Η νέα χορογραφική δουλειά του διεθνούς φήμης Έλληνα χορογράφου θα παρουσιαστεί από 24 Μαΐου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Το νέο εγχείρημα του Δημήτρη Παπαϊωάννου είναι «υπό κατασκευή». Με τη συμμετοχή 11 συντελεστών επί σκηνής, το έργο καταπιάνεται με το ερώτημα κατά πόσο η ανθρώπινη ζωή μπορεί να ιδωθεί ως ένα εξερευνητικό ταξίδι, ένα κυνήγι κρυμμένου θησαυρού, μια εσωτερική ανασκαφή που υπόσχεται να φέρει στην επιφάνεια βαθύτερα νοήματα.

Στα τριάντα χρόνια της καριέρας του, ο Παπαϊωάννου αγωνίζεται να δημιουργήσει ένα σκηνικό σύμπαν που θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένα ονειρόπλαστο τσίρκο του παραλόγου. Τα ανθρώπινα σώματα μετατρέπονται σε πεδία μάχης, αλληλεπιδρούν με πρώτες ύλες και μετασχηματίζονται σε υβριδικές μορφές, με σκοπό τη δημιουργία οπτικών ψευδαισθήσεων. Οι βαθιές ρίζες του στις εικαστικές τέχνες προσδίδουν στις παραστάσεις του μια ισχυρή οπτική αίσθηση, καθώς ο ίδιος ενσωματώνει με περιπαικτική διάθεση αναφορές από την Ιστορία της Τέχνης, ποικίλες εκφραστικές και παραστασιακές πρακτικές, αλλά και ερωτήματα γύρω από την καταγωγή μας. Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου αποσκοπεί στην απόλυτη απλότητα της εμφάνισης, που δεν είναι όμως διόλου απλή στην υλοποίησή της. Πρόθεσή του είναι να αναδείξει την ιερότητα που ενυπάρχει σε καθετί πεζό και άχαρο.

Η προπώληση των εισιτηρίων έχει ήδη ξεκινήσει. Όσοι ενδιαφέρεστε μπορείτε να εξασφαλίστε τις καλύτερες θέσεις στις καλύτερες τιμές, εδώ. Σημειώνεται ότι μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεών της στη Στέγη, η παραγωγή θα ταξιδέψει στο Φεστιβάλ της Αβινιόν (19-26 Ιουλίου 2017).

Λίγα λόγια για τον Δημήτρη Παπαϊωάννου
Ζωγράφος, ερμηνευτής, δημιουργός κόμιξ, χορογράφος, σκηνοθέτης αλλά και επιμελητής εκθέσεων, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά. Ίδρυσε και δημιούργησε το μύθο της Ομάδας Εδάφους, μαζί με την Αγγελική Στελλάτου, ταράζοντας τα νερά της σκηνής του χορού στην Ελλάδα στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, με παραστάσεις που εισήγαγαν τους θεατές σε ένα προσωπικό εικαστικό σύμπαν. Μετά τις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, κέρδισε το στοίχημα της καλλιτεχνικής δημιουργίας, με παραστάσεις που προσέλκυσαν ένα κοινό το οποίο δεν ήταν το αναμενόμενο για το χορό. Χρησιμοποίησε τα πιο εξελιγμένα τεχνολογικά μέσα για να πλαισιώσει το προσωπικό του καλλιτεχνικό σύμπαν, σε παραγωγές όπως το Δύο και το ΜΕΣΑ. Το άνοιγμα στις διεθνείς σκηνές ήρθε τη στιγμή της επιστροφής σε λιτά καλλιτεχνικά μέσα, με την Πρώτη Ύλη και το Still Life. Πηγαινοέρχεται με ευκολία ανάμεσα στα υπερθεάματα των τελετών έναρξης και στα προσωπικά καλλιτεχνικά του έργα που επικεντρώνονται στη ματιά του στον κόσμο.