Οι γνώστες και έμπειροι της τεκίλας, μας ενημερώνουν για το πώς πρέπει να πίνουμε το μεξικάνικο αυτό ποτό και τι δεν πρέπει να κάνουμε, ώστε να σεβόμαστε την αξία και τη γεύση της.

Η τεκίλα είναι ένα ποτό που συχνά πίνεται λάθος, ακόμη κι από εκείνους που θεωρούν τους εαυτούς τους έμπειρους πότες και περιφρονούν τα γλυκά κοκτέιλ και τα περίεργα σφηνάκια. Αν λοιπόν δε θέλετε να ανήκετε κι εσείς σε αυτή την κατηγορία που αποτυγχάνει να σέβεται το εθνικό ποτό του Μεξικού, ενημερωθείτε για το πώς πρέπει να το πίνετε. Αν πάλι πιστεύατε μέχρι τώρα ότι δε σας αρέσει η τεκίλα, ξανασκεφτείτε το. Μπορεί το πρόβλημα να είναι ότι δε σας αρέσει η φτηνή τεκίλα ή ότι δεν ξέρετε αρκετά γι’ αυτήν και για το πώς πίνεται.

Οι γνώστες και έμπειροι της τεκίλας, μας ενημερώνουν για το πώς πρέπει να πίνουμε την τεκίλα και τι δεν πρέπει να κάνουμε, ώστε να σεβόμαστε την αξία της και να απολαμβάνουμε τη γεύση της.

Τα «μη» στην τεκίλα

1.Όχι ακριβή τεκίλα στις margaritas.

Δεν υπάρχει καλύτερο σημάδι ενός άπειρου πότη τεκίλα, όταν αυτός παραγγέλνει «μια μαργαρίτα με την καλύτερη τεκίλα σας». Είναι σα να ρίχνεις κέτσαπ σε μια καλοψημένη μπριζόλα.

2.Όχι τεκίλα σε σφηνάκι

Η τεκίλα είναι για να την πίνετε και να την απολαμβάνετε και όχι για σφηνάκια. Δεν είναι για να την δοκιμάζουν οι φοιτητές σε μικρές ποσότητες που κοστίζουν λίγο, κατά τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Θα πρέπει να την μυρίσετε να την στροβιλίσετε και να γευτείτε κάθε της στάλα, με τη συμβολή όλων των αισθήσεων, από τη μύτη, έως το στόμα και το λαιμό.

3. Δεν υπάρχει πραγματική τεκίλα που φτιάχνεται από λιγότερο από 100% μπλε αγαύη, ή που παρασκευάζεται από οπουδήποτε αλλού εκτός από την πολιτεία του Jalisco.

Τα δύο παραπάνω χαρακτηριστικά, κάνουν την πραγματική τεκίλα. Οι τεκίλες- μείγματα περιέχουν τουλάχιστον 60% μπλε αγαύη και άλλα σάκχαρα που έχουν υποστεί ζύμωση και που μπορεί να οδηγήσουν σε άσχημα hangover. Oπότε ουσιαστικά δεν αξίζει να ονομάζονται «τεκίλα». Πάντως ορισμένοι υποστηρίζουν ότι μόνο το 51% μπλε αγαύης, είναι αναγκαίο για την παρασκευή τεκίλας.

4. Όχι λάιμ και αλάτι όταν πίνετε τεκίλα

Το λάιμ και το αλάτι είναι για να βοηθούν τους άπειρους πότες να ανέχονται την άσχημη γεύση των κατώτερων ποιοτικά ποτών. Όμως η πραγματική τεκίλα έχει τέλεια γεύση από μόνη της και δε χρειάζεται επιπρόσθετα.

5. Όχι σκουλήκι στην τεκίλα

Το σκουλήκι φαίνεται πως είναι περισσότερο ένα τέχνασμα μάρκετινγκ και λιγότερο συνοδευτικό της τεκίλα. Μια κάμπια συνηθίζεται να συνοδεύει κάποια χαμηλής ποιότητας mezcal, κάτι σαν κονιάκ που παράγεται κι αυτό από αγαύη με διαφορετικό τρόπο απόσταξης και με γεύση που θυμίζει κάτι από καπνιστό. Όπως και να’ χει, σκουλήκι στην τεκίλα δεν υπάρχει.

Και μερικά ακόμη σημαντικά…

Υπάρχουν τρεις βασικοί τύποι τεκίλας που πρέπει να γνωρίζετε, ανάλογα με το χρόνο «ωρίμανσης» που απαιτούν: η Blanco (λευκή), η οποία εμφιαλώνεται αμέσως μετά την απόσταξή της ή μέσα σε 60 μέρες, η Reposado, η οποία έχει ωριμάσει για τουλάχιστον δύο μήνες, αλλά λιγότερο από ένα χρόνο σε δρύινα βαρέλια και η Anejo, η οποία έχει ωριμάσει για τουλάχιστον ένα χρόνο και λιγότερο από τρία χρόνια, σε μικρά δρύινα βαρέλια.

Ακριβώς όπως και στο κρασί, είναι όλα θέμα γούστου. Καλύτερη τεκίλα είναι αυτή που αρέσει σε εσάς περισσότερο. Φυσικά υπάρχουν διάφορες ποιότητες, αλλά πέρα από τις χειρότερες, καλύτερη είναι εκείνη που προτιμάτε εσείς.

Και πάνω απ’ όλα, η τεκίλα είναι ένα ποτό που αξίζει κανείς να το απολαύσει και όχι να φάει το σκουλήκι ή να πιει αρκετά σφηνάκια για να κερδίσει μια μπλούζα. Αν σας αρέσει, πιείτε την σκέτη και αφήστε τα λάιμ και το αλάτι για άλλα ποτά.