτό όμως δεν εμπόδισε το Cahiers du Cinema να ανακηρύξει το «P’tit Quinquin την καλύτερη ταινία του 2014. Πρόκειται για ένα θρίλερ μυστηρίου που διαδραματίζεται στις βόρειες ακτές της Γαλλίας (ο Ντιμόν μεγάλωσε εκεί οπότε ξέρει καλά τα κατατόπια). Εδώ ο Ντιμόν αφήνει στην άκρη τον ακραίο κοινωνικό ρεαλισμό του και τον αντικαθιστά με βιτριολικό μαύρο χιούμορ και το τελικό αποτέλεσμα χαρακτηρίστηκε ως ένα «True Detective» αν γυριζόταν σε σκηνοθεσία Λουίς Μπουνιουέλ. Σίγουρα δεν είναι για όλους και απαιτεί προσήλωση με ανοιχτούς ορίζοντες, αλλά ως πρότζεκτ που πειραματίζεται με τη σινεματική φόρμα, είναι κάτι που αξίζει να παρακολουθήσετε.

Γιάννης Μόσχος

[email protected]